Verslag van Defqon.1 festival, 20 juni 2015

Weekend DefQon.1 - De doldwaze avonturen van Mike en Roy

Harddance muziek; bij de buitenstaanders voornamelijk geassocieerd met uitpuilende ogen van doorgesnoven gabbers die “hakken” op harde lompe eentonige “dreunen”; bij liefhebbers vooral geassocieerd als het tezamen komen van mensen met eenzelfde muzikale voorkeur. Al met al blijft het, samen met (hard)drugs gebruik, hét grootste taboe van de Nederlandse samenleving. Mensen blijven toch een beetje bevooroordeeld als je zegt dat je van hardstyle, hardcore of enig andere substroming binnen de harddance scene houdt: de associatie met drugs, laag IQ en ‘levuh voor het feestuh’ is snel gemaakt, terwijl het tegendeel nogal eens waar blijkt te zijn. Het feit dat een persoon één muziekstijl leuk vindt/prefereert, betekent niet dat diegene alleen dat luistert. Ik ben zelf ook een vrij aardige (voornamelijk oude) trance liefhebber; als je dat zegt is het op de een of andere manier wel maatschappelijk geaccepteerd. Ik houd altijd wel van taboes uiteenzetten.

Als 13/14 jarig ‘jochie’ voor de PC zitten, video’s van Qlimax bekijken, de eerste plaatjes van Showtek (ja, de goeie oude), Headhunterz, Noisecontrollers en D-Block & S-Te-Fan helemaal grijs draaien en dromen van die eerste keer dat je een groot feest mocht bezoeken. Dit moet voor veel mensen bekend in de oren klinken (ik wed dat veel mensen knikken als ze dit lezen) en was ook voor mij van toepassing. Nu ben ik al bij menig feest geweest, maar DefQon nog niet. De vooroordelen dat je vrijwel alleen buitenlands kan praten, moet ik helaas positief bevestigen. Toch was het een fantastisch weekendje met een heerlijke diversiteit aan elektronische muziek!

Vrijdagmiddag vertrokken we voor een weekendje DefQon. Mike was er al eens geweest; Roy nog nooit. Na de laatste weken behoorlijk te hebben gebikkeld en vrijdag uiteindelijk de scriptie in te hebben geleverd was Roy wel toe aan enige ontspanning (lees: inspanning). De tassen werden gevuld met blikken knakworsten en week-endbollen en het geweld mocht gaan beginnen. We spraken in Zwolle af, waarna we de trein naar Dronten pakten om vervolgens met de bus naar het DefQon terrein te gaan. De bussen waren wel slecht geregeld in Dronten; het was geluk hebben dat je goed gepositioneerd stond om de bus te pakken. Ze hadden beter hekken kunnen plaatsen en een soort wachtrij kunnen maken. Nu was het gewoon lomp beuken en jezelf een weg naar de ingang verwerven, of slim naast degenen die de kaartjes controle deed blijven staan. Achja, de opluchting was des te groter toen we eenmaal in de bus zaten. De busreis was dan weer hilarisch met vreemde Span-jaarden die herrie voor honderd maakten, boxen gemonteerd aan koffers waar de eerste hogere BPM’s al uit galmden en een veel te zwaarbeladen en volgegooide bus. De sfeer zat er al goed in.

We kwamen op het terrein aan, waar meteen bij de ingang de eerste beats al gedropt werden (Inceptum draaide hier een classics set; Communicate kwam langs toen we langsliepen) en waar je een op maat gemaakt bandje kreeg. Handig, die dingen zitten altijd veel te strak namelijk. Het was niet al te ver lopen naar waar de tenten konden worden opgezet. Uiteindelijk hadden we de tent vrij ver van het terrein opgezet (kwamen we natuurlijk te laat achter), maar gelukkig waren we niet precies in een looppad gestationeerd, zodat mensen ’s nachts niet over de scheerlijnen struikelen en zodoende een kijkje komen nemen binnen in je tent.

Nadat de tent was opgezet in de redelijk stromende regen, was het tijd voor een broodje knakworst en even relaxen. Een paar onverstaande Belgen gesproken en verder een stel Fransen als buren die 24/7 wakker waren in een tipi; het hoort allemaal bij het camping leven (nieuw idee voor RTL4 Camping Life?).

