Miss Kittin - Live at Sonar

Cd’s in de studio mixen is voor watjes! Zo..dat moest er even uit. Persoonlijk heb ik meer met livesets dan met in studio’s in elkaar gemixte cd’s. Waarom? Omdat je bij een cd eindeloos kan producen, kan ordenen, de fouten eruit halen en bezig kan blijven om je cd te perfectioneren. Zonder fouten…zonder emotie?! Livesets (live in da club of waar dan ook) zijn pure trips, vaak nog langer dan vierenzeventig minuten ook. Trips met gevoel, met emotie. Een verhaal dat verteld wordt, keer op keer aangepast aan de wensen van het publiek. Een samenspel tussen DJ en publiek, wat elkaar tot grotere hoogten brengt. Met pieken en dalen, met foutjes. Met kleine foutjes die het juist menselijk maken. Gevoeliger. Echter. Ja, van livesets geniet ik meer dan van cd’s. Laat Miss Kittin nou net een cd gemaakt hebben welke een weergave is van een liveset van haar op Sonar. Beter!

Sonar? Wat is dat? Sonar is hét grootste Europese housefestival, waarbij de nadruk op de meer experimentele cq techno-muziek ligt. Sonar, ”the international festival of advanced music and multimedia art”, zoals ze zelf zo mooi zeggen. Er is meer dan muziek: kunst en cultuur zijn ook zeer belangrijk bij dit vanaf 1994 springlevende festival. Niet één dagje, maar bijna een week mag het feest duren. Als je het dan toch ergens mee wilt vergelijken dan kan dat met de 'Winter Music Conference' die ieder jaar in Miami plaatsvindt. DJ’s, producers, labeleigenaren en andere mensen die enige betekenis hebben in de housemuziek geven acté de presence. Miss Kittin was er afgelopen jaar één van. Miss Kittin - Live at Sónar is de tweede release van een DJ-set die daarvoor specifiek van het festival is opgenomen. De eerste release was die in 2002 van François K.

Miss Kittin is van oorsprong Zwitserse en luistert naar de naam Caroline Hervé. Met haar debuutalbum ‘I Com’ heeft ze laten zien dat haar vriendelijk ogende naam maar schijn is. Miss Kittin is geen alledaagse vrouw. Getuige het feit dat haar grote voorbeeld haar bijna 88-jarige opa is die alles van de techno-wereld weet. Vrouwen komen over het algemeen ook niet met de uitspraken ”suck my dick, kiss my ass” en verschijnen ook niet in een zusterpakje het podium op begleidt door electroklanken van ‘partner in crime’ The Hacker. Maar Caroline Hervé is ondanks dit alles ook wel een beetje vrouw, getuige haar perfectionisme:

Dit perfectionisme is ook te belezen in de inlay van de cd waar ze haar gevoelens beschrijft tijdens het live mixen van deze cd op Sonar. Misschien onzekerheid, misschien een gezonde dosis spanning en relativisme, maar kwaliteit is wat deze dame uitstraalt. Kwaliteitselectro is wat ze in haar mars heeft. Niet alleen qua produceren, maar ook qua draaien dus, zoals ze op deze cd ook weer bewijst.

De cd
De cd begint heerlijk opbouwend. Rustig, met een fluitend en joelend publiek op de achtergrond. ‘Intro’ lijkt een vies woord te zijn in de scene van tegenwoordig, maar Miss Kittin brengt dit woord weer zijn ware betekenis terug. Een lange langzaam opbouwende plaat die het begin van een trip weergeeft. 'Tim Hecker – Azure Azure' is daar een perfecte plaat voor. Geen beat, just synths. De overgang naar de Mr. G-remix van Miss Kittin’s eigen 'Happy Violentine' klinkt heerlijk met de tonen op de achtergrond. De tekst van dit nummer is overigens én geschreven én gezongen door Miss Kittin zelf. Waar zie je dat tegenwoordig nog??

