Verslag van A day at the Park, 25 juli 2009

Jaaaaa! Het is eindelijk zaterdag! De nacht duurde veel te lang, niet kunnen slapen. Klote onweer. "Dat wordt stampen door de blubber. " ging er door m'n hoofd heen toen ik vannacht wakker lag op bed. De ochtend begon nog wat druilerig, maar al gauw trok 't open gelukkig. Verzameld met vrienden, Naar A'dam gereden. Even gemopperd dat we het belachelijk vonden dat de pendelbus verplicht was, maar tijdens het ritje waren we toch wel erg blij dat we 't niet lopend hoefde te doen. De rest van de dag genoten van een mooi festival.

Toen we richting het veld liepen, kreeg ik net het idee alsof het een geheim veld was. Als je het juiste paadje af zou slaan, kon je er komen. Niet veel mensen kennen dat veldje, maar dat maakt 't juist gezellig, sfeervol. Het had bijna iets sprookjesachtigs. Ook de weg naar het openluchttheater. Leuk aangekleed. Eten was veel en lekkere keus.

Alleen die stomme verrekte koeltassen. Als je op een festival werkt moet je toch iets van die dingen weten? Of in ieder geval weten waar je heen kan als je er meer info over wilt hebben? Overal gevraagd waar ik zo'n ding kon halen, niemand wist het antwoord, maar vroegen mij allemaal wel of ik, zodra ik er achter was waar je ze kon halen, het ook hun even wilde vertellen, want dan konden ze dat ook aan andere doorgeven. Het openluchttheater ging om 14.00uur open. Zou om 14.00uur open gaan. Uiteindelijk een uurtje later open gegaan en toen eindelijk de bar gevonden waar je dat felbegeerde tassie kon halen. Kunnen ze ze nog niet verkopen, omdat ze de prijslijst nog niet binnen hebben. Terwijl op de site al stond dat ze € 25,- zouden kosten. Maar goed, we hebben er een, super leuk idee, blij met de cd en bier en water waren lekker.

Het publiek. Heel wisselend. Sommige mensen waren wel erg euhm, hoe zullen we het netjes zeggen? Onaangepast? Mogen ze bij je op je kleedje zitten, vraag je ze na een tijdje vriendelijk of ze op willen staan omdat het wel erg vol wordt op het kleedje, wordt je boos aangekeken. Hoe durf je te vragen of ze op willen staan, zij zitten toch tenslotte daar? Jammer.
Maar wij lachen er om. Dat is iets wat ik zeker gedaan heb.

Lekker vaag slap ouwehoeren, mensen soms een beetje in het "o"-tje nemen, hard roepen als je je vriendjes kwijt bent, grapjes maken, raar doen. Vele mensen konden mij waarschijnlijk niet altijd konden volgen, maar dat leverde soms zulke mooie gezichten op. Rare dingen gedaan? Jazeker: " Boter-kaas-eieren" in dienbladjes, "Goedemorgen Nederland" nagedaan, rare vragen stellen en oh nog veel meer. Nu met vrienden lekker nagenieten, zo nog maar eens wat mooie foto's bekijken. Deze dag hoeft nog lang niet te stoppen.