Daags na de spectulaire 4-1 overwinning van Holland op Frankrijk hadden de weergoden weinig goeds voor ons in petto (het zou bij vlagen hard gaan regenen) dus ik trok mijn dikste vest alvast maar uit de kast! Nog een beetje lichtjes in mijn hoofd van de dag ervoor (het voetbal en de biertjes die eraan voorafgingen) trok ik mijn gordijnen open, en leek het me toch erg mee te vallen met het weer! Samen met een dikke kop koffie en mijn laptop kroop ik nog effe me nest in (effe Partyflocken nog voor het opstaan) en tot mijn verbazing zag ik dat er kaartjes te koop werden gezet voor belachelijk lage prijzen! Sommige mensen wilden hun kaartje serieus voor 30 euro aan de kant gooien in verband met de slechte weersvooruitzichten! Tsja, als ik dat had geweten, dan was ik wel een uurtje eerder me nest uit gekropen en had ik niet een hele zaterdagochtend achter die klote-computer hoeven te zitten!
De zon kroop zowaar achter de wolken vandaan, dus ik raapte wat cd-tjes bijelkaar voor in de auto, en was eigenlijk al vrij snel klaar voor vertrek! Even olie bijvullen nog, langs de BP rijden om peuken te halen + me banden op te pompen, om vervolgens mijn neef en een vriend van ons op te pikken in het dorp. We vertrokken rond de klok van half 11 en haalden nog een vriend van mij (Bob, oud klasgenoot van de middelbare school) op in Amsterdam. De wolken maakten steeds meer plaats voor de zon, en rond half 12 waren we al binnen! 
Om het heel eerlijk te zeggen had ik de line-up niet echt in mijn hoofd zitten, maar zoals gebruikelijk werden de timetabels bij de ingang veelvuldig uitgedeeld. Uiteraard besloten we om eerst het terrein een beetje te verkennen, dus liepen we automatisch naar de zogenaamde rode Mainstage (hardstyle open air) die zich aan het einde van het terrein bevond. Kijkend op de uitgebreide timetable (die door de vele namen iets weghad van een kruiswoordpuzzle) concludeerden we dat Pascal Felix (mij overigens onbekend) zojuist zijn laatste plaatjes op de draaitafel had gelegd. De scepter werd overgenomen door Max Enforceren Lars Tindy (mij wel bekend) die hun set openden met een aantal vrolijke hardstyle-plaatjes, die het liefhebbende publiek aardig in de stemming deden komen! De open-air-stage raakte langzaam maar zeker goed gevuld, en ook het zonnetje scheen nog altijd vrolijk mee! We kwamen al snel een flinke groep bekenden uit de buurt tegen (bij het hoofdpodium) dus de eerste gele kletsers (bier) waren snel getankt! Na een uurtje inkomen gingen Bob en ik verderop kijken, terwijl me neef Ruben besloot om nog even bij de groep te blijven. Bob had ondertussen twee kaartjes geregeld voor het reuzenrad, dus gingen we daar eerst even in. Samen met twee goed gemutste Brabanders genoten we van het supermooie uitzicht over het terrein! En terwijl ik de mensenmassa overzag besefte ik me hoe goed Q-Dance alles weer had aangekleed! Alles zag er zo fantastisch uit, eigenlijk nog weer wat mooier dan de vorige keren. De organisatie heeft in mijn ogen geen steek laten vallen, en dat is uitzonderlijk! Na een kwartiertje reuzenrad zeiden we het Brabantse stel gedag, en was het weertijd om de bekende rondjes te lopen (tsja, want wat doe je anders op een feest?