Toen was het tijd om eens op het terrein te kijken. De vrijdagavond was natuurlijk alleen voor de ekte ekte campingbezoekers, maar het was vanaf het begin af aan toch een partij druk in de Blue zeg. Toch stonden we daar vrijwel de gehele avond, omdat we beiden weinig hebben met de huidige hardcore. Max Enforcer mocht het spits afbijten en deed dit aangenaam met lekker euforische plaatjes: Break Down Low, Skincolors (Mashup), Lost in Paradise, Gold (edit), On the Go, Lose Control, TBA2, Weekend Warriors en Creatures of the Night. De stage zag er leuk uit en er was veel aandacht besteed aan de lichtshow (misschien soms iets teveel; ik kan soms wat slecht tegen al die felle lichten). Deze tent zou morgen de Blue zijn en we kregen alvast een voorproefje hoe groot deze tent zou zijn; immens groot, wat je eigenlijk pas door hebt als je jezelf door de drukte een weg naar voren probeert te wurmen.

Toen was het tijd voor Endymion & Nosferatu. Toch wel de meest verrassende keuze was om millenium hard-core te draaien op de vrijdag, aangezien dit voor veel mensen toch vrij onbekende muziek is. Ik had de hoop dat dit toch lekker dansen zou worden, maar kwam bedrogen uit. Geen echt goede oude plaatjes (System 5601 of Mind and Body as One) van deze toch wel helden, maar het standaard riedeltje aan hitjesparade, wat toch wel te verwachten was aangezien er ook rekening moet gehouden worden met het publiek. Waarom zetten ze er ‘millenium hardcore’ neer, als men zich toch niet/nauwelijks aan het concept houdt? Zet het er dan niet neer, dan blijf ik lekker in de andere zaal staan. Payback (Tommyknocker Yes I Am remix), Twisted World (The Viper Mashup), Let’s Get it On, Abduction, Fuck the Titties (Tommyknocker & The Viper remix), All The Way Up, Intellectual Killer (Nosferatu & Endymion remix), Face II Face en Broken (spontaan ik-viel-in-slaap-nummer). Na Broken was ik er helemaal klaar maar en gingen we vrij rap weg en muntjes halen. Slechts tien minuten in de rij gestaan in een gigantische rij, munten gehaald en we gingen weer naar de andere tent toe.

Daar was Brennan Heart aan het draaien. Ik vind het na zijn album Musical Impressions allemaal niet zo divers meer; veel van hetzelfde. In The End (Dailucia remix), Lose My Mind (doooohhh), Imaginary en Follow The Light met live vocals van Jonathan Mendelson, Summer of Hardstyle, FTS (Hard mix), Just Attack As Easy Again (Mashup), Down Low 2015, Still Here, Outta My Way (Sub Sonik remix), Fuck on Cocaine remix, Audio Care (snel afgekapt) en Chronic Disorder kwamen langs. Er werd afgesloten met One Blade was dan weer GE-WEL-DIG was. Het begon nu echter veel te druk te worden, wat zo zou blijven tot de afsluiting. De volgende dag hoorde ik dat een meisje op de livestream moest huilen omdat Imaginary werd gedraaid (#overdreven).

Hierna volgde Mashup Jack die Son of Revolution, Mashup van Spectrum en Phases, Timeless for You, E=The Devil’s Den en The Wolf of Defqon.1 draaide. Dit bestond gewoon een half uur aan mashup’s van oude platen in een mashup met nieuwe platen; ik vond het wel grappig maar niet heel speciaal. Een beetje bewegen begon nu echt warm te worden; ik had beter enkel een korte broek aan kunnen trekken.

Hierna begon B-Front. Deze man begint vrijwel altijd met een klassieker; deze dag was dat Atrocious. Verder kwamen Blackout remix, Mysterias, Back Again (heldig), Blackness, The Endless Path, Psycho (2015 edit), nieuwe B-Freqz, Octavius Augustus (Zany remix) en Fatality (Hard Bass edit) langs. De leukste set van deze avond, zonder twijfel. De sfeer bij Mysterias is altijd goud.

