Verslag van Extrema Outdoor, 19 juli 2008

Extrema Outdoor is een festival dat ik graag bezoek vanwege de mooie locatie Aquabest nabij Eindhoven, de prachtige aankleding die we van Extrema gewend zijn en de sterke techno- en progressive namen die er elk jaar weer te bewonderen zijn. Zo zouden dit jaar progressive-helden Satoshi Tomiie uit Japan en Hernan Cattaneo uit Argentinië hun opwachting maken. Extrema had deze heren al jaren op hun wenslijstje en nu was het dan ook eindelijk zo ver. Geen wonder dat ook deze Extrema ruim van tevoren uitverkocht was en kaartjes voor een flinke prijs van de hand werden gedaan op Marktplaats. Echter, bij een outdoor festival speelt naast de locatie, aankleding en line up ook een andere factor een belangrijke rol: het weer. Kort gezegd: dit zag er niet best uit, regen, regen en nog eens regen. Blijkbaar waren er veel mensen die daar geen trek in hadden, met als gevolg dat kaartjes zelfs onder de normale prijs verkocht werden vanwege het grote aanbod en de lage vraag. Met een blubber Dance Valley nog in mijn achterhoofd besloot ik het zekere voor het onzekere te nemen en schafte een paar regenlaarzen aan. Op de donderdag voor Extrema sloeg de voorspelling op www.weer.nl om naar ‘perioden met zon’. ‘Gelukkig’ had ik mijn laarzen niet voor niks gekocht want vrijdag stond er weer hetzelfde als eerst:regen. De organisatie had vanwege de slechte weersvoorspellingen gezorgd voor extra overkappingen bij de Mixed en Minus stages. Zo waren er genoeg mogelijkheden om te schuilen als het weer daar om vroeg. Daarnaast zouden er gratis poncho’s uitgedeeld worden aan de 38.000 feestbeesten als het echt hard ging plenzen.

Met laarzen aan en kleine paraplu’s (deze mochten mee naar binnen) in de aanslag trokken mijn partygenoot en ik van Amsterdam richting het zuiden van het land. Gelukkig waren we als één van de eersten uit de trein zodat we direct aan konden sluiten in de rij voor de pendelbussen waarin we na een kwartier wachten naar het festivalterrein gebracht werden. Helaas moest Extrema Outdoor zich ook dit jaar confirmeren aan het opgelegde zero-tolerance beleid. Dit hield in dat zelfs wiet en hasj niet toegestaan werden. Erg uitbundig werd er echter niet gefouilleerd zodat de binnenkomst erg soepel verliep.

Voor we goed en wel binnen waren was het echter alweer half 3 en hadden we helaas de nieuwe liveset van Quince en een DJ-set van Radio Slave gemist. Deze lichte tegenvaller werd gelukkig gecompenseerd door de eerste geluiden die we hoorden in de techno-tent, gehost door Dave Clarke. Er kwamen opzwepende geluiden uit de futuristische apparaten die Stephan Bodzin bediende.

http://www.youtube.com/watch?v=PpJ9Y51_sVk

Alles wat hij deed was te zien op een groot scherm, erg interessant. Het geluid stond echter wel erg hard, wat in combinatie met de vele hoge tonen die Stephan Bodzin ons liet horen, af en toe pijn deed aan de oren. De area zelf was fantastisch aangekleed met vele schermen en lichteffecten. Daarnaast waren er rijen van duizend liter containers in allerlei verschillende kleuren. Dit zorgde voor een sferisch geheel.

Ook het eten is altijd goed geregeld op Extrema, zo ook dit jaar. Nadat we een heerlijke tosti mozzarella hadden gegeten was het tijd voor de man uit Detroit: Carl Craig, oftwel C2. Hij begon erg sterk met vele platen die hij ook tijdens zijn fantastische set op de Detroit editie van Awakenings in maart draaide. Na een uur had hij echter de aandacht van het publiek verloren en kakte het aardig in. Hij probeerde het publiek nog wakker te krijgen met Jeff Mills- The Bells, maar ook dat leverde niet veel op.

http://www.youtube.com/watch?v=SqaeEBelK_I

De sfeer was een beetje tam dus het was tijd om te vertrekken naar een andere grootheid in de M_NUS stage; Richie Hawtin. Eenmaal aangekomen aan de andere kant van het terrein begon het zachtjes aan te regenen. Het publiek pakte zich nog meer samen onder de overkapping boven de M_NUS stage, er was geen doorkomen aan. Toen het echt hard begon te regenen hebben we een andere plek opgezocht om te schuilen om vervolgens naar Satoshi Tomiie in de Lakeside te gaan. Deze Japanner was al een jaar niet in Nederland geweest en ikzelf had hem helaas nooit zelf ‘in het echt’ gezien. Iets wat nu eindelijk gebeurde na vele heerlijke setjes van hem op de pc geluisterd te hebben. Het viel ons op dat in deze area de gemiddelde leeftijd zo’n 10-20 jaar hoger lag dan de andere area’s waar we geweest waren. Blijkbaar was het erg gezellig want er werd veel gekletst. Maar daar waren we hier niet voor, we waren hier voor de muziek van Satoshi Tomiie. Toen eenmaal de zon boven het hoofd van Satoshi doorbrak en er een prachtige regenboog boven het sprookjesterrein te zien was, kon de dag al niet meer stuk. De grijsharige Japanner liet ons duistere klanken horen met enkele hoogtepunten waarbij het publiek dit beantwoordde met gegil en handen in de lucht.

http://www.youtube.com/watch?v=mMTFGh3lT6w

De bui van even daarvoor was iedereen al snel vergeten. Voor we het wisten stond onze allergrootste progressive-held Hernan Cattaneo alweer achter de decks. Deze man uit Argentinië had ons koude kikkerlandje slechts viermaal bezocht en ook hem zouden we voor het eerst zien. Hernan is koning van de opbouw en liet dat ook die dag aan ons horen. Prachtige diepe beats en ritmische klanken zorgden voor een prachtig vloeiend geheel. Het publiek was in trance en zweefde over een roze wolkje door de Lakeside area. Het zonnetje bleef ondertussen vrolijk doorschijnen en dit alles beleefden wij als het absolute hoogtepunt van de dag.

http://www.youtube.com/watch?v=mxf3T0edvA0

Hierna nam Haagse held Remy het over. Hij liet horen dat hij juist wél van de hoogtepunten is waarbij hij na een break de bass flink open draait. Op de knallende tracks gingen de handjes veelvuldig in de lucht, maar het was wel even wennen na de diepe set van Hernan.

http://www.youtube.com/watch?v=wZvY8RH3ffs

Om 22:15 uur werden de drie podia FutureFunk, Royal Dutch en Lakeside midden op het water aan elkaar gekoppeld voor een dj optreden van ExtremaMusic artiest René Amesz. Van 23:00 tot 23:15 uur vond de ‘Insane Beauty’ eindshow plaats met vuurwerk, LEDwalls, theater, dans, lasers en andere special effects, maar nadat René Amesz een minuut lang een plaat er finaal naast liet lopen was het tijd om te vertrekken. Nagenietend van het prachtige feest, alweer dromend over de volgende Extrema Outdoor! Dan met 3 uur Hernan Cattaneo?