Partyflock Recensies Jaaroverzicht 2012

Het recensiejaar 2012 is bijna ten einde. Ook dit jaar hebben we weer een heleboel muziek onder de loep genomen. Het muzikale jaar 2012 hebben wij allen op een andere manier beleefd, daarom van alle recensenten een kort jaaroverzicht.

KristofDinh
Het jaar 2012 zit er weer op en het is weer ongelooflijk snel gegaan. Even snel als alle releases. Het is bijna niet meer bij te houden wat er allemaal uitgebracht wordt. Zeker als je zo'n brede smaak hebt als ik. En dat is tegelijk ook best nadelig voor de scene. Niet alleen in 2012, maar al jaren is er een overbevolking in de muziekwereld. Zo mis je heel wat goed en verdoe je tijd aan minder goede muziek. Ook in de hardere stijlen is die overbevolking op zich geen goeie zaak. Elke artiest heeft tegenwoordig wel zijn solo-album, de een al wat beter dan de andere. Gelukkig zijn er ook best wel een aantal goeie releases geweest, zoals die van Crypsis in raw hardstyle, Frontliner, Da Tweekaz en Zany in de hardstyle en Omkara Techichi en vooral The Outside Agency in de hardcore scene. De meest opvallende releases zullen ongetwijfeld wel die van Promo en Evil Activities geweest zijn. Er kunnen geen twee grotere tegenstrijdige releases zijn en beiden hebben ze heel wat teweeggebracht. Zonder al te veel hierop terug te komen, wil ik vooral zeggen dat het goed is dat beide heren in hun eigen substroming nog steeds heer en meester zijn, al wordt die van Evil Activities door die-hard fans nu minder geapprecieerd. Natuurlijk mag ook het einde van een tijdperk niet vergeten worden. Thunderdome heeft onze harten 20 jaar lang gevuld met hoop en liefde voor hardcore.

Wat voor 2012 wel een zeer goede evolutie was, is de switch in de compilatiereleases. Waar vorig jaar de pure festivalmuziek (lees: breaks and midintro's allerhande) de bovenhand haalde, veranderde het deze zomer in veel meer variatie. De ruigere en hardere dingen werden nu niet vergeten en dat is zeker positief. Hopelijk verbetert dat in 2013 nog verder. Daarnaast valt het op dat drum 'n bass weer helemaal hip is nu het opnieuw aan de commerciële oppevlakte is. Samen met dubstep heeft het weer heel wat teweeggebracht en voor Skrillex en de Belgische Netsky zijn hier boegbeelden van. Het valt maar af te wachten of dit niet enkel een hype is. Het verleden heeft al bewezen dat underground vaak beter scoort voor dat soort muziekstijlen. Ik ben dus op verschillende vlakken benieuwd wat het nieuwe jaar ons nog gaat brengen.

inactief
Zo, muziekjaar 2012 zit er weer op… en bizar genoeg heeft -wat mij betreft- men het beste voor het laatst bewaard. Een week geleden immers kwamen de heren van Blink 182 met hun ep 'Dogs Eating Dogs', een 5 nummers tellend meesterwerk dat bij hun beste werk hoort. Verder heb ik erg genoten van Yellowcard's nieuwste 'Southern Air', de nieuwe Mumford & Sons en het zijproject van Kid Cudi en doctor Genius, WZRD, dat met hun titelloze debuut mij volledig omver heeft geblazen.

Maar Partyflock draait voornamelijk natuurlijk rond het electronische gedeelte van de muziek, en ook daar was genoeg boeiends te vinden. Eerst en vooral van Calvin Harris zijn derde langspeler '18 Months', waarmee hij meer dan ooit bewijst één van de beste producers van zijn generatie te zijn. Ook Kyteman veroverde met zijn nieuwste en dromerige plaat een speciaal plaatsje in mijn hart. Wat het hardere gedeelte betreft werd ik niet echt verrast, hoewel Headhunterz met zijn Hard With Style compilatie toch weer als vanouds mij wist te bekoren. Ook de Noisecontrollers deden met hun E=NC² wat van ze verwacht werden, ijzersterke hardstyle maken!