Het spacy 'Kuvio 3' van Philius is de eerste track die de voetjes van de vloer doen komen en de intro van de cd voorgoed afsluit. The Hacker, oftewel de Fransman Michel Amato, is de vaste sparringspartner van Miss Kittin en ontbreekt natuurlijk niet op deze cd, getuige het nummer 'Masterplan'. Mét natuurlijk weer eigen vocals van Miss Kittin. Na de overgangstrack 'Track 4' van Sleeparchive meer eigen werk, met weer vocalen van mevrouw. Ditmaal in de track 'Madame Hollywood' in de ‘Ursula 1000 remix’ van Felix da Housecat. Een bezig baasje dus, die Caroline Herve. Toch is dit (persoonlijk) één van de minste nummers van de cd. Wel muziek met een boodschap, getuige de teksten. De clubhit 'Requiem for a Hit' (wéér eigen werk!) in de 2ManyDJs remix is wel een echte dancefloorfiller. Jammergenoeg is niet het meer swingende origineel toegevoegd in plaats van deze remix van de fucking-deWaele brothers. Het tempo wordt ook uit de cd gehaald door de laatste platen, waar 'Turn Deaf!' van Modeselektor dit ook niet verandert. De cd van Miss Kittin lijkt op deze manier naast een stuk zelfpromotie te verworden tot een ‘moet-je-wel-begrijpen’-cd, een puristen-cd voor ‘de echte kenners’ (if you know what I mean). Ik krijg mijn twijfels meer en meer. Ook 'Professional Distortion' en de track daarna 'Software Version' van Arpanet doen mijn mening niet veranderen.

Iets wat daarna gebeurt is wel leuk en maakt deze cd toch zeker wel ‘worthwhile’. Livesets zijn live. Deze cd is een registratie van een liveset en dus ook 100% live. Puur, echt. Dat merk je ook als het niet helemaal lukt bij het inmixen van de track 'Stock Exchange'. De cdspeler slaat over….. daar sta je dan. Op de cd is dat als volgt te horen (stem van Miss Kittin):

Zeer komisch, maar mooi kl*te op dat moment natuurlijk voor haar. In de inlay van de cd gaat ze daar ook nog op in. Gelukkig herpakt ze de draad snel met een topnummer van haar, de live-versie van '1982' in combinatie met The Hacker. In de plaat hoor je Miss Kittin ook zeggen “I wanted to play Stock Exchange, but the turntable didnt want to”. Eindelijk wat meer de voetjes van de vloer. Kittin lijkt haar durf ook snel weer gevonden te hebben, zeker gezien het feit dat ze 'Windowlicker' inmixt van Aphex Twin. Niet één van de makkelijkste nummers, maar toch zeer dansbaar. Ook het zeer minimale 'Dexter' van Ricardo Villalobos komt voorbij en zal zeker tot vreugde hebben geleid bij het aanwezige publiek. Plus een extra streepje zelfvertrouwen voor mevrouw. Om de cd bijna af te maken gooit ze nog even de Superpitcher remix van de clubhit 'The Difference It Makes' van the MFA erin (Border Community label ofcourse). Een pracht van een plaat die euforische gevoelens kan losmaken (kan ik uit eigen ervaring vertellen). Een goed einde van een trip, die echter nog niet geheel ten einde is, al doet 'Traumvogel' van The Orb dat wel vermoeden. Maar dan….dan is daar nog de Boards of Canada remix van 'Boom Bip’s Last Walk Around Mirror Lake'. Een track met een diepzinnige titel, maar ook diepzinnige klanken. Meer lounge dan house, maar wel heerlijk. The End.

Conclusie
Misschien niet geheel dansbaar, maar wel vol emotie. Geen standaard cd, maar wel een goede registratie van een speciaal moment in Barcelona. Nothing is perfect, maar wil je dat wel? Deze cd is dan ook niet voor mensen die even snel iets willen luisteren en een hapklare brok dansbare techno willen hebben. Hogeschooltechno? Geen idee. Muziek voor kenners? Geen idee. Wel voor de liefhebbers.

Score: 69/100