Hardcoreziek was ik allang, maar de hardcore in Eindhoven was enigzins dood, nadat GBBR stopte, de Dusk till Dawn allang gesloten was en echte alternatieven niet voor handen waren. Maar ineens dus een woensdag core-blok. FUCK YEAH! Steevast bezocht ik deze avonden, en de vrijwilligers hier waren aardig, zover ik ze sprak. Mooiste moment was toen ik reports ging schrijven. Later zei een vrijwilliger daarover; "We dachten eigenlijk, wat is dat dan voor een gek, mongool. Maar toen we je verslagen hadden gelezen, wisten we wat voor vlees we in de kuip hadden."
Nog steeds mongolide vlees, maar tenminste een op hardcore geilende mongool! Beats normal assholes any day! Voor lange periode kwam ik naar BPM, ging voor een goeie ouwe speakert staan en liet het vlees van m'n botten aftrillen door oorverdovend, gehoorverneukend en zielverpletterende geluiden onder invloed van brute distortie. Ganz geil jawohl! Lange tijd was (en ben) ik die hard BPM fan. Maar de laatste tijd behaagt 't niet meer zoals het deed. Misschien door de switch van woensdag naar donderdag, wellicht was het een noodlottige kerst, wellicht was relatiebreuk half jaar terug de genadeslag op mijn levensspirit, of misschien was ik wel 'gewoon zomaar ineens' fucked up! Who knows! Hoe dan ook, vanavond naderde het einde van dat tijdperk. Zoals vanouds ragde het weer fucking hard. Eerst DJ Saf (ik was er even over 10). oldschool kan me niet echt pakken, maar toen de Beastie Boys Remix in het gehoor kwam, was ik eraan. Niet naar de kloten, maar onder invloed van pure fakking kicksss! Nu wist ik het; ik heb het terug. Het BPM gevoel. Voor mij, als bezoeker zijnde dan. Hoe goed of fucked mijn week ook is, de frustratie gaat eruit bij BPM. Sommigen gaan kickboksen. Anderen gaan hardlopen. En de meesten van hen nemen ook nog is drie weken vakantie naar Spanje of weet ik veel welk shithole dat Nederland niet is. ik?
Geef me één wekelijks hardcore avondje om de wekelijks opgebouwde frustratie eruit te rossen, en voor de lange termijn-bullshit zijn er een paar keer per jaar feesten a la Project Hardcore, MOH, you name it. peace with Bubba. Zonder ken ook hoor, maar dan zou ik wel een paar weekjes uit mijn hakken staan janken, eerlijk is eerlijk. anyways wat lul ik we hadden ut over de draaitafelbedieners. The Solo Project's set wist de voeten in ieder geval van de vloer te tillen, en het bassneukende gebeuk hoogtij te laten vieren.
Chapeau en op een goeie vakantie voor Bubba. nee niet naar Spanje, ook niet met één of andere del, maar gewoon in Eindje en wat feestjes door Nederland.
. Chapeau!
