Armin van Buuren - Imagine

Moet ik deze recensie nog beginnen met een artiesten-introductie? Nee toch zeker. We hebben het over Armin van Buuren. Nummer één van de wereld. DJ, producer, icoon. Bestuursvoorzitter van Armada Music; één van de succesvolste en meest invloedrijke dancemuziekondernemingen die deze planeet rijk is. Captain of Industry der Trance. Brengt wekelijks drie en half miljoen mensen in A State Of Trance en bereikte zelf de status van absulote wereldster. En wat mij betreft volkomen terecht. Nee... ik weiger Armin van Buuren op normale wijze te introduceren.

'Imagine' is het derde artiestenalbum van Armin van Buuren, na 'Shivers' uit 2005 en zijn debuut '76', stammend uit 2003. Twee jaar werkte hij aan deze plaat. Niet in z'n uppie, want 'Imagine' had er niet geweest zonder de inbreng (op 8 van de 11 tracks) van Benno de Goeij, de helft van Rank 1. En verder mochten ook DJ Shah, Geert Huinink en Sean Tyas hun producerende zegje doen. Naast een indrukwekkend rijtje vocalisten. Niettemin ademt deze plaat niets anders dan de signatuur van Armin van Buuren. Dit zijn producties van de man uit Leiden, Nederland. Onmiskenbaar!

O brother, where art thou?

Niet zo moeilijk te beantwoorden, want de broer van Armin is er al op de openingsplaat van dit album, titeltrack 'Imagine'. Na een indringend pianostuk plugt Eller van Buuren zijn electrische gitaar in en rifft erop los. Deze samen met Geert Huinink geproduceerde plaat is een heerlijke trance track. De stuwende bassline, de meeslepende synths, de denderende beat, alles maakt duidelijk dat we los kunnen. Zet je schrap, buckle up, enjoy the ride!

Zij die commercie een vies woord vinden moeten maar even de andere kant op luisteren, want track 2 is de eerste single van dit album. En ik geef toe, de videoclip die voor 'Going wrong' is geschoten is te zoetsappig voor woorden en het nummer zelfs is zo commercieel als een Bonus-aanbieding van Albert Heijn... maar oh wat een lekkere plaat is dit! Ik hou van deze song, ben verzot op de snik in de stem van Chris Jones en ik kan niet stil blijven zitten bij de break, tot twee keer toe niet. Dank aan Roger P. Shah voor deze plaat. "And I wil live today, and I will live tomorrow". Al gaat het hopeloos fout.

'Unforgivable' is een juweel, met de vocalen van Jaren Cerf. Jawel, je kent haar stem van 'Light the skies' van Cerf, Mitiska & Jaren (Matt Cerf is Jaren's man), een gigantische hit van Armada uit 2007. De track die volgt is 'Face to face', en de enige die Armin van Buuren niet van plagiaat van 'Communication' kan beschuldigen, is Armin van Buuren zelf. Daarvoor moet je rechten gestudeerd hebben maar dat zit dus wel goed. 'Face to face' herbergt de kenmerkende deun van 'Communication', zonder verder ook maar in de buurt te komen van het niveau van deze klassieker. In welke uitvoering dan ook.

Zingen kreng!

En dan is het Ladies Day. Dames vocalisten tijd, van track 5 tot en met 10. Met het lekkerste aan het begin, wat mij betreft. 'Hold on to me' met de vocals van Audrey Gallagher. Bij deze naam roept iedere tranceliefhebber direct 'Big Sky', en schaart zich onder kamp Liefhebbers of kamp Haters van deze plaat. Waarbij dient te worden aangetekend dat Armin als Big Fan van Audrey kan worden aangemerkt getuige zijn vele setlists met 'Big Sky' erop. En ik fan mee, ik sluit de ogen, doe mijn handen in mijn nek en zweef weg. "Hold on to this, to dream is a gift, to love is divine". Wat een goddelijke track!

Twee verrassende samenwerkingen van eigen bodem volgen. Eerst 'In and out of love' met de vocalen van Sharon den Adel, zangeres van Within Temptation. Een genrebeving die je niet verwacht en alleen daarom al leuk is. En die goed uitpakt, want Sharon draagt deze trancer alsof ze niet anders gewend is. Onversneden zo zuiver! Tweede bekende-zangeres-van-bekende-Nederlandse-band is Jacqueline Govaert van Krezip. De band die op Pinkpop inviel voor afgehaakt drankorgel Amy Winehouse en vervolgens de show stal. Maar dat terzijde. La Govaert zingt het nummer ietwat hijgerig. Niet dat ik wat tegen een hijgende vrouw heb, wederom terzijde, maar toch. 'Never say never' is op alle fronten een minder sterke track dan de voorgaande.

'Rain' kan me dan weer stukken meer bekoren. Een opbouw om van te smullen en super trancy synthesizers, hier heb ik mijn tanden voor gepoetst! 'Ostrova', het klinkt Russisch en dat is ze ook. Vera Ostrova om precies te zijn, en ze zingt op 'What if'. Een van de diepere platen op dit album, al hinkt het een beetje op twee gedachten. Het zit tussen knallen en chillen in en had beter volledig richting klanktapijtenprogressive kunnen gaan. Eenzelfde gevoel bekruipt me bij 'Fine without you'. Het wil een klapper zijn maar het lukt niet helemaal. De gastbijdrage van Jennifer René sneeuwt hierdoor een beetje onder en dat is jammer.

Sluitstuk Sean

Ik weet dat ik hiervoor hoon ga oogsten. Dat ik beschimpt zal worden voor dertien-in-een-dozijn-liefhebberij. Maar het kan me niet schelen, ik volg mijn gevoel, en ik koop er desnoods honderdzevenentwintig in een dozijn van. De samenwerking tussen Armin van Buuren en Sean Tyas, resulterend in het spetterende sluitstuk van dit album, is een feest! Sean geeft de voorzet, Armin kopt 'm binnen. Voorspelbaar? Ja. Waanzinnig lekker? Ja!! Sorry, ik ben hier nou eenmaal liefhebber van, deze sound, deze euforie, deze flow. Geef me een club, een dansvloer, deze plaat, en ik ben weg. 'Intricacy'.

May I have your vocals please

'Imagine' is een bloedcommercieel album, en het hoge vocale gehalte maakt het voor een groot publiek toegankelijk. Ik geef Armin geen ongelijk. De remixen die eraan gaan komen, de vertaalslag naar de clubknallers, zullen het voor de fijnproevers verder versterken. Wel moet gezegd, dit album ontbeert een nieuwe Van Buuren klassieker. En verder zoeken jullie het zelf maar uit. Ik trek mijn witbiertje open, ga in de zon zitten, en prijs mezelf bevoorrecht dat ik hier naar mocht luisteren. Zakelijk.

Score: 80/100


www.arminvanbuuren.com
www.myspace.com/arminvanbuuren
www.armadamusic.com