Luukyeye
Muzikaal gezien is er in 2012 weer veel gebeurd. De gehele dancescene blijft maar explosief doorgroeien en er blijven maar nieuwe hokjes ontstaan. Helaas is er hierdoor het afgelopen jaar flink wat bagger uitgebracht, maar gelukkig was er ook flink wat kwaliteitsmuziek te horen. Zo was het qua albums een bijzonder mooi jaar voor mij. Aan het begin van 2012 was er bijvoorbeeld Petar Dundov met zijn album 'Ideas From The Pond'. Een geweldig warm (minimal)techno album, vol met relaxte ambient sounds. Halverwege het jaar knalde de Duitser Ryan Davis hier erg vaak uit de speakers met zijn schijfje 'Particles Of Bliss'. Een ijzersterk techhouse album, gevuld met sfeervolle beats. De laatste tijd staat het debuutalbum van Flume hier nog regelmatig op. Met 'Flume' leverde de twintigjarige Australiër een geweldig schijfje af, met een sterke combinatie tussen pop, hiphop, house en wat vleugjes dubstep. Gaan we naar de duistere kant van het muzikale spectrum, dan was voor mij het absolute hoogtepunt 'The Dogs Are Listening' van The Outside Agency. Een geweldig album waar werkelijk alle facetten van de (industrial)hardcore langskomen. Verder heeft Promo met 'True Tones' veruit het sterkste mainstream hardcore album in tijden afgeleverd. Dan waren er nog twee albums die niet op Partyflock zijn besproken, maar die absoluut de moeite waard zijn. Allereerst Embrionyc met 'Another Sleepless Night'; een geweldige cd die barst van de sfeervolle platen met ongelofelijk dikke kicks. Verder vond ik 'Remains Of Shape To Come' van Ruby My Dear ook een fantastisch album, boordevol met heerlijke experimentele muziek.

Compilatiealbums vond ik over het algemeen vrij teleurstellend. Vaak wisten podcasts, radioshows en mixtapes veel meer te boeien. Desondanks waren er natuurlijk wel een aantal compilaties die absoluut een luisterbeurt waard zijn. Zo vond ik 2 Bears, 1 Love een heel leuk mixalbum, waar house, techno en hiphop op een strakke manier werden gecombineerd. Verder zijn er series zoals Fabric en Balance die telkens weer weten te boeien. Zo kwam Fabric(live) bijvoorbeeld met leuke schijfjes van Guy Gerber, Ben Klock en Pinch . Ook vanuit de Balance stal werden er hoogstaande mixen geserveerd, zoals die van Funk 'D Void en Nic Fanciulli. Ook in de hardcorescene voerde vooral 'eenheidsworst' de boventoon, maar gelukkig toonde Q-Dance op het laatste moment nog haar ballen met het compilatiealbum van Qore 3.0. Verder staat de cd 'Chained Evil' van Hellfish hier nog redelijk vaak op. De Engelsman laat hier op vakkundige wijze een stevige bak UK Hardcore langskomen.

Naast de hierboven genoemde albums zijn er natuurlijk nog een aantal andere tracks en EP's uitgebracht die heerlijk klinken. Het absolute hoogtepunt van 2012 is voor mij ''Lofticries'' van Purity Ring. Een prachtig meeslepend nummer met geweldige vocalen. Op een goede tweede plaats eindigt ''Benediction'' van Hot Natured & Ali Love, een heerlijk relaxt houseplaatje. Een tandje rauwer was er voor mij ook meer dan genoeg te beleven. Qua beste platen is het een onbesliste nek aan nek race tussen ''Headphone Wisdom'' van The Outside Agency en ''I Never Want To See Your Face Again'' van Fracture 4. De eerstgenoemde is een geweldige samensmelting tussen industrial hardcore en drum and bass, die bijna klassiek aanvoelt. De Schot Fracture 4 bewijst met zijn 'emocore' nummer dat hardcore ook gevoelige muziek kan zijn, want wat een schitterende EP heeft deze man afgeleverd!