Als we het over overgehypte shit aan hebben, komen we toch wel bij Gunz4Hire uit. Ik zie dus echt niet in wat hier zo speciaal aan is, maar goed; het publiek vind het geweldig en dat vind ik dan wel weer mooi om te zien. Ze draaiden Sorrow, Kings of the Underground, Swagger, This is LA en Brooklyn. Wat mij betreft kon B-Front beter afsluiten, maar 2 live-acts op rij zou wellicht wat onhandig geweest zijn. Het was tijd om naar de tent terug te gaan, even een broodje te eten en wellicht de 24/7 tent nog eens op te zoeken. Uiteindelijk lagen we in de tentjes en vonden we het wel best; morgen weer een dag. Oordoppen in, hopen op zo min mogelijk frenchcore van de Belgische- en Franse buren en slapen maar. Vreemd genoeg ben ik niet wakker geworden van twee personen/wausen die over mijn scheerlijnen zijn gestruikeld, omdat ik de volgende dag de haringen toch weer opnieuw erin heb moeten zetten.

Zaterdag
Het slapen ging vrij aardig en na de dagelijkse ochtendtaferelen konden we redelijk uitgerust het terrein weer op. We begonnen bij Phuture Noize. Als zij een openingsset draaien kun je altijd een leuke afwisseling tussen oude en nieuwe tracks verwachten; dit was vandaag niet anders. Communicate. Get Hit, Hope, Firepower, Nackt, Reloaded part 2, Back to the Oldschool, Put it On, Mindgame, Bringing The Funk (Zatox remix), Who, Tonight (Alpha Twins remix), Phuture Propaganda Part 2, Paranoid, Robots to the System, Terrordome, The Throne, Everywhere, The Responsibility, een mashup van You Know en Sandstorm en Freedom kwamen langs. Echt een heerlijke set om de zaterdag mee te beginnen. De ene van dit duo die een bril draagt straalt altijd zo belachelijk veel plezier uit, echt mooi om te zien. Dark Pact & Luna kwamen hierna, die begonnen met Atrocious en Brain Confusion, waarna we een rondje om het gehele terrein zijn gaan lopen.

Tijdens dit rondje kwam ik tot de conclusie dat het terrein wel echt supervet was! Even bij alle stages wezen kijken. Ultraviolet was een hele grote outdoorstage, die een soort autobaan moest voorstellen. Verreweg de meest originele en mooiste stage! De Magenta stage was daarentegen weer erg klein. De dansvloer was hoog opgezet, maar aan de zijkanten had je ook genoeg ruimte, wat ook zeker nodig was. Het was outdoor, maar er was wel een groot zeil om tijdens de regen onder te schuilen. De kabels waarmee het zeil vastzat resoneerde als een malle, zo hard stond de muziek afgesteld. Wel goed zuiver trouwens, want met mijn oordoppen in kwamen alle sounds echt goed over. De oude- en millenium sound van hardstyle is toch enorm geliefd onder het publiek merk ik op elk festival dat zo’n stage aanwezig is. Ook wij hebben verreweg de meeste uurtjes hier vertoefd. Ik had wel medelijden met de bewakers die altijd recht voor de boxen moesten staan; hopelijk hadden ze allemaal oordoppen in, anders ………. (zelf in te vullen).
De Brown was volledig outdoor en je moest gaandeweg het weekend steeds meer in bagger dansen op die stage. Toch werd er goed met het water omgegaan; er kwamen vaak tanks langs die met behulp van pompen water op het terrein opzogen en zo weghaalden.
De Yellow, Silver en Purple waren beide ook buiten en waren vrij standaard opgebouwd. De Purple zag er wel leuk uit, waar de DJ een flink aantal meter boven het publiek optrad; dit was ook een behoorlijke stage. De Yellow en Silver waren een stuk kleiner. De Silver was met een gigantische CD wand aan de zijkant toch vrij tof gedecoreerd; deze stage was toch iets te klein denk ik. De paar keren dat we hier waren was het behoorlijk vol. De Yellow kan ik me niet goed meer herinneren, omdat dit totaal mijn muzieksmaak niet is.

