Audio Surgery - Mixed by Organ Donors & Dr. Willis

Het is 10.30 uur en ik zie de postbode richting mijn brievenbus lopen. Benieuwd naar alle rekeningen en irritante reclamefolders loop ik richting de voordeur, open het vakje waar de post in valt en haal alles eruit. Orange, wat folders en… een envelop waar niks anders dan een cd in kan zitten! Half struikelend maak ik het pakje open en ik word spontaan blij: “Audio Surgery – Mixed by Organ Donors & Dr. Willis”! Ok, reviewmode activated!

CD één is gemixt door de gebroeders Harris, die onder hun pseudoniem “Organ Donors” niet meer uit de harddancescene weg te denken zijn. Dance Valley, Impulz Festival, HQ, Hard House Academy, overal hebben ze gestaan en hun fanbase breidt zich nog wekelijks uit in zowel Europa als in Azië en Australië. CD twee is gemixt door Dr. Willis waar ik eigenlijk niet zoveel over weet, behalve dan dat ik een demo van hem heb gehoord die heel erg sterk was. Van beide cd’s verwacht ik dus behoorlijk veel.

CD1
De intro is door de heren zelf in elkaar gedraaid, samples uit hun eigen tracks komen in een sneltreinvaart voorbij voordat de eerste plaat er in knalt. Meteen is te horen dat de CD in hun bekende Dex N FX stijl is opgenomen; met de nodige audiotechnologische hoogstandjes voegen ze nieuwe dimensies toe aan de platen die ze draaien door Audio Signal en Midi Clock te gebruiken. Zo kunnen ze samples en effecten synchroniseren met de muziek die ze laten horen. In de opening is dit meteen merkbaar, ze verbouwen bepaalde parts uit “Marzz – 25 Six (Impulz Theme)” tot een nieuwe mix, waarin ze meer spanning en sensatie brengen. “Avanto – The Flute (Dave Joy remix)” en “MTW – Y Motion” (waarin de meesterlijke scratch-acties van Matt te horen zijn) gaan goed in elkaar over richting “Alphazone – Flashback (Dave Joy remix)”. Ik moet me vast en zeker schamen, maar deze remix heb ik nog nooit gehoord. Waar de originele mix nog vrij cheesy was, is dit echt een flinke verbetering, toch maar eens op zoek gaan naar die plaat…

De titel van “William Faber – Mass Hysteria” doet zijn naam eer aan, want het is echt een hysterische plaat. Een mix van techtrance en hardstyle is het resultaat en ik moet zeggen dat het niet verkeerd klinkt. Op het randje, dat wel, maar toch voert de positieve kant de boventoon. Een goede opstap naar “Valentino Kanzyani - Nueva York”, wat waarschijnlijk één van de beste platen van dit moment te noemen is. Maar dan… Ik ben nog steeds geen grote fan van alle remakes die gedaan worden van “Public Domain - Operation Blade”. Het origineel was zo briljant, dat je er dan eigenlijk van af moet blijven. Randy Katana heeft het stukje acidgeschiedenis toch maar gebruikt in “Play It Loud”, beetje jammer.

Over Public Domain gesproken, Mark Sherry laat zien dat hij solo ook heel wat kan in zijn studio. “Mark Sherry pres. Outburst – Vengeance” is absolute wereldtop, wat een ongelooflijk goede plaat. Hard, trancy, funky, goed gearrangeerd, alles wat belangrijk is in een plaat is hierin samengebracht. En de hit van het afgelopen jaar mag natuurlijk niet ontbreken: “Dark Alliance – Genetic” had waarschijnlijk de meest opvallende vocals van 2005 en zal ook in 2006 nog vaak te horen zijn. Hoewel ik de voorkeur geef aan de Eddie Halliwell 3 Deck Edit, is de original mix altijd een goede aanvulling voor welke cd dan ook.

Hierna gaat het echt los; Vinylgroover & The Red Hed behoren al jaren tot de beste producers uit de U.K. en met “Live For The Weekend” bewijzen ze dat weer. Ondertussen zijn de scratches uit “Organ Donors – Turntablism” te horen, een plaat die letterlijk grijs gedraaid is sinds Dance Valley. Organ Donors lieten daar een semi-live versie over het HQ veld knallen, dezelfde versie als op deze cd. Het is dan ook terecht dat deze productie tot beste plaat van 2005 werd verkozen tijdens de Harddance Awards in februari van dit jaar.

Nederland is goed vertegenwoordigd, ditmaal door whizzkid Tommy Pulse met zijn “Ghosttown”, één van de weinige echt goede hardstyleplaten van de laatste tijd vind ik. En hierna zijn we al weer aan het einde van de eerste cd, “Ohm Boys – Down Under (Stoneface & Terminal Remix)” sluit het geheel in stijl af.


CD2
Dr. Willis is een grote naam in het Australische DJ circuit. Helaas is hij nog niet bekend in Europa, maar als hij zo doorgaat moet dat echt wel gaan lukken. Zoals ik al zei was de vorige mix die ik van deze man hoorde, erg sterk, benieuwd of hij het weer zal flikken op cd twee van “Audio Surgery”.

Daar is ‘ie weer: Mark Sherry, nu met een track die ik nog niet kende: “Red Alert (Public Domain’s Intro Mix)”. Wat een vette binnenkomer maakt Willis hiermee, echt zo’n “ik zit in m’n stoel te dansen” nummer waar zelfs wat electro tussendoor klinkt. De electro is zo te horen populair down under, want “Buy Now – For Sale” is ook in die stijl, gemixt met rock en trance. Grappig plaatje, heel origineel. Wat me echt aan het lachen maakt, is de manier waarop je bij de volgende track wordt misleid. De naam “Gleave – Hardcore Muthafucka” liet me even schrikken, maar de titel heeft niks met de sound van de plaat gemeen, het doet me meer aan een productie van Marcel Woods denken.

Een gouwe ouwe is “Joy Kitikonti – Joydontstop (Freaky Remix)”. De scheurende gitaren en gefreakte acidsynths doen het nog steeds! Maar hierna gaan we over op het serieuzere werk: “Jowan – PT78” blijft één van mijn favoriete Silicon Records releases. De manier waarop iemand met zo weinig geluiden toch een sterke productie kan maken, doet me heel veel respect hebben voor de producer. Na dit moois nogmaals een Stoneface & Terminal track, deze heet “Sidewinder”. Ik had nog nooit van die gasten gehoord, maar ik ga zeker op zoek naar meer van hun platen, want dit is echt goede muziek.

Eigen producties mogen niet ontbreken; “Dr. Willis vs Scott Alert – Go Away” is een plaat die ook weer een beetje op het randje van techtrance en hardstyle zit. De bass is zelfs Nederlands te noemen, maar de omliggende sounds zijn weer typisch Engels, zoals de bekende Fred Baker-sound klinkt. Apart, maar wel erg lekker.

Nogmaals haalt Jowan alles uit de kast om een kraker af te leveren, “Silverblue – To My Twin Soul (Jowan remix)” zit ook al tijden in mijn platentas en hij gaat er voorlopig nog niet uit. Ook Scot Project is weer helemaal hot, zijn remix van “Yakooza – I Wanna Feel” klinkt niet zoals zijn meesterwerken “O” en “Hands Up”, maar is toch een bijzondere track. Evenals “The Pod” van Anne Savage, Vinylgroover & The Red Hed overigens, want ik kan hier niet eens een echt goede omschrijving van geven. Ik kan alleen maar zeggen dat de sound erg vet is, je moet het eigenlijk zelf horen om te snappen wat ik bedoel.

Bijna aangekomen bij het einde, maar eerst nog maar een keer Mark Sherry. Zijn Public Domain remix van “Order 66 – Rise” is minstens net zo goed als zijn voorgaande tracks. Maar ineens wordt mijn aandacht overgenomen door iets wat op een The Prodigy sample lijkt, Smack my bitch up! De sample is gebruikt door Mario Più (Somebody answer the phone, kent u deze nog, nog, nog!), maar eigenlijk is dit weer zo’n gevalletje van “heilige platen horen niet gesampled te worden”. Nogmaals: beetje jammer.

Conclusie
Al met al viel het niet tegen. De minpuntjes zijn: Randy Katana’s misbruik van “Operation Blade”, Mario Più’s Prodigy-aanranding, de mastering van vooral cd één die echt niet ok is (sommige tracks hebben amper bassfrequenties terwijl de volgende dan weer overdadig laag klinken) en enkele mixen die Willis maakt zijn niet echt helemaal zuiver, wat op een retail-cd eigenlijk niet kan. Verder is ‘ie voor techtrance en harddance fans een goede aanrader, ik denk dat ik beide schijfjes voornamelijk in de auto zal luisteren.

Score: 80/100


www.cybergroove.com.au
www.organdonors.dj