actief
Ik vind de scene waarin ik het meest zit (hardcore) qua mainstream enorm achteruit gegaan, een fenomeen wat niet alleen van dit jaar is maar meer van de laatste jaren. Men raakt enorm verwend, omdat er ieder weekend wel een feest is van 1000 man of meer en het raakt een beetje in een sleur, de automatische piloot. Dit is ook (voor mij) de reden dat ik heel veel feesten heb laten schieten en me in andere stijlen ben gaan verdiepen, meer dan het globale wat ik al deed. Er zijn gelukkig wel wat mensen opgestaan (Pandorum) die hebben laten zien hoe het hoort op Enzyme Records. Verder kan ik natuurlijk niet heen om het einde van Thunderdome, een enorm groot hoofdstuk (of eigen boek eigenlijk) is niet meer wat misschien wel weergeeft hoe de scene er voor staat. Gelukkig waren er ook feesten als Qore die weer een beetje hoop gaven qua invulling van een feest.

Favoriete artiestenalbums waren er meerderen in diverse stijlen, qua hardcore kon je niet om The Outside Agency - The Dogs Are Listening heen. Topalbum die precies de sound heeft welke ik goed vind. Zedd - Clarity vond ik ook erg goed, zeker voor een debuutalbum. Enorm getalenteerd jong ventje en dan al zo'n status. Verder qua hiphop en aanverwanten Nas - Life Is Good erg veel in de cd speler gemikt en de wederopstanding van Public Enemy met 2 nieuwe cd's.

Qua tracks waren er te veel om op te noemen; bijna het hele oeuvre van The Outside Agency was weer hoog niveau, waaronder Forest Children. Porter Robinson's Language blijft enorm genieten, niets mooier dan die met een ondergaand zonnetje te horen. Headhunterz remix van Nicky Romero - Toulouse liet wel even zien hoe je van een andere stijl een remix maakt en zoals al eerder vermeld Zedd, met Stache en de Spectrum remix van Deniz Koyu.

MvDJ
Zo, wat is dit jaar voorbij gevlogen. Het is een cliché, maar de tijd gaat inderdaad sneller als je ouder wordt. Overigens niet helemaal waar, want - nog zo'n cliché - time flies when you're having fun! En die fun zat hem vooral in de muziek; muziek maken, muziek luisteren, muziek mixen en natuurlijk feesten op muziek! Ik heb weer veel geleerd; wijsheid komt met de jaren. Okay, nu hou ik echt op. Vooral in de muziekstudio heb ik - samen met mijn muzikale partner in crime - veel vooruitgang gemaakt. We hebben onder meer geleerd om nog gevarieerder te produceren binnen het trance genre, zonder daarbij te kort te doen aan onze eigen sound.

Variatie vind ik enorm belangrijk; het geeft aan dat je meer dan 1 kunstje kan en dat je in staat bent om te ontwikkelen en misschien zelfs te innoveren. Om die reden vind ik de concertregistratie 'Meowingtons Hax 2K11' van deadmau5 het beste artiestenalbum van het jaar. Een mix van oudere en nieuwe nummers, variërend van techhouse en electro tot progressive en trance, alles even sterk geproduceerd en afgemixt. De DVD is begin 2012 uitgekomen en ik speel de audio-rip nog wekelijks in de auto. Qua trance compilaties vond ik het een beetje tegenvallen. Een lekkere mix is in alle uithoeken van het internet te downloaden, dus verwacht ik bij een compilatie dat een artiest alles uit de kast haalt om de mix bijzonder te maken. Veel compilaties die ik heb geluisterd vond ik 'op safe' en dat is jammer.
Hoewel een aantal fans van 'In Search of Sunrise' niet helemaal content is met Richard Durand, vind ik deel 10 een hele fijne compilatie! Er is een goede afwisseling tussen rustige progressive, uplifting trance, nasty basslines en gevoelige vocal tracks. De compilatie bestaat uit 2 cd's die beide een verhaal vertellen, met pieken en met dalen. Heerlijk!

