Markus Schulz - Do You Dream?

‘Without You Near’ was zijn artiestendebuut, ‘Progression’ vormde de opvolger en intussen dromen we alweer drie jaar lang van een nieuw Markus Schulz album. Aan mixcompilaties van de man gelukkig geen gebrek, jaarlijks verwent hij zijn fans met een aflevering uit zijn kwalitatief zeer hoogstaande city-tour serie. Daarvan kwam zelfs een ‘Best of 2009’ op de markt, een plaat die voor mij persoonlijk aan muzikale genotsperfectie grenst. En een jaar geleden was er het sublieme Dakota album ‘Thoughts Become Things’… over perfectie gesproken. Het is dus logisch dat ik, en vele liefhebbers met mij, reikhalzend heb uitgekeken naar ‘Do You Dream’. Het derde artiestenalbum van de huidige nummer acht van de wereld, Markus Schulz. Zet de droomvlucht maar in!

Sterk begin

Een sprookjesachtig mooi en filmmuziekachtig intro, getiteld ‘Alpha state’, doet het haar op mijn armen direct rijzen en vertelt me één ding. Hier komt een onvergetelijk fantastisch album aan. Wanneer de overgang naar de eerste echte track dan ook nog meesterlijk klinkt, kan mijn dagdroom al niet meer stuk! De zang op ‘Away’ is van Sir Adrian, de helft van het zo succesvolle producersduo Raz Nitzan en Adrian Broekhuyse. De vocalen bevallen me wat minder, maar muzikaal is dit een heerlijk diepe Dakota-achtige plaat. De track die erop volgt is genoemd naar Club Rain in Las Vegas en dit ‘Rain’ is ook een goed klinkende, warme productie.

Diep dal

Helaas breekt na deze uitstekende openingsfase een zeer teleurstellend gedeelte aan. Van ‘Dark heart waiting’ vind ik de vocale afwerking afschuwelijk en het ontbreekt de productie aan gevoel. Nog erger is ‘Not the same’, pijnlijk gekweeld door Jennifer Rene die ik doorgaans toch wel wat hoger heb zitten. ‘Surreal’ met zang van Ana Criado is saaier dan een bruine boterham met kaas in een plastic zakje. En bij ‘Unsaid’ hoor je overduidelijk dat Markus Schulz zich schikt in de verkoopdoelstelling van Armada. De track is puur vanuit commercieel oogpunt gecomponeerd, inclusief de radiovriendelijke stem van Susana. ‘Lifted’ is zowel muzikaal als qua zang ook totaal niets bijzonders. Het album bevindt zich dan al bij track 10 en van mijn droomvlucht is niets over… eerder hoor ik zachtjes een nachtmerrie beginnen te hinniken. De enige twee nummers die me tussen deze tegenvallers wel kunnen bekoren zijn de Uplifting Mix van het reeds op single verschenen ‘Do you dream’ en het overtuigende ‘Last man standing’. Daarop is de zang van Kaz tenminste ongemoeid gelaten en die komt daarmee veel sterker over. Mooie downtempo danceplaat met een diep geluid en een emotionele lading.

Herstel

Groot is mijn geluk wanneer mijn held zich herstelt van zijn Markus onwaardige middenstuk. Ingezet met een werkelijke fenomenale bewerking van de tijdloze klassieker ‘Perception’ van Cass & Slide schotelt Schulz de beste productie van dit album voor. Dat die beste productie van zijn album geen plaat van hem zelf is, dat geeft te denken, maar daarover doe ik niet moeilijk bij zes minuten pure goddelijkheid. Resteert de vraag waarom Markus deze plaat, één van zijn eigen favorieten waarvan het origineel alweer uit 1999 stamt, als eigen track presenteert. Iemand?

Een prima herstel dus, het sluitstuk van dit album. Waartussen ‘Lightwave’ jammerlijk uit de toon valt, een slappe song met de diepgang van een theezakje in een glas koud water. Daaromheen gloreren het sterke Evolution thema ‘The new world’ (in een veel te korte versie) en de ronduit fantastische track ’65.4 Hz’. Wat mij betreft dé klapper van dit album, de beste en beslist lekkerste productie van allemaal. De laatste twee tracks zijn ook prima: de vocaalloze stamper ‘What could have been’ en de qua sound behoorlijk afwijkende samenwerking met de Canadese producer Max Graham, toepasselijk getiteld ‘Goodbye’.

Droom verder

Dan weer een ijzersterke track, dan weer een plaat die niet om aan te horen is: het niveau op ‘Do You Dream’ zwabbert heen en weer als een Jabulani in de ijle lucht van Johannesburg. Marketingtechnisch is het allemaal wel verklaarbaar, een album om zoveel mogelijk Dance Smashes van te kunnen trekken, maar persoonlijk vind ik het erg jammer dat Markus op een deel van dit album niet onafhankelijk klinkt. Het wachten is op de ongetwijfeld veel interessantere versies van diverse tracks op een Do You Dreamix album. En ondertussen droom ik verder. Van een nieuwe Dakota cd.

Score: 68/100


http://doyoudream.markusschulz.com
www.markusschulz.com
www.armadamusic.com