Dat gabberen gaat wel over 1997

De een vindt dat de jongeren door de jaren heen maar weinig veranderen, alleen heten de nozems van toen nu gabbers. De ander denkt minder mild over Nederland-Gabberland, waar 400.000 tieners het maken van lol, al of niet met de hulp van pillen en poeders, tot cultuur hebben verheven.

amsterdam - Ze houden van een harde beat, liefst 200 in een minuut. Ze zijn dol op dure (dus stoere) trainingspakken. De Australian (zeg Aussie) is favoriet, net als korte lederen (bomber) jacks met een Nederlands vlaggetje. Aan haardracht doen ze niet of nauwelijks; oorbellen, piercing, tatoeages kortweg alles wat ouders niet direct zien zitten, horen erbij.

Hun woeste uiterlijk heeft de gabbers en gabberinnetjes een slecht image gegeven bij de grijze massa. Onderzoeksbureau Interview stelde in z'n onlangs gepubliceerde jeugdonderzoek dat de afstand tussen jongeren en volwassenen weer groeit. Het aantal gabbers is in middels niet meer te verwaarlozen; ruim een kwart van de tieners voelt zich tot deze stroming aangetrokken, al dragen ze niet allemaal de uiterlijke kenmerken.

Het bedrijfsleven loopt aan de ene kant likkebaardend om deze miljoenenmarkt heen, maar aan de andere kant zijn bedrijven als Nike, Adidas, MTV of TMF, maar ook banken en drankproducenten, afwachtend. Ze zagen de gabber-scene een jaar of zes geleden in het Rotterdamse house-cicuit ontstaan en zich na een omweg door de provincie in de andere grote steden nestelen. Inmiddels is gabber een belangrijk export-product geworden richting Frankrijk, Duitsland en Engeland. De bedrijven willen wel verkopen, maar liever niet geassocieerd worden met deze scene. Tenslotte hebben ze een markt te verliezen aan de alto's, normalo's, skaters of kakkers, de andere belangrijke stijlstammen van het jongerenpalet.

Zie rechts voor een plaatje, dat op de site waar dit stuk vandaan komt bij dit artikel stond. Het bevat wat statistieken over de in 1997 aanwezige subculturen.

Daardoor hebben kleine, kleurige, jonge bedrijven, waarvan ID&T in Wormerveer weer de grootste is, in korte tijd een gabber-industrie van miljoenen kunnen realiseren. Het kantoor van ID&T telt een veertigtal mensen, van wie directeur Duncan Stutterheim met z'n 26 jaar een van de ouderen is. De jaaromzet van 20 miljoen doet daarentegen volwassen aan. Het bedrijf organiseert onder leiding van Sander Groet (28) evenementen, ontwerpt gabberkleding, gabberpetjes, gabber-cd's, geeft een gabberblad uit dat in korte tijd een oplage van 15.000 exemplaren bereikte. Maandelijks komen er 1200 lezers bij.

"We zijn hier heel informeel, een beetje chaotisch", zegt Duncan blijmoedig en een beetje overbodig na een rondgang door het bedrijfspand. "Maar we zien de laatste tijd toch kans de rekeningen op tijd de deur uit te doen. Je weet hoe dat gaat: al het geld dat binnenkwam investeerden we onmiddellijk in nieuwe plannen. Daar is nu wat meer structuur in gekomen", zegt hij, zich schamend voor een visitekaartje waarop hij als 'president' vermeld staat...

Duncan noch Sander, die vandaag ook spreekt op de tweede dag van het congres Trends in Kids & Jongerenmarketing in Nijmegen, heeft de uiterlijke kenmerken van een gabber. Dus: wel haar, geen toeters en bellen in neus of oren. Maar dat hoeft ook niet, affiniteit met de house-scene en vooral creativiteit zijn voldoende om deze markt te bedienen. Sander Groet staat aan het hoofd van 15 houseparty's per jaar, waar tot 30.000 gasten terecht kunnen. Daarnaast houdt hij nog eens twee festivals voor tenminste 20.000 gabbers. Het prijskaartje voor het 'erbij-zijn' vermeldt zeker 150 gulden. Daar sparen ze voor, is de ervaring, bijvoorbeeld door hun discotheekbezoek in de weekends te beperken.

Dat er tijdens de mega-party's wordt geslikt zal Koerts niet ontkennen. "Drugs zijn een groot probleem van de totale jeugd. Je ziet het tegenwoordig overal, jeugd is drugs. Daar kan je niet alleen de gabbers op aankijken. Het zijn gewone jongens en meisjes die elkaar opzoeken en het samen enkele uren prettig willen hebben." Sander Groet denkt dat het wel goed komt met die kale knikkers. "Dat blijkt ook uit onderzoek. Het is nu lang leve de lol, maar verder dromen ze toch van een traditioneel bestaan, huisje-boompje-beestje."

Ook bedrijfsadviseur en jongeren-watcher Ron Simons vindt het slechte imago van gabbers niet geheel terecht. "Gabber heeft grote aantrekkingskracht op jongeren uit een wat lagere sociale klasse. Dat is ook wel verklaarbaar. Het is simpel, toegankelijk, heeft iets stoers, waar deze jongeren erg gevoelig voor zijn. Als ze wat ouder worden voegen ze zich gewoon in samenleving. Daarvan ben ik overtuigd."

Simons vermoedt dat gabber met een marktaandeel van 25 procent op z'n hoogtepunt is. "Misschien komt er in de provincie nog iets bij, maar veel zal het niet zijn." Een nieuwe trend dringt zich op de achtergrond al op. Meer live-muziek, meer mooie kleding, meer glitter en glamour. Jongeren zoeken een rol die ze in hun vrije tijd kunnen spelen. En ze zoeken elkaar op, want individualisme is alleen mooi voor door-de-week.

Het jaar 1999, voor veel houseliefhebbers een jaar om nooit te vergeten. Dit
jaar heeft de 'gabber'-scene wel een opmerkelijke domper te voorduren gehad. Het
aantal gabbers loopt terug, no problem; de echte hardcoreliefhebbers gaan door!
Geen zielige zieltjes meer op en rondom feesten die, zoals een tijd geleden,
blij staan te springen in hun nieuwe pas gekochte Aus en de nieuwste Nike
schoenen. Lekker stoer om mee rond te lopen en aan iedereen te laten zien waar
hij/zij voor staat. Gewoon sukkeltjes die geen eigen smaak noch mening hebben.
Gelukkig is die tijd voorbij. Opkankeren met de commerciële kutplaatjes waar de
echte hardcoreliefhebber zich mateloos aan irriteert en waar de
platenmaatschappijen flink aan verdienen. Inmiddels waren de meeste gabbers
gewend geraakt aan de grotere feesten zoals Mysteryland, Blade Runner en de vele
Thunderdome feesten. Een groots opgezet feest voor zo'n 25.000 man. Hoewel er
veel 'diehards' rondliepen, vond je er uiteraard ook de zogenaamde
'zwabbertjes'. Bezoekers die niet voor de muziek komen maar om gewoon drugs te
gebruiken en te bewijzen dat zij ook naar feesten gaan. Toen de 'zwabber'-storm
voorbij was liepen de bezoekersaantallen drastisch terug. De zwabbers vonden het
nu wel welletjes en gingen de volgende rage achterna (uiteenlopend van Mellow,
Club, Top 40 en zelfs R&B). Als je echt 'hardcore to the bone' bent
stap je niet zomaar over naar een andere muziekstijl. Het gevoel zit in je hart en nieren, je hele leven lang!
Vroeger waren er redelijk wat organisaties actief om er voor te zorgen dat er
elke vrijdag of zaterdag wel ergens in Nederland flink gebeukt kon worden. De
grootste was toen al ID&T met de welbekende Thunderdome feesten . Deze feesten
waren groots, verzorgd en spectaculair opgezet. Een grote hal vol met lasers en
mooie decoratiestukken aangevuld met goede dj's die de menigte moesten laten
stampen. Door dit soort grote feesten (zoals de ID&T feesten, feesten in de
Energiehal, Sporthallen Zuid en de Vechtsebanen) gingen de kleinere organisaties
falliet. Mensen moesten kiezen uit tal van feesten die er maandelijks gehouden
werden. De strijd tussen de grotere organisaties was begonnen. De grotere
organisaties waren: Rige Entertainment, ID&T, ISP en de later bijgekomen
Shadowlands feesten. De feesten werden steeds beter, harder, mooier, maar
ondertussen stegen de prijzen. Je moest gaan betalen voor wc's en zelfs een
bekertje water. De trendzetter van dit soort dingen was ID&T. ID&T begon steeds
meer op het grote geld af te gaan. De prijzen stegen en werden alsmaar duurder.
Het aantal feesten daalde daarbij ook nog eens. Hoe zou dat nou komen? Minder
aantal gabbers? Minder aantal organisaties? De oorzaak ligt bij het aantal
organisaties die falliet zijn gegaan en/of door ID&T overgenomen waren, die er
verder weinig mee deed. ID&T was ook op de muziekmarkt sterk aanwezig. Om de
zoveel maanden kwam er een nieuwe cd uit (bijvoorbeeld de
Thunderdome-collectie), videobanden van grote ID&T-feesten en de
merchandise-afdeling deed goede zaken. Later werd Thundermagazine opgericht.
Kortom ID&T was een commerciële organisatie geworden.
ID&T werd zo groot dat het 't grootste gedeelte van de 'gabber'-scene in handen
had. De beste dj's zoals Buzz Fuzz, Dark Raver, Gizmo, Lady Dana stonden
allemaal onder contract bij ID&T. Bijvoorbeeld de beste dj/producer van dit
moment dj Promo. Des te groter ID&T aan het worden was, des te duurder werden de
feesten die er kwalitatief gezien achteruit op gingen. Tja, waarom zou je nog
veel geld en aandacht in een feest investeren als je toch bijna de enige bent
die grote feesten geeft.
Waar zijn die flikkers in Wormerveer nou helemaal mee bezig?! Een beetje de
scene verkrachten door de boel commercieel op te zetten en puur voor het geld
feesten te organiseren. Grote locaties, weinig decoraties, dure tickets, dure
garderobes, dure consumpties en ga zo maar even het lijstje af met de dingen
waar je tegenwoordig (flink) voor moet betalen. En de heren van Thunder Magazine
maar roepen 'gabber leeft!' en dat soort bullshit. Na elk ID&T feest stond het
blad vol met positieve en her en der verborgen negatieve reacties. Als je dan
even verder bladerde naar de volgende reportage stond er met koeienletters hoe
verneukt het feest wel niet was etc. Die commerciële mongolen kan je geen
'gabbers' meer noemen, maar simpelweg 'zakenmannen