Sharam Jey - In My Blood

De uit Keulen afkomstige Sharam Jey is een van de populairste producers en remixers in het electrohouse genre. En dat is niet zo vreemd: zijn stevige en vaak op popmuziek geïnspireerde producties klinken commercieel, maar ademen tegelijkertijd een behoorlijk 'punky' sound uit dat goede zaken doet in clubs wereldwijd. Niet voor niets stonden grote namen als Faithless, Moby en Mylo in de rij om hun platen te laten bewerken door deze artiest met een neus voor compacte hits.

'In My Blood' is de opvolger van Sharam’s eerste artiestenalbum '4 Da Loverz', dat werd uitgebracht op het fameuze Underwater label van Darren Emerson. Dit keer heeft Sharam echter gekozen om het album uit te brengen op zijn eigen King Kong Records. De tracklist beloofd op voorhand een aantal veelbelovende samenwerkingen. Electrohouse iconen als Princess Superstar (bekend van o.a. Mason’s Perfect Exceeder) en Tommie Sunshine staan naast minder voor de hand liggende namen als Andreas Hogby van de Zweedse band Torpedo. En dat levert een alleraardigst schijfje op waarbij de grenzen van het genre constant worden opgezocht en overschreden. Het album opent helaas wat zwak: 'Revolution' is prima geproduceerd, maar speelt opzichtig leentjebuur bij Daft Punk’s 'Aerodynamic'. De baslijn is vrijwel identiek aan deze klassieker. Jammer, maar opvolger 'In My Blood' maakt gelukkig een hoop goed. Deze mix van stevige electrohouse, rock en vocalen van Nik Valentino vormt een energieke herstart, waarna platen als het deadmau5-achtige 'Army Of Men' (feat. Cornelia) en het retro-klinkende 'Dear Valentine' het talent en diversiteit van Sharam Jey nog eens benadrukken. Vooral laatstgenoemde gooit hoge ogen met een keur aan volvette synthesizerpatronen en een donkere, koele sfeer.

Ook het uptempo 'Unique', een plaat met die barst van de clubpotentie, is een indrukwekkende tour de force, maar helaas gooit de samenwerking met Princess Superstar roet in het eten. 'Monday Morning' is weinig meer dan een kitscherig popplaatje met irritante vocalen en een ronduit saaie vibe. Het niveau wordt echter snel weer opgepikt met het scheurende 'Hearts Of Stone' (feat. Andreas Hogby) en de samenwerking met Tommie Sunshine op het opgewekte 'The Things'. Even lijkt het of Sharam daarna weer op rooftocht gaat. De verknipte synth in 'Loving Me Loving U', overigens een zeer aanstekelijke clubplaat, lijkt op sommige momenten op de baslijn uit Donna Summer’s wereldhit 'I Feel Love'. Enfin, als geheel is deze plaat echter zeer geslaagd. Afsluiter 'The More That I Do', wederom met Nik Valentino, sluit het album af met een prettig poppy plaatje. Een béétje Calvin Harris, maar dat stoort niet.

'In My Blood' is een waardige opvolger geworden van '4 Da Loverz', en laat nogmaals horen waarom SSharam Jey’s wereldwijde zegetocht nog immer voortduurt. De sterkste punten? De mix van pop, electrohouse en vintage elementen dat behoorlijk commercieel maar tegelijkertijd ook heel credible klinkt. Daarnaast barst het album van de energie zonder enig moment vermoeiend te worden, en dat is in dit genre misschien nog wel een grotere prestatie. Natuurlijk kent het album hier en daar mindere momenten, maar deze worden ruimschoots overschaduwd door de kwaliteit van de producties in het algemeen. Kortom, een prima zaterdagavond-plaatje om te draaien voordat je naar de club gaat.

Score: 77/100


www.sharamjey.com