Al met al vond ik dat er in 2012 niet enorm veel is veranderd in de trance. Dance in het algemeen was en is wel in ontwikkeling; sounds komen, gaan, komen weer terug of smelten samen met andere genres. Wat ik mooi vind, is dat de scene na al die jaren nog steeds groeit, mede omdat de fanbase in Amerika enorm toeneemt. Dit heeft ook nadelen. Het is voor nieuwe artiesten bijvoorbeeld lastiger om door te breken en er komt ongekend veel muziek uit wat het moeilijker maakt om alles mee te pikken. Zeker als je een brede smaakt hebt zoals ik. Maar goed, het belangrijkste is dat ik nog elke dag geniet van de muziek. Soms alleen of met wat vrienden, maar ook vaak met jullie op feesten.

Vage Nico
Eigenlijk was dit jaar voor mij muzikaal niet zo enerverend als ik vooraf had gedacht. Eigenlijk is alles een beetje bij het oude gebleven en eigenlijk heb ik niet eens zoveel nieuwe muziek of artiesten ontdekt. Op trancegebied, een stijl die mij na al die jaren nog steeds lief is, is alles wel zo'n beetje hetzelfde gebleven, wat overigens niet negatief uitgelegd hoeft te worden. Vooral Andy Moor was weer een baken van zuivere trance (Zero Point One) in een zee aan pompend mainstage materiaal. De tandem Gareth Emery (met aan de catchy meeblérlyrics van Christina Novelli) en John O'Callaghan (zijn remix) leverde naar mijn mening dé trance plaat van het jaar af met hun "Concrete Angel". Het ASOT publiek dacht hier precies hetzelfde over.

De muziekrichting die ik in 2011 qua uitdiepen en volgen was ingeslagen ben ik 2012 verder gevolgd. Brits dj talent (voor mij) van het vorige jaar, de funky (deep)house godin Maya Jane Coles, heb ik eindelijk live aan het werk mogen zien/horen. Het was een vurige wens van me en de stoere maar verlegen chick in kwestie liet haar publiek op een erg leuk Loveland Festival niet (in tegenstelling tot oude rot Sasha) in de steek. En als we het dan toch over Britse helden hebben, de uit de maffe Bristol scene afkomstige Eats Everything groeide dit jaar dan eindelijk uit tot misschien wel de vetste artiest in de deep/tech house scene. Als ware een Big King XXL tussen de Whoppers. Terecht ook dat hij, samen met Maya, in de prijzen viel en met de 'Best of British DJ' award weg mocht lopen. Sowieso dat gekke, oldschoolgetinte maar retevette deep/tech house stijltje met moddervette baslijnen, dat zo vaak gelinkt wordt aan het gestoorde Dirtybird label van Claude Vonstroke, deed het dit jaar beter dan ooit. Ik hoorde die platen werkelijk overal, van Nederlandse feestjes tot Ibizaanse clubs tot zelfs festivals in Hongarije. Plaat van het jaar voor mij is dan ook Shadow Child's "String Thing". Die is echt door vele dj uit verschillende muziekscenes opgepikt en gedraaid. Sowieso heeft Dave Spoon onder dit alias alleen maar retevette platen gemaakt. Zomerplaat Flashmob's "Need In Me" uit de Defected stal is een hele goede tweede.

