Verslag van A State Of Trance 500, 9 april 2011

Al weken lang bouwt de spanning zich langzaam op. Met ASOT 400 fris in het geheugen is het moeilijk voor te stellen wat de 500ste aflevering voor verrassingen in petto heeft. Wat wel zeker is, zijn de Brabanthallen, een locatie die nog niet eerder is bezocht. Ook de onverwachte deluxe kaarten maken het extra spannend, met parking voor de deur, iets waar we geen gebruik van maken omdat we met openbaarvervoer reizen. De dagen tellen af, hoe zou de locatie zijn? hoe zou deluxe eruitzien? Hoe zou het geluid zijn? wat zal er gedraaid worden? maar vooral hoe zal de sfeer zijn!

Eindelijk is het zover! Party kleren aan, batterij geladen, op naar de ontmoetingsplek. Eenmaal compleet vallen we mond open omdat één zich aanbiedt de bob te zijn. Liefde en respect! Dan op geheel onverwacht manier naar de parking. Aankomen is meestal één ding, binnenkomen een ander. Controle is streng, maar de mensen zijn uiterst attent, geduldig en beleefd. (Top! organisatie) Dat maakt het wachten meer dan goed. Jassen opbergen, laatste dingen in orde maken. nu kan het ECHT beginnen. Bij al bekende locaties weet je waar je moet zijn en hoe daar te komen. Nu is het anders, eerst schuifelen we onwennig rond, een beetje doelloos getrokken door de muziek. Constant rondkijken naar mensen en decor. Het activeert een vergeten déjà vu, van hoe de eerste keer was om een festival te bezoeken. Dit effect wordt flink versterkt doordat de zaalaanduidingen moeilijk te vinden zijn. In het begin was het erg onwennig, totdat je de charme van inziet. Het ging toch uiteindelijk NIET om de DJ, maar de partysfeer die hij/zij kan creëren. Door niet te weten wie er speelt, maar om te horen, zien, voelen en beleven wat er gedraaid wordt en hoe daarop wordt gereageerd maakt de beleving veel meer puur.

Zo bewegen we ons van zaal naar zaaltje, elk met een eigen karakter, elk op een eigenwijze manier verlicht en versierd. Soms wat drukker, maar nooit het gevoel opeengestapeld te zijn. Wat zeker opvalt is de geluidskwaliteit, niet extreem hard, kristal helder en zonder echo's. De muziek neemt langzaam de brein over en het geheel transformeert in gesurft over golven van muzikale extase. Op een gegeven moment doorbreekt een onrustig gevoel om te realiseren dat het kwart voor twee nadert. Hoogste tijd voor 'blauw'. En dan het grote schrikgevoel bij het zien van "zaal vol" met een giga rij mensen. Dan de ontlading als het doordringt dat we deluxe polsbanden dragen. Emoties? emoties!

Om twee uur gaat het los. Eerst wat vuurwerk om iedereen wakkerder te maken. Dan een goddelijke set met niet alleen nieuw materiaal maar ook hoogtepunten van de afgelopen 500 afleveringen van A State of Trance. Prachtig lasershow en decor gemixt met veel afwisseling van rustig naar dans, van vocaal naar instrumentaal. Zien hoe iedereen reageert en daar op inspeelt. Uiteindelijk zijn wij State of Trance. Elk onderdeel van de set slaat meer dan alleen de juiste toon, daarom is en blijft hij mijn nummer 1!