Na het rondje om het terrein te hebben gelopen, gingen we bij de Magenta stage staan, waar Brooklyn Bounce draaide. X2X (Deepack remix), Green Stuff, Bass Beats & Melody, Bass Beats & Melody (Technoboy 2007 remix), Master Blade, Club Bizarre (Headhunterz & Noisecontrollers remix), Born to Bounce en een remix van Kernkraft 400 kwamen langs. De 1e keer dat ik eigenlijk deze (oude) hardstyle op een feest mocht meemaken. De sfeer die hier hing was echt fantastisch.

We vermaakten ons hier zo goed dat we ook even bij Melanie di Tria bleven plakken. Zij draaide als enige een set met enkel vinyl. Dit zou echte ‘early’ hardstyle worden, maar het werden vrijwel alleen maar de oude hitjes. Hardcore will never Die (Derb remix), Acid Nightmare, Follow Me 2002 (Derb remix), Fire Wire (Club mix), Pump It Loud (Cenoginerz remix), Go Go Go, Time & Space (Warp Brothers remix), Strike Again, 99.Nine, Derb en Coole Sau (Isaac remix) kwamen langs. Toch fijn om deze platen eens op een degelijk geluidsysteem aan te mogen horen, omdat je deze muziek nauwelijks meer hoort. De paar keer dat ik bij HardClassics ben geweest, wordt er toch vaak gefocust op hardstyle van een paar jaar ouder heb ik het idee.

We hadden honger, dus besloten een Turkse pizza te eten bij de Magenta stage. Een behoorlijke prijs van 3 munten werd hiervoor uitgegeven, maar het smaakte prima! DJ Ghost kwam op en begon met Flesh is the Fever en Hardstyle Rockers; prima achtergrond muziek om even te eten.

Na te hebben gegeten gingen we naar de Silver area voor Ophidian vs N-Vitral; ik keek ook naar deze set best wel uit, maar het werden de standaard plaatjes: The Evil Earth, Welcome to the Killzone VIP, Phreak ya Speaka (N-Vitral remix), Informer, Noise Pumper. Inception by Sound was dan weer volop genieten; wat een gevoel zit er in die track zeg.

Hierna gingen we even vijf minuten bij de terror staan. Ik sta voor veel muziek open en kan veel elektronische muziek waarderen, maar ik zal het genuanceerd zeggen: wat een pleurisgraftyfusherrie is dat zeg. Even een filmpje maken was leuk, maar gauw weg daar. Even de opening van Switch Technique bij de Silver wezen kijken, maar het ging regenen dus gingen we terug naar de Magenta Stage, waar Jimmy The Sound aan het draaien was en je dus droog stond. Nog een Keer en M.O.D.U.L.O kwamen onder andere langs. Deze man bewoog als een malloot van links naar rechts; deed me echt denken aan Super Marco May op HardClassics; helden!

Hierna was het tijd om voor het eerst de Indigo stage te bekijken, waar Project Exile en Riiho draaiden. Destroy, Annihilation, Beastmode en The Sexual Thrill (Project Exile remix) warden gedraaid. Ik ben niet zo’n fan van Riiho; vind het wat ongeïnspireerde- en eentonige muziek. Ook snapte ik de combinatie met Project Exile niet helemaal, maar het is tof dat met zulk soort ‘battles’ wordt geëxperimenteerd.

We gingen weer even zitten bij de Magenta stage, waar Dana net Revolutions draaide. We waren allebei wel vrij kapot, dus besloten even terug naar de tent te gaan om voor de verandering een broodje knakworst te eten en een half uurtje op het o zo comfortabele matras te liggen. Er zouden immers nog een aantal uurtjes volgen die avond.

We kwamen rond half acht weer terug het terrein op en besloten even te kijken bij Scot Project. Wat een hel-dige hardtrance en early hardstyle heeft deze man vroeger gemaakt; echt één van mijn favorieten uit dat tijd-perk. Nu draaide hij echter chillout muziek, vrij qult gerelateerd. Namen van nummers ken ik van deze muziek-stroming nauwelijks. Het was genieten hoe hij uit zijn dak ging en hoe hij zijn lange haren telkens van links naar rechts gooide. Na het einde van Scot Project gingen we even buurten bij Pavo, Pila en Trilok & Chiren (Qlubte-mpo), die onder andere Elektronik, I’m Techno draaiden. Die kicks bleven maar doordreunen bij de Magenta stage; heldig geluid.