Mijn album van 2012 is toch Ferry Corsten's "WKND" (wint het net van Ryan Davis's "Particles of Bliss"). Waarom? Ferry weet als geen ander nog steeds zijn eigen identiteit in zijn muziek te leggen. De stap naar een meer optimistischer en house-like geluid waren even voor de hand liggend als noodzakelijk, maar hoe Ferry dat weekend thema interpreteerde en uitwerkte is voor mij nog steeds een hoogtepunt van dit jaar. Een compilatie kiezen die dit jaar boven alles en iedereen uitstak lukt mij (wederom) niet. Maar de serie waar ik dit jaar het meest naar geluisterd heb is die van veteraan Pete Tong, die met zijn 'All Gone Pete Tong' serie keer op keer de juiste gasten uitnodigt. Ja, Pete hoeft nog lang niet met pensioen.

Eldorado
Voor mij is het een muzikaal bewogen jaar geweest. Zoveel muziek en werkelijk te weinig tijd om alles te luisteren. Voor mij heeft Paul van Dyk met zijn nieuwe album 'Evolution' het jaar vormgegeven. Als we praten over muzikale perfectie, dan zal ik Paul van Dyk die eer geven. Van zijn album 'Evolution' heb ik dit jaar zelfs een tweede exemplaar moeten aanschaffen omdat de eerste door het vele draaien het niet heeft overleefd. 'Evolution' is voor mij de absolute nummero uno (qua artiestenalbums van 2012).

Qua trance laten labels als Armada, Black Hole en Enhanced mij niet in de steek. Op gebied van de house hebben labels als Defected, Strictly Rhythm en Hed Kandi het eveneens zeer goed gedaan. Qua compilaties is dit jaar een beetje karig geweest, maar ook daar heb ik een favoriet bij zitten. De 5 cd mixcompilatie van A State of Trance 550 is mijn favoriet van 2012. Vijf van mijn favoriete trance artiesten in één doosje. Mooier wordt het toch niet? Hopelijk komt er ook weer zo'n compilatie van A State of Trance 600.

Over mijn favoriete track van 2012 heb ik lang getwijfeld. Het zijn er eigenlijk twee, namelijk 'I Could Be The One (Nicktim)' van Avicii en Nicky Romero en 'My World' van Alexander Popov feat Kyler England.

Caba
Het jaar 2012 staat voor mij als een jaar van geringe muzikale vernieuwing. Wederom is er heel veel meuk uitgebracht, waaronder diverse bijdrages van Swedish House Mafia en Deadmau5. Gelukkig zijn er in 2012 ook nog puike artiestenalbums uitgebracht door onder andere Jim Rivers in de vorm van 'Airport Vultures' en het sublieme 'Dream Cargoes' van TJ Kong & Modular K. Ook het album 'Dawn' van de Fin Roberto Rodriguez was één van de muzikale hoogtepunten van dit jaar. Misschien wel de beste mixcompilatie van dit jaar is afkomstig van Michel de Hey in de vorm van '5 Years Hey! Muzik'. Deze mixcompilatie staat boordevol swingende techno en weet mij bij elke luisterbeurt nog steeds te boeien. Een andere fijne mixcompilatie is 'Watergate 11', samengesteld en gemixt door Solomun. Op deze mixcompilatie is tevens één van de platen van het jaar te vinden, te weten "Kackvogel" van Solomun himself. Andere buitengewoon sterke tracks zijn Todd Terje's "Inspector Norse", "Die Magische Tijd" van Roger Martinez, "Vous Etes Fou" van Efron & Piek en "West Side" van Just Be & Bushwacka in de Christian Smith & Wehbba Remix.

Hopelijk zal 2013 een jaar worden van vele muzikale vernieuwing. Goed nieuws is er in ieder geval al want als liefhebber van trance wat tot en met 2004 geproduceerd werd ben ik meer dan content dat diverse grootheden uit de trancescene weer de pure trancesound zonder electro liflafjes aan het oppakken zijn.


Voordat het vuurwerk de lucht in vliegt en ieder zijn weg vindt naar de oliebollen en andere versnaperingen, wensen de recensenten van Partyflock iedereen een heel gelukkig, gezond en muzikaal 2013. Wat was jullie favoriet van 2012?