) Na even in de hardcoretent te hebben gestaan belandden we in de 'purple', die bestemd was voor (nog) onbekende hardstyle-dj's. Vrij leeg was het daar nog, maar de dag duurde nog lang genoeg! Doordat het steeds beter weer werd was het eigenlijk buiten aangenamer dan binnen, dus we zochten een plek vlakbij het water op om te chillen, en om onder het zonnebrilletje vandaan naar mensen te kijken (wat natuurlijk altijd leuk is). Na een paarhonderd voorbijgangers te hebben gesignaleerd vervolgden we onze weg naar de plek waar we binnen kwamen: de Blue stage. Frontline en A-Drive losten elkaar net af, toen ik Jerry (een goeie vriend van mij) daar tegen kwam, samen met een groepje meiden uit Alkmaar. Bob zag in zijn linker ooghoek ook een paar oude bekenden van hem, dus die ging daar even mee ouwehoeren. Het feest begon goed op gang te komen: De sfeer was prima en het geluid stond keihard! Het welbekende 'Holland' werd om het kwartier gescandeerd, en oranje shirtjes liepen er in overvloed! In de tent was het warm en prima, al voltrokken er zich ineens een aantal donkergrijze wolken boven het terrein. De eerste regenspatjes waren een feit, en het was maar niet te hopen dat dit de toon zou zetten voor de rest van de dag. Maar niets was minder waar, want op dit ene kleine buitje na bleef het de rest van de dag droog! Bob en zijn consorten verlietten de blauwe tent na ongeveer een half uur, maar ik vond het nog wel eventjes gezellig met Jerry en de Alkmaarse females!
Lekker staan feesten en ouwehoeren in die tent: allemaal top
Langzamerhand begon ik me eigenlijk af te vragen waar Eric en Gerwin (2 andere goeie vrienden van mij) zich bevonden, want in de hardcoretent had ik ze nog niet gezien! Jerry wees me erop dat ze daar wel degelijk waren (inclusief onze stamgasten uit Heerhugowaard) dus ik ging ze in de herkansing toch maar even zoeken! Jerry bleef bij de dames, en ik vertrok richting de Black!
En jahoor; vlak voor de black kwam ik Joris en Ties (2 van de Heerhugowaard-posse) tegen, en zei vertelden mij dat iedereen achterin bij de bar stond (dus ook mijn maten Eric en Gerwin). Feestend en hossend op de platen die Outbast en Kosrakoff ten gehore lieten brengen verplaatste ik me richting de barren, waar inderdaad iedereen present was! Ouderwets (oldschool) stonden we met z'n allen te hakken en te feesten! 'Lijkt wel een dejavu, net als 5 jaar geleden' zeiden we tegen elkaar, omdat we toen ook in de zwarte tent met z'n allen stonden te feesten als een gek! We zijn vervolgens een flinke tijd blijven hangen in deze tent, en de set van Evil Activities ging heerlijk los! Een paar Neophyteplaten en combiproducties werden uiteraard uit de speakers geknald, en zo vloog een uurtje Defqon al weer snel voorbij!
Eric, Gerwin en ik vonden het wel weereens tijd worden om een stukje verderop te koekeloeren, en zo vlogen we flink terug in de tijd door te verkassen naar 'Grey': Oldstyle en Early Rave! Darkraver draaide vanaf 17:00, gevolgd door de Maskerchist (of de Masochist, whatever). Lekker lopen bouncen op de oude melodietjes, toch ook een hele leuke tent! Eigenlijk had ik me voorgenomen om zoveel mogelijk artiesten te zien optreden, maar dat is met zo'n groot evenement als Defqon eigenlijk onmogelijk. Het doel van een feest is om lekker te feesten, en als je gaat lopen rennen om niks te missen, dan streef je eigenlijk je doel voorbij! Een DJ die we zeker niet wilden missen was DJ Promo, dus die hebben we dan ook voor het grootste gedeelte gevolgd! We stonden vooraan, en van de muziek was nauwelijks wat te horen, aangezien de keiharde bassen door merg en been voelbaar waren! Man, man, wat stond het geluid hard zeg! Maar wel gruwelijk vet, want hoe iedereen in z'n element was in de hardcoretent is nauwelijks te omschrijven (en zeker niet op de brakke zondagmiddag). De sfeer was echt super, ik heb zelden zo'n eensgezindheid gevoeld als nu!
Langzamerhand begon mijn maag een beetje de signalen af te geven dat het tijd was om een happie te gaan eten, echter veel verder dan een hamburger en een bekertje fruit kwam ik helaas niet! Na dit minimale avondmaal liepen Eric, Gerwin en ik richting de mainstage, om maar weer even wat van de hardstyle op te vangen. Technoboy's set heb ik (helaas) gemist, dus was het de beurt aan Dana. De zon scheen vel, het was helemaal zomers, en ook hier was de sfeer perfect! Ineens zag ik zo'n 20 meter van me vandaan 3 meiden staan die me wel heel erg bekend voorkwamen! Ik zette mijn zonnebril af en liep ernaartoe; het waren meiden uit Limmen die ik 2 jaar geleden met wintersport had ontmoet! De mooie verhalen van die wintersport kwamen weer even in vogelvlucht voorbij, dus zo waren we snel weer een half uur verder! Terwijl we een beetje dom stonden te lullen met die meiden, kwamen we ineens Marco tegen (1 van de grote groep uit Heerhugowaard), zeiden we de meiden gedag, en lieten we Dana voor wat het was. We gingen terug naar de hardcoretent.
De uren vlogen voorbij, want kijkend op mijn klok merkte ik dat de tijd in een rap tempo was verstreken: het was al bijna 10 uur 'savonds, terwijl ik voor mijn gevoel pas een paar uurtjes op het feest stond. Toch begon ik langzaam maar zeker de vermoeiheid een beetje te voelen, want mijn benen werkten niet meer echt mee op de dansvloer. De laatste twee uurtjes van Defqon.1 nam ik een wat passievere houding aan in de menigte, maar ook bij sommige mensen om me heen zag ik dat de scherpe randjes er een beetje af waren.
Het laatste uurtje, Tommyknocker, was uiteraard weer steengoed, en eventjes voelde ik een kleine opleving en begon zowaar weer wat moves te maken. Terwijl Jerry zich nog vrolijk onderhield met Eva (1 van de meiden uit Alkmaar) keek ik eigenlijk alleen maar wat voor me uit, maar ik vond het allemaal wel best: Het feest was toch allang al geslaagd! Met vlag en wimpel geslaagd! Want al heb ik van de 11 line-ups er hooguit vijf heb bewonderd, deze Defqon was een echte knaller! Dit evenement eindigde traditiegewijs met de vuurwerkshow, die uiteraard weer oogstrelend was om naar te kijken. Toen de laatste hardcoreklanken waren wegge-ebt ging de muziek op de mainstage nog heel eventjes door. Maar toen het bekende 'This was Defqon One, see you next year' door de microfoon gebruld werd, was de zesde editie van dit grandioze festival toch echt voorbij!
Jerry, Eva en ik liepen richting de Red Stage, waar ik hun uiteindelijk gedag zei. Jerry moest op zoek naar Eric en Gerwin (die met hem meereden) en ook ik moest mijn medepassagiers zien te vinden in de menigte. Toen ik zag dat de batterij van mijn telefoon bijna leeg was kneep ik hem eventjes; ik kon Ruben, Alex en Bob nog netaan een sms-je sturen met het verzoek om bij de auto af te spreken!
Iedereen was gelukkig vrij snel present, zodat we mooi terug naar huis konden rijden. De terugreis verliep echter wat moeizamer dan we hadden gehoopt, sterker nog: de terugreis verliep goed klote
Eerst stonden we zeker twintig minuten vast op het parkeerterrein van Defqon. Eindelijk uit de malaise verlost reden we de snelweg op richting Amsterdam. Dat liep ook niet echt vlekkeloos, want er waren twee ongelukken gebeurd in een straal van nog geen vijf kilometer! Vervolgens stonden we in de file vanwege een wegversmalling: wegwerkzaamheden! Een half uur later constateerden we dat die wegversperring nogal nutteloos was, aangezien er helemaal geen wegwerkzaamheden waren! Affijn, ik zette Bob in Amsterdam af, en bracht Ruben en Alex thuis. Ook ik was toch wel blij om weer thuis te zijn, want de laatste kilometers achter het stuur waren niet meer echt fijn. Maar toen ook ik was thuisgekomen pakte ik een lekker koud biertje uit de koelkast. Ik dronk deze rustigaan leeg met de gedachte dat dit eigenlijk mijn beste Defqon ooit was, en dat ik er volgend jaar absoluut weer wil staan! Hopelijk komt Q-Dance dan met een wat beter systeem om de kaartverkoop in betere banen te leiden, maar daar mogen nog ruim 300 dagen en nachten over worden nagedacht. Op dit ene puntje na heb ik niets te klagen over de organisatie rondom dit feest, dus ik zeg, zoals Ruffian al vaker zei: 'Defqon, 'till next year'! 
