Tritonal - Piercing The Quiet

Als er één album was waar ik de afgelopen weken naar uitkeek dan was het wel het debuutalbum van het Amerikaanse tranceduo Tritonal. De twee Texaanse muziekmakkers Chad Cisneros en David Reed zijn, nadat ze elkaar vonden op een online muziekforum, samen dik drie jaar actief in de voorste linies van het trancecircuit. Vanaf het eerste moment dat ze samen de studio in doken, werd de route naar succes ingezet. Met hun veelal vocale trance waarbij zweverige, emotioneel geladen en melodieuze uplifting melodieën en ferme beats op een eigen manier samenkomen, maakte het tweetal niet alleen furore op labels als Levare Recordings van Ferry Corsten en het Engelse Enhanced Recordings. Met hun net opgezette Air Up There label en de vele gelijknamige remixen (herinnert u zich die prachtige remix van Ferry Corsten's "We Belong" nog?) hebben de mannen inmiddels een behoorlijke status vergaard. Met meer dan honderd losse producties en remixes werd het wel eens tijd een stapel nieuwe tracks te bundelen op een eerste album. 'Piercing The Quiet' is de titel van het album dat nu dan eindelijk voor me ligt.

Piercing The Quiet

Net nu het duo mij goed in de greep houdt met buitengewoon schitterende vocale platen als "Lifted" en "Broken Down" is daar dan dus eindelijk dat debuutalbum, bestaande uit vijftien tracks. 'Piercing The Quiet' bestaat voor het overgrote deel uit vocale nummers, met veel oprecht mooie lyrics en nóg meer tekstloze zang, waarmee (vanzelfsprekend) bepaalde emotionele snaren geraakt gaan worden. Dat zweverige en weekmakende in combinatie met die vocalen komt redelijk naar voren, al halen de twee eerder genoemde nummers wel een niveau apart. Neem nu de koele stem van Winter Kill's Meredith Call ("Broken Down"), welke optimaal gedragen wordt door een emotionele en dromerige progtrance opbouw en break en uitmondt in een langzaam opkomende hartverwarmende, melodieuze climax. Buitenaards! "Lifted" is van hetzelfde kaliber. De mooie, om bij weg te zwijmelen vocalen van Tritonal's eigen Cristina Soto, de hemelse break met een dromerige melodie en een wakkerschuddende uplifting finale biedt de vocaltrance liefhebber andermaal een muziekstuk om voor lange tijd in de armen te sluiten.

En de rest dan? Dat steekt in zijn geheel genomen simpelweg ook erg mooi en aangenaam in elkaar. De vele details en de diverse lagen in het gebrachte geluid zijn zeer zeker een genot voor het oor. Toch kent het album naar mijn smaak net iets te weinig afwisseling. De toon is in bijna alle nummers emotioneel beladen uplifting met een dromerige, zweverige en bij vlagen energieke uitloop. Naast die kenmerkende 'Tritonal Air Up There'-sounds zijn er wel een paar producties die opvallen, zoals de twee downtempo nummers waarin Cristina Soto ("Everafter" en "Still With Me") mag excelleren en weer voldoende emotie in de schaal weet te leggen. Over zang gesproken, de robotische stem in "Shapes Revolve" komt, heel gewaagd, van David Reed zelf. Een mindere plaat is nu juist die ("Slave") met de ervaren (Kathy) Fisher en dat heeft alles te maken met de simpele Britney Spears-achtige lyrics in combinatie met het gehijg van de dame in kwestie. Gelukkig maken de Emery-aanse melodieën het nog een acceptabel nummer. Naast de stortvloed aan teksten doen het atmosferische "Poem Of Angels" (eigenlijk een te lange intro), "Ziziki" en "Murakami" het juist prima met alleen tekstloze en sfeerverhogende vrouwklanken.

Stilzwijgend verlangen… naar meer

Verwend door de twee (inmiddels welbekende) klasse platen "Broken Down" en "Lifted" waren de verwachtingen van dit album persoonlijk hoog gespannen. Gezien 'Piercing The Quiet' naast deze twee buitengewoon mooie platen eigenlijk geen andere producties herbergt die je meteen goed weten te pakken, was ik na mijn eerste luisterbeurt een beetje teleurgesteld. Maar opnieuw luisterend raakte ik toch onder de indruk van de productiekwaliteiten van het Tritonal duo. Dit album bevat voor het grootste deel vocale en karakteristieke Tritonal nummers met mooie upliftende melodieën in zweverige en emotioneel beladen beats. De vele lagen in de sounds en de over het algemeen zeer mooie lyrics geven de inhoud een extra (en veelal emotionele) lading mee en zorgen geregeld voor rillingen over je lijf. Doordat de eindjes van de vijftien tracks heerlijk aan elkaar geknoopt zijn, hebben we hier toch te maken met een verlichtend album met knap geproduceerd werk dat gewoon erg lekker weg luistert. Alleen dan zonder die buitenaards goede, nieuwe productie waar je, net als ik, vooraf misschien vurig op gehoopt had. Een aanrader voor iedere trancefanaat met gevoel in zijn of haar donder.


Score: 80/100

www.tritonalmusic.com
www.enhancedmusic.com