Wrong Cops - Best Of Mr. Oizo

Music meets cinema
In de nabije, ontspoorde toekomst zoeken corrupte smerissen een manier om een door hun per ongeluk doodgeschoten persoon te laten verdwijnen. Het klinkt als een serieuze gangsterfilm, maar niets is minder waar. Wie de films van Dupieux een beetje kent weet dat ze gepaard gaan met een hoop onzin, vage dialogen en droge humor. Misschien ken je de film 'Rubber' waarin de autoband Robert gevolgd wordt en geobsedeerd raakt van een vrouw. Inderdaad, films in een méér dan aparte stijl. Op het Sundance Film Festival van 2013 presenteerde Dupieux zijn nieuwste film: 'Wrong Cops' welke, zoals hierboven al vermeld een crimefilm is met een twist. En wat is nou makkelijker om voor je eigen film de soundtrack te produceren.

Wrong Cops
Uiteraard is het altijd moeilijk oordelen als de combinatie met de beelden ontbreekt en je een eigen beeld moet gaan scheppen. Vandaar dat de tracks met Gaspard Augé ('Crows & Guts' en 'Polocaust') ons tot de verbeelding overlaten. Ook het doomy 'Bellyball Road' en 'Lars Von Sen' zijn sfeerimpressies welke eigenlijk alleen interessant zijn in combinatie met de film. Valt er dan helemaal niets te swingen? Ja hoor, want het discoachtige 'Cut Dick' straalt één en al vrolijkheid uit. Ook 'Transexual', 'Jo' en 'France7' passen in ditzelfde straatje en zijn de nummers waar Oizo bekend om staat. Toffe electrolijntjes met de nodige funk. Een man wie garant staat voor rare shit is Marilyn Manson welke ook in de film een rolletje heeft gekregen, samen met Mr. Oizo maakte hij 'Solid' en is eigenlijk een hele catchy track. Geen geschreeuw maar toffe vocals en een refrein dat blijft hangen. Ook 'Positif' blijft hangen maar de liefhebber kent deze misschien al wat langer.

Aan rare titels geen gebrek want 'WC' en 'Z' zijn niet het type titels waar lang over nagedacht is. Toffe producties zijn het wel want ondanks de snelheid niet hoog is zijn het wel nummers waar we iets mee kunnen. Lekkere indie dance met een duister sfeertje wat het gevoel moet scheppen dat er een spannende achtervolging aan de hand is. 'Flip Bat' mag zich eigenlijk ook scharen tot die achtervolging en krijgen we met 'Druide' de coolste track van het viertal want de freaky synth geluidjes maken het een erg gangbare plaat die ook gewoon in de club gedraaid kan worden. De snelste track van het album is 'Stunt' waarbij we kunnen raden dat dit iets met een auto achtervolging te maken heeft. Sebastien Tellier produceerde mee aan de plaat en dat is goed te horen. Zo chaotisch als de film zelf is zijn ook de tracks 'Peerhurts', 'Camelfuck' en de endcredits plaat met de luie titel: 'The End'. Het lijkt één grote mengelmoes van freakende geluidjes en niet echt een toegevoegde waarde aan dit toch vreemde album.

Happy End?
Of de film een happy end heeft zullen we niet verklappen. De climax van de soundtrack is in ieder geval iets waar we wél over na kunnen praten. Voor de Oizo fans is dit schijfje natuurlijk een leuke toevoeging aan je collectie. Als filmmuziek moeten we het niet erg serieus nemen want het mag niet in de schaduw staan van de grote film soundtracks op aarde.

Score: 60/100

www.oizo3000.com