Nicolas Jaar - Space Is Only Noise

Slechts zelden komt men in aanraking met een artiest waarbij het muzikale talent zo evident aanwezig is als bij de Nicolas Jaar. De pas twintigjarige producer wist zich vooral het afgelopen jaar onder liefhebbers van het cross-over genre flink in de kijker te spelen met een keur aan zeer originele podcasts, remixen en releases, waaronder de gelauwerde 'A Time For Us' EP op het Wolf + Lamb label. Zijn uiterst sfeervolle en vaak melodramatische sound bevindt zich ergens op het snijvlak tussen electronica en hiphop, hoewel deze twee genres bij lange na niet zijn gehele muzikale spectrum omvatten. Wat maakt het ook uit? Aan hokjes heeft het Amerikaans/Chileense wonderkind tenslotte een broertje dood. Intriges, mysterie, emotie, dáár gaat het om. En laat dit album daar nu net bol van staan…

Reeds maanden voordat dit album in de schappen lag was het een geliefd onderwerp van discussie op diverse internetfora. Dankzij eerder werk waren de verwachtingen immers hooggespannen, en de vraag was dan ook of dit debuutalbum Nicolas' nieuw verworven positie kon prolongeren. Welnu, is dit het geval? Wees gerust, dat is het. Sterker, Space Is Only Noise is in alle opzichten een verbluffend album geworden, bestaande uit een veertiental razend knap geproduceerde tracks waarop Nicolas zijn zinnenprikkelende sound nog verder uitdiept. Dansbaarheid is overigens niet aan de orde: het feit dat het tempo van de tracks te allen tijde (ver) beneden de 100 bpm ligt maakt van dit album namelijk een echte luisterplaat, en tevens valt er in bijna de helft van de tracks niet eens een beat te bekennen. Op de openingstrack horen we meteen Nicolas' voorliefde voor de piano en obscure samples. Het uit rollende golven, warm pianospel, verknipte vocalen en de geluiden van een levendig schoolplein bestaande 'Être' zet direct de toon voor wat zich weldra zal ontvouwen als een bijzonder enerverende luisterervaring. Opvolger 'Colomb' wordt aangedreven door een traag en gestript hiphopachtig ritme, maar de diepe bassen en de glooiende akkoorden maken van deze compositie vooral een warme plaat om heerlijk bij weg te zwijmelen.

Nicolas laat gaandeweg zien meer dan bekwaam te zijn in het vermengen van een pallet aan vrij onorthodoxe geluiden, die gecombineerd wonderwel een bijzondere sfeer voortbrengen. Luister bijvoorbeeld eens naar 'Keep Me There', waarin het geluid dat nog het meest wegheeft van een schelle saxofoon wordt verweven met een diepe baslijn en subtiele akkoorden in de achtergrond, met als resultaat een prachtig melancholisch resultaat. Een van de vele hoogtepunten is het mysterieuze 'Space Is Only Noise If You Can See', dat met haar brommende bassen, lome ritme en abstracte vocalen zorgt vooreen werkelijk ongekend sterk staaltje diepgang. Ook de donkere triphop op 'Almost Fell' en het relatief jachtige 'Variations' zijn aanraders voor wie zijn electronische muziek graag voorzien ziet van diepte, subtiliteit en schoonheid.

Hoewel hij net de tienerjaren achter zich heeft gelaten klinkt Space Is Only Noise als het resultaat van een leven vol ervaring. Nicolas pendelt continue op en neer tussen de muzikale equivalenten van regen en zonneschijn, waarbij iedere track uitgebreid de tijd krijgt zijn zegje te doen. Het ingetogen en gelaagde karakter van deze plaat, gecombineerd met een kraakheldere productie en uitgebalanceerde structuur, maakt van dit album niets minder dan een meesterwerk dat ongetwijfeld hoog zal eindigen in de jaarlijstjes van menig muziekliefhebber.

90/100

http://www.nicolasjaar.net/
http://www.circuscompany.fr/