Eind 2001 kwam ik in aanraking met partyflock. De site had toen logischer wijs veel minder bezoekers dan nu en het forum werd ook niet zo intensief gebruikt als hedendaags het geval is. Pas in 2002 begon PF in een rap tempo te groeien en is nu de grootste partysite van heel Nederland en misschien ook wel van Europa.
In die vier jaar is mij iets opgevallen. Na elke hype, die vaak een jaar of twee duurde, kwam er ook een antihype. Het zou best kunnen dat dit heel logisch is, maar mijn psychologische kennis reikt niet ver genoeg om dat te bevestigen (lees: geen zin om ’t op te zoeken). Ter verduidelijking heb ik paar hypes en hun antihypes hier onder beschreven.
Drie jaar geleden probeerde iedereen zo veel mogelijk vriendjes in zijn vriendenlijst te krijgen. Na een PB kreeg je al een ‘vriendjesverzoek’, en hoppa vriendschap was al gemaakt. Je kende de mensen nauwelijks, maar daar draaide het niet om. Een uitgebreide vriendenlijst was een vorm van status.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: weer zo veel mogelijk mensen uit je lijstje. Alles wat je twee jaar geleden met moeite bij elkaar had gesprokkeld moest nu zo snel mogelijk weer weg. “Ik spreek je nooit, dus dan hoor je ook niet meer in mijn lijstje”. Het is cool om een sticker op je profiel te hebben die zegt dat je niet mee doet met de ‘zo-veel-mogelijk-vrienden-race’.
Drie jaar geleden deed men er alles aan om zo bekend mogelijk te worden op PF. De dames droegen sexy kleding (lees: zo weinig mogelijk) om zo in spotlights te komen, en de heren zwoegden in de sportschool om een keer dat shirt uit te mogen doen voor de fotograaf. En die fotograaf, arme man, werd op elk feest achtervolgd.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: weer de camera! Al die mensen die zo veel moeite hebben gedaan om bekend te worden, zijn nu bezig om veel foto’s te verwijderen en laten zelfs hun profiel weghalen. Die mensen zoeken weer de anonimiteit.
Twee jaar geleden werden feesten zoals Crazyland en Pornstar afgeschilderd als ‘vunzige feestjes voor oma’s en opa’s. Het was ‘in’ om negatief commentaar te leveren bij foto’s van Crazyland.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: Het is cool om naar erotische feesten te gaan. Mensen die vroeger zulke feesten tot het bot afkraakten, zijn nu zelf een fervente feestganger van erotische feesten.
Ik moet er erbij vermelden dat dit over de oude generatie gaat. De nieuwe generatie heeft haar eigen hype/antihype die misschien niet overeen komen met het genoemde. Deswege zal niet iedereen zich terug kunnen vinden in het verhaal van hier boven
In die vier jaar is mij iets opgevallen. Na elke hype, die vaak een jaar of twee duurde, kwam er ook een antihype. Het zou best kunnen dat dit heel logisch is, maar mijn psychologische kennis reikt niet ver genoeg om dat te bevestigen (lees: geen zin om ’t op te zoeken). Ter verduidelijking heb ik paar hypes en hun antihypes hier onder beschreven.
Drie jaar geleden probeerde iedereen zo veel mogelijk vriendjes in zijn vriendenlijst te krijgen. Na een PB kreeg je al een ‘vriendjesverzoek’, en hoppa vriendschap was al gemaakt. Je kende de mensen nauwelijks, maar daar draaide het niet om. Een uitgebreide vriendenlijst was een vorm van status.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: weer zo veel mogelijk mensen uit je lijstje. Alles wat je twee jaar geleden met moeite bij elkaar had gesprokkeld moest nu zo snel mogelijk weer weg. “Ik spreek je nooit, dus dan hoor je ook niet meer in mijn lijstje”. Het is cool om een sticker op je profiel te hebben die zegt dat je niet mee doet met de ‘zo-veel-mogelijk-vrienden-race’.
Drie jaar geleden deed men er alles aan om zo bekend mogelijk te worden op PF. De dames droegen sexy kleding (lees: zo weinig mogelijk) om zo in spotlights te komen, en de heren zwoegden in de sportschool om een keer dat shirt uit te mogen doen voor de fotograaf. En die fotograaf, arme man, werd op elk feest achtervolgd.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: weer de camera! Al die mensen die zo veel moeite hebben gedaan om bekend te worden, zijn nu bezig om veel foto’s te verwijderen en laten zelfs hun profiel weghalen. Die mensen zoeken weer de anonimiteit.
Twee jaar geleden werden feesten zoals Crazyland en Pornstar afgeschilderd als ‘vunzige feestjes voor oma’s en opa’s. Het was ‘in’ om negatief commentaar te leveren bij foto’s van Crazyland.
Dat was toentertijd een hype. Nu is er de antihype die zegt: Het is cool om naar erotische feesten te gaan. Mensen die vroeger zulke feesten tot het bot afkraakten, zijn nu zelf een fervente feestganger van erotische feesten.
Ik moet er erbij vermelden dat dit over de oude generatie gaat. De nieuwe generatie heeft haar eigen hype/antihype die misschien niet overeen komen met het genoemde. Deswege zal niet iedereen zich terug kunnen vinden in het verhaal van hier boven