Hierna wilde Mike even kijken bij Digital Punk. Die besloot echter vrij veel afgezaagde en tevaak gespeelde tracks te draaien: Hardbass junkie remix, Blood Sweat & Tears, Seven (Hard Bass 2015 edit), Men of Steel, Open the Gates, Brainsmacker, Black Demon remix, Let it Go remix (deze klonk heel slecht) en Das Weite Land. Het grote nadeel aan de mainstage is dat je eigenlijk al weet welke tracks je gaat horen. Echter vinden veel mensen dat juist fijn, omdat ze die tracks kennen; ik laat mezelf altijd het liefst verrassen door het onbekende. Na Digital Punk besloten we even naar de Blue te gaan; hier waren we immers alweer lang niet geweest. Warface draaide onder andere Path to Extinction, Funky Shit, Face the Force, Fuck the Drum Machine en Art of War. We besloten voor de hardcore weg te gaan, omdat ik nog even bij The Outside Agency wilde kijken. Zodoende hebben we toch nog even een klein half uur gekeken naar het beste duo dat de industrial hardcore te bieden heeft (wat mij betreft is dit een feit). Wat kunnen deze mannen niet? Een kutset neerzetten is één van de wei-nige dingen waartoe ze (gelukkig) niet in staat zijn. Hun mixtechniek is echt om van te smullen. Ze kunnen ge-weldig twee nummers volledig door elkaar laten lopen. Hours & Dreams, Evah Green, Man Made Evil, Last Man Standing remix en Formshift remix kwamen langs. Mooi om ook Wavolizer in het publiek te zien, terwijl hij zondag pas hoefde te draaien.

Toen was het tijd om een leuk plekje te verkrijgen bij de mainstage om de eindshow redelijk te kunnen bekij-ken. We kwamen aan en Ran-D draaide nog enkele plaatjes: Collateral Damage, Paranoid, Kings of the Un-derground, Don’t Touch My Stereo en Maddafaka Maddafaka (dat een nummer zo serieus heet …….). Toen verdween Ran-D van het podium en mocht de eindshow beginnen. We stonden helaas te ver naar achteren om fatsoenlijk van de show te kunnen genieten. Ik heb me toch echt staan ergeren aan de instelling van mensen hier: in het kwartier dat ik er stond heb ik zeker 10 mensen snapchat video’s zien sturen. Misschien ben ik niet zo social-media-geil en alles, maar ik ga toch met een andere instelling naar een feest toe, dan dit te delen met mijn vrienden om te laten zien “hoeveel jullie gemist hebben mang”. Verder kon ik weinig van de stage zien, omdat iedereen met zijn telefoon in de lucht stond en zo het zicht blokkeerden.
Verder bood een wause Duitser mij zijn vriendin nog aan voor 5 euro, maar ik sloeg beleefd af. Wat een held. Sparta, No Guts No Glory, Solar, Still Here en Deeper Inside (Zany vs Noisecontrollers remix) kwamen langs. Het was wel leuk om de eindshow te zien, maar ik prefereer goeie muziek boven een beetje vuurwerk. De eindshow is niet iets wat ik de volgende DefQon per sé zou willen zien.

Na de eindshow was het plan om een uurtje op bed te liggen, waarna we weer naar de 24 uurs tent zouden gaan. Mike viel echter in slaap en Roy had behoorlijke koppijn, dus leek het ons verstandiger de energie voor de afsluitende dag te bewaren. Toch wel lichtelijk jammer, omdat Deepack een set van 15 jaar hardstyle zou draaien en zodoende dus enkele oude klappers erop zouden gooien.

Zondag
We lagen lekker te meuren en kwamen rond 10:15 uur een keer de tent uitgerold. Ik kwam er om half 12 ach-ter dat de Blue al om 11 i.p.v. 12 uur open zou zijn, dus hebben we zodoende alleen het laatste stuk van Phran-tic meegepakt. Hij zou samen met The Vision optreden, maar die was vanwege persoonlijke omstandigheden onbeschikbaar. Alvast beterschap/sterkte gewenst!
Omtrent Phrantic; hoewel ik zijn oudere sound prefereer, heb ik veel respect voor zijn keuze om zich meer op de frisse sound van hardstyle te richten en de ‘hype’ omtrent ‘raw’ links te laten liggen. Nog steeds zijn de pro-ductieskills van deze man ongekend hoog in mijn optiek. X-Rated (Geck-o & Phrantic remix), Omen (The Anar-chist bootleg), Mind Dimension remix, Warcry en Surrender kwamen langs. Toen was het tijd om naar de Indigo te gaan.

Het was tijd voor Zweedse mister #yolo#swaggerboy Chris One die de Indigo mocht openen (ik vond het een rare keuze om hem te laten openen). Er stonden toch al aardig wat man voor deze vroegte. Ik was niet heel tevreden over het geluid; ik vond het wat zacht en de kicks kwamen niet lekker door. Surrender, Psycho (Frequencerz Goat edit), The Dark Presence, The Last City On Earth, Convictions (Exit Mind remix), Bounce remix, Scum (Caine remix), The Chief remix, Advocating Violence, H3Y!, Path to Extinction, Demon Haunted, Hooked, Path to Extinction, Phuture Propaganda Part 2 en The Cycle kwamen langs. Hij sloot trollend af met Sandstorm. Het was fantastisch om te zien hoe hij zichzelf en de reactie van het publiek opnam tijdens Sand-storm: niet echt een plaatje die je in de Indigo verwacht natuurlijk, maar het werd wel door veel mensen op prijs gesteld volgens mij. Het was pijnlijk om te zien hoe heel de tent leegliep op het einde. Waarschijnlijk stond The Resistance op het begin voor < 40 man te draaien.

We gingen weer even naar de Magenta stage toe, waar Lip DJ afsloot met Scrap Attack en I Survived. Hierna mocht Jones het overnemen, die A Complex Situation, Shreek, Back 2 Basics, What’s Going On, Astral, Spin That Shit en Venom (Wildstylez remix) erop gooide. Elke keer dat ik bij deze stage stond besefte ik me dat het eerst-volgende Tijdmachine feest er echt bij moet zijn; de sfeer is echt belachelijk goed op deze stage. De vorige keren viel telkens niet goed qua datum, of was het noodweer.

We gingen weer naar de Indigo toe, waar Solutio draaide. Het was een flink stuk drukker in de Indigo geworden, maar je kon nog steeds relaxt bewegen. Bloodshed remix, Path to Extinction, Fuck the Drum Machine, Insidious, Go Fuck Yourself, Under Attack, Retaliation, Brain Confusion, S.T.F.U. en Oldskool Flow kwamen langs. Ook kwamen er twee belachelijk vette (nieuwe?) tracks voorbij; ik ben live niet zo vaak meteen onder de indruk maar bij deze nummers wel en ik ben ook benieuwd wanneer deze uit gaan komen.

Hierna werd het tijd voor de blackbox set van Ophidian om alle oude tracks voor het eerst live te gaan horen. Eerst draaide D-Passion nog zijn laatste plaatjes: Payback remix en Unstoppable kwamen langs voordat Ophidian mocht verder gaan. Toen kwam de voor mij grootste heldenset van het hele weekend, zoals van tevoren verwacht. Ik houd nauwelijks meer van de huidige hardcore, op enige labels na, maar in de millenium periode werden zoveel gouden platen gemaakt. De oververtegenwoordiging van euforische muziek in de hardcore scene was in de millenium periode immers niet aan de orde: hier zat een goede afwisseling in (erg) duistere- en meer euforische hardcore; iets wat ik nu echt vaak mis.

