Scot Project - A1

Veel mensen kennen hem misschien niet direct van naam en/of gezicht, maar Frank Zenker is één van de origineelste en meest begaafde producers van de afgelopen jaren. De producties die hij onder de naam Scot Project heeft gemaakt, zijn nu verzameld op het album “A1”.

Frank heeft de hele beginperiode van de house meegemaakt, iets dat nog steeds in zijn producties terug te horen is. Hij is een zeer begaafde producer die alle stijlen door elkaar gooit en er zijn geheel eigen draai aan geeft. Harde bassdrums, rollende hardstyle-achtige basslijnen en uplifting melodieën combineert hij met een zeer progressieve manier van percussiesamples; iets dat een mix van alle (hedendaagse) dancestijlen oplevert. Het is dan ook niet verwonderlijk dat niet alleen hardtrance-DJ’s zijn platen graag draaien, maar ook hardhouse-, hardstyle- en soms zelfs trance-DJ’s kopen massaal Scot Project-producties.

Genoeg over de man zelf, tijd om het album te gaan bespreken. Ik verwacht hier heel veel van, vooral omdat ik zelf een enorme hardtrance-freak ben en Scot Project met name als producer erg hoog heb zitten. Zijn platen en remixen zijn van een ongekend hoge kwaliteit, ik hoop dat zijn album dat ook is.

Een duistere intro zweeft uit mijn boxen en het lijkt even alsof ik in de “Droomvlucht” van de Efteling zit. Een zwoele vrouwenstem stelt Scot Project voor en vertelt aan de hand van de afkortingen welke tracks we kunnen verwachten (bv. “Overdrive” heet ‘O’, “Feelin’ Me” heet ‘FM’, zoals het ook op de hoezen van de platen staat).

De aftrap is vervolgens voor een track die nog niet gereleased is: “Asian Sunrise”, afgekort met ‘A’. Deze productie is duidelijk bedoeld voor de DJ’s die trance draaien: de typische harde Scot-riffjes en –kicks zitten er niet in. Die riffjes zijn al wat meer te ontdekken in het geheel gerestylede ‘U’ (dat verder geen extra titel heeft); voor dit album is het nummer dat Zenker al jaren geleden maakte helemaal aangepast aan de hedendaagse hardtrance.

De tot nu toe laatste vinylrelease voor Scot was ‘L’ (“I Want Your Love”). De snoeiharde kicks en bassen en de trance-achtige break vormen een goed geheel dat ook nog eens erg origineel klinkt. ‘L’ wordt al maanden lang door elke zichzelf respecterende hardtrance-DJ gedraaid, en terecht!

‘FM’ (“Feelin’ Me”) staat er twee keer op: nummer vijf op de cd is de B-kant en de wat hardere A-kant komt als negende aan de beurt. Ik moet eerlijk zeggen dat de B-kant voor mijn part best achterwege gelaten had kunnen worden. Ok, het is een leuke track, maar de A-kant vind ik stukken beter klinken en dus meer “album-waardig”.

Tja wat moet ik nog over ‘R’ (“Rock”) zeggen… Ik denk dat er weinig platen zijn die mijn haren zo overeind doen staan als deze topproductie. Ik weet nog dat Steve Hill de eerste DJ was die ik “Rock” hoorde draaien, ik zal I Love Hardhouse op Koninginnenacht 2003 nooit meer vergeten. Deze plaat is gewoon in één woord meesterlijk. De snoeiharde bassline, de wat ouderwetse pianosound, de bijna magisch-klinkende break, het melo-dramatische hoogtepunt, alles klopt en is in harmonie in deze track. Typisch een plaat die over een paar jaar geld waard is als je hem op vinyl hebt.

Weer een creatie die nog niet op zwarte goud te verkrijgen is: ‘I’ (“I Need You”)… Mwah… niet echt spectaculair. Het is een beetje een mix van twee eerdere releases: het pianoloopje lijkt erg op die in ‘R’ en vocal is bijna gelijk aan de vocals in ‘FM’. Ik zou dit nummer absoluut niet draaien (uit dj-oogpunt gezien).

Dat geldt nog meer voor ‘N’ oftewel “No Rougher”. Dit valt echt tegen. Ik kan techno zeker waarderen, maar niet zoals het in ‘N’ is gedaan. Typisch voorbeeld van een “jeukerige plaat” (zoals een goede vriend van me dat zo mooi kan zeggen). Ook ‘N’ is dus zeker geen aanrader naar mijn mening.

‘S’ (“Outta Space”) is al wat ouder, maar heeft wel gezorgd voor een omslag in de trance-wereld. Als er een top-10 van blauwdrukken voor de hedendaagse hardtrance gemaakt zou worden, dan zou ‘S’ er zeker in voorkomen. Maar dat geldt ook voor ‘F’ (“Future Is Now”) en nog meer voor ‘O’ (“Overdrive”). ‘F’ (“Future Is Now”) is gewoon een vette plaat, niks meer en niks minder. Maar ‘O’ heeft bij veel mensen nog altijd een speciaal plekje in hun hart. Elke keer als deze plaat op een feest wordt gedraaid, zie ik mensen spontaan verliefd worden. Ik denk dat de euforie die deze plaat oproept moeilijk te evenaren is, dat blijkt maar aan de wat “mindere” nieuwe producties van Scot Project.

Zo, dat was een uur en zeventien minuten met ups en downs. De ene plaat kon me bijna in huilen doen uitbarsten door de schoonheid ervan en de volgende had dan weer de potentie om ook tranen bij me los te maken, maar dan van afkeuring en één keer zelfs van afschuw. ‘N’ was het absolute dieptepunt, ‘O’ was de plaat die alles goedmaakte. Gelukkig stond die dan ook aan het einde van de cd…

Voor de mensen die geen vinyl kopen en wel van hardtrance houden: kopen! Voor de mensen die de platen van Scot Project al hebben: lekker laten liggen in de platenzaak en je geld beter besteden.

Rapportcijfer: 7- (wat vooral door de drie matig tot slechte nieuwe producties komt, als die goed waren geweest had dit album zeker een 9 gehaald).