KETAMINE
In 1961 werd ketamine ontdekt door de Amerikaan Cal Stevens. Het is een verdovingsmiddel, dat gebruikt werd bij operaties op de slagvelden in Vietnam, waar de soldaten het de "death drug" noemden. De werking lijkt een heel klein beetje op lachgas.
Ketamine is niet verboden. In Amerika, Rusland en Engeland wordt het op de illegale drugsmarkt in pil- en poedervorm verkocht, maar voor zover wij weten is ketamine hier op drugsmarkt niet bekend en kun je het alleen gebruiken via iemand die kan beschikken over ampullen van het merk Ketalar, waarvan de inhoud moet worden geinjecteerd. Je hebt dus te maken met een stof die je niet zelf kunt toedienen !
Bij operaties gebruikt men veel hogere doses, maar entheogene doeleinden neem je 1 a 2 milligram per kilo lichaamsgewicht. Dat betekent gewoonlijk tussen de 60 en 150 milligram. Het is een kortwerkende trip, die ongeveer een uur duurt. Je moet zorgen dat je warm en comfortabel ligt, dat er een ervaren persoon bij je is die je de injectie kan geven en dat je niet gestoord wordt. Zachte muziek kan heel plezierig zijn bij deze reis naar een andere dimensie.
Hoe diep de ketamine-ervaring kan gaan, blijkt uit de woorden van de Russische onderzoeker Igor Kungurtsev. Hij beschrijft in de Albert Hofmann Foundation Newsletter de resultaten van jarenlange studie van ketamine door hem en zijn collega’s. Ze behandelden er honderden alcoholisten en andere patiënten mee, maar experimenteerden ook zelf; "Drie of vier minuten na de injectie voelde ik hoe deze wereld begon te verdwijnen en ik ervaarde mezelf als een puntje van bewustzijn dat door vreemde werelden zweefde. Het meest ongewone gevoel was dat ik geen lichaam had, terwijl "ik" op de een of andere manier toch bestond. (...)
Hierna kwam er een stadium waarin zelfs dit lichaamloze zelfbesef begon te verdwijnen en ik voelde een wezenlijke angst om dood te gaan. Op dat moment lukte het mezelf los te maken en me over te geven. Alleen bewustzijn bleef over, er was geen "ik" als zelf. Het was alsof alleen datgene bestond wat zich bewust was van zichzelf. Deze ervaring gaf me meer inzicht in bepaalde begrippen uit het boeddhisme en andere oosterse filosofieën. Ook mijn begrip van dood en sterven werd diepgaand veranderd." In de jaren dat wij in het Westen nooit iets over entheogene ervaringen uit de Sovjetunie hoorden, werd daar druk geëxperimenteerd met LSD-25 en ketamine. Na de glasnost ontstond er meer openheid. Toen bleek dat de Russische onderzoekers, die vrijwel niets wisten over de "psychedelische revolutie" in het Westen, tot dezelfde conclusies gekomen waren als wij; entheogene middelen maken ons bewust van het "goddelijke" in onszelf en in het leven en helpen ons te begrijpen wie we zijn.
Ketamine is bij deskundige toediening volkomen ongevaarlijk. Bij een hogere dosis raak je buiten bewustzijn, maar na verloop van tijd kom je weer bij en even later is er "niets meer aan de hand" . Sommigen verkiezen het bij bewustzijn te blijven, al kun je tijdens een ketamine-trip moelijk praten en bewegen. Tijdens de trip verlaat je je lichaam en heb je het gevoel dat je "sterft". Eerst ben je wel bang, maar dan voel je je bevrijd. Je komt in gebieden terecht die je bij wijze van spreken "de hemel" zou kunnen noemen. Er zijn daar soms ook andere zielen aanwezig waarmee je kunt communiceren, hoewel niet mer woorden. Ook kom je in contact met hogere krachten en sferen, maar daar voel je je wel aan onderworpen. Het is een ongelooflijk indrukwekkende ervaring waarmee je nog vele maanden later bezig bent. Bij hogere doses kan verhoging van bloeddruk of storing in de ademhaling voorkomen. Maar wie slechts nu en dan ketamine gebruikt voor een prachtige en leerzame "bijna-dood-ervaring", loopt geen enkel gevaar.
Hij doet zijn ogen dicht en ziet opeens een lange tunnel voor zich. In de wanden van de tunnel ontwaart hij gedaanten, waarvan sommigen lijken te bewegen. Even verzet hij zich, dan wordt hij de tunnel in gezogen en zweeft hij tussen de gedaanten door. Nu herkent hij allerlei archetypen, sommige angstaanjagend, andere lieflijk. Hij passeert griffioen en basilisken, Egyptische godheden met dierkoppen, bodhisatva’s en lieflijke godinnen. Sommigen begroeten hem met zegenende gebaren, andere graaien naar hem met dreigende klauwen. Nu ziet hij een lichtpunt voor zijn gesloten ogen opdoemen, dat snel groter wordt. Hij glipt ongedeerd langs de kwijlende muil van een hellehond, vangt een knipoog op van een hemelse nimf en glijdt de tunnel uit. Hij is zich nu helemaal niet meer bewust van zijn lichaam. Boven zijn hoofd ontwaart hij Egyptische schilderingen en hiëroglyfen in stralende kleuren. "mooi, mooi", fluistert hij. "Waar ben je nu ?", hoort hij de stem van zijn vriend in de verte. "Ik lig in een sarcofaag in een piramide." Zijn stem klinkt hol en galmend, alsof hij echt in een grote ruimte ligt.
"De pyramides zijn geen graven, maar poorten naar een andere dimensie. Hiervandaan bereisden onze voorouders de kosmos," hoort hij zijn eigen stem orakelen. "Nu ga ik heel ver weg. Buiten het bereik van de Aarde. Ik lig hier klaar om gelanceerd te worden." "Waar ga je heen ?" "Ik... geloof... ergens... bij Orion..."
(Hans Plomp, In Amsterdam)
Bron: Uit je Bol (Gerben Hellinga en Hans Plomp)
.kom dan wel langs mij huis
)ik.zou.niet.meer.als..................nemen.en.voordat.je.het.doet.bij.uitgaan.eerst.aantal.keren.thuis.doen.en.wennen.aan.het.gevoel.
(das mijn mening)
.