Terug naar de set van Ophidian: The Mine, Pepperspray, ARP, WOIII, Gucci, Black, Nurse, Angel (edit), Psychia-tric Ass, Predator & Prey, Whispers of a Nameless Fear, Blood Omen, Butterfly VIP en volgens mij nog Post-Traumatic Fuckup, E-Shifter en Dissonant Poetry kwamen langs. Wat een set en wat een sfeer. De teases die Ophidian deed bij Angel, The Mine en Butterfly VIP werden door het publiek met veel gejuich ontvangen, resul-terend in een grote lach op het gezicht bij Ophidian. Het nadeel was dat het snikheet in deze tent was, vandaar dat ik niet de behoefte had hier nogmaals naartoe te gaan. Toch was het geweldig om deze millenium hardcore nummers voor het eerst live te horen; dit zal me nog wel even bij blijven. Misschien wordt het ook maar een keer tijd om naar Ghosttown te gaan ofzo; deze millienium sounds zijn zo vet.

Ik was wel even aan wat rust toe en we besloten een broodje frikadel te halen en even te chillen bij de Magenta stage. Stephy (niet zo originele alias van Stephanie) draaide toen onder andere The Story Unfolds, Double Dutch Darkies en Tonight waar we onder het genot van het tot rust komen van de benen van hebben genoten.

Toen besloten we naar de Indigo te gaan, waar Delete zou draaien. Deze naar Nederland geëmigreerde Austra-liër heeft de laatste tijd een behoorlijke fanbase gekregen (volledig terecht gezien zijn producties!). Dit zorgde er helaas wel voor dat de Indigo toch echt te klein was voor deze man. Je had net genoeg ruimte om te fist-pumpen, nauwelijks om fatsoenlijk te bewegen, waardoor het ook snikheet werd. Het geluid stond stukken beter afgesteld dan op het begin van de dag. Dat was ook zeker nodig met de kicks die door Delete worden geproduceerd. Ik had Delete graag afgekeken, maar vanwege de hitte zijn we eerder weggegaan. Demon in Me, Formula (2012 edit), Ghetto, Firing, Heavy Damage met Jack of Sound die ook op stage kwam en Take It Leave It kwamen langs. Niet heel verrassende set, maar toch een aantal toffe nummers.

Toen gingen we weer naar de Magenta stage en was het tijd voor Slim Shore; die hadden we ook nog nooit gezien. Hij mixte vrij traag vond ik, maar de nummers waren heerlijk! Chemical, Motion, Floorspin, Charger, Recalled To Life, Scars, Flashback, Copies are Faking, King of the Stage en Taste Me kwamen langs. Ik kwam er deze week pas achter dat Slim Shore ook verantwoordelijk is voor de producties van Dutch Master van vroeger, vandaar dat van beide veel producties langs kwamen. De sfeer tijdens Motion en Charger was echt prachtig.

Het einde van het weekend DefQon kwam alweer in zicht. We zouden eerder weg moeten, waardoor we de Donkey Rollers moesten missen, dus Scope DJ zou ons laatste setje worden. Het gezegde: ‘save the best for last’ kwam uit; de sfeer werd alleen maar beter bij de Magenta stage. Househeadz, Scantraxx Roots, Just as Easy Attack Again (Mashup), Talk is Tommorow, Lockdown, Make it Loud (Headhunterz remix), Megasound, Back 2 Basics, Rock Hypnotic, Travelling, Final Destination, Tuned In, Raven, Discorecord en Tonight kwamen langs en dit setjes was op Ophidian na de vetste van het weekend voor mij (Phuture Noize completeert het podium, net voor Brooklyn Bounce).

Toen was het tijd om afscheid te nemen van alle gezellige mensen en DefQon zelf. De spullen werden ingepakt (gelukkig droog) en we liepen naar de auto toe waar we opgehaald werden bij de Kiss & Ride area. Dit was toch een behoorlijk stuk lopen, onder andere over de befaamde brug. Gelukkig waren de tassen niet zo zwaar meer als op de vrijdagavond, maar na zo’n zwaar weekendje had ik er toch moeite mee. Ik was ook blij dat ik de maandag vrij had en een paar uurtjes kon bijslapen.

Ik geef deze DefQon een dikke 8! Het was echt retevet en ik ben er volgend jaar weer bij, mits de line-up vol-gend jaar vergelijkbaar goed is.