dag mijn lieve broer dave
lang ben ik niet meer bij jou geweest,
ben bang, verdrietig of is het 't feit dat jij hier ligt waar ik voor vrees.
ik ben bang dat ik moet huilen,
en dat ik niet langer mijn verdriet meer kan verschuilen.
dag in dag uit een grote glimlach op mijn gezicht,
maar onder die glimlach zit iets wat werkelijkheid is, een meisje die verdrietig is en die jou heel erg mist. dave
ik ben nu hier en jij bent daar,
't hele verhaal zit ook zo raar in mekaar.
plotseling dood op een maandagmiddag 16-07-2007 om 17:14 uur
lig jij daar alleen en eenzaam bij een pilaar onder een viadukt
niemand meer om je heen alleen gras en zand.
3 jongens hebben jou aan je lot overgelaten,
maar die gene die jou vondt haalde hulp,
maar hellaas het mocht niet meer baten.
't was al telaat je was al heengegaan ,
wij met onze gedachten "wie of wat heeft ons dit aangedaan"!
niemand kan, wil of durft het ons te vertellen,
a.u.b doe het toch 't is een kwestie van een (anonieme) tip doorbellen.
't is alweer 3 jaar geleden
wij leven ondanks alles in het heden.
zonder jou zal het toch moeten,
maar zolang de waarheid niet boven water komt, kan er niemand voor boeten.
maar ooit komt die dag dat is zeker.
dan is er meer rust en dan voelen wij ons beter.
de pijn en verdriet zal nooit overgaan. want een leven zonder me broer dave is moeilijk maar hij geef me de kracht om door tegaan.
lieve dave
we missen je
ik hou van jou xxx je kleine zusje
+ 16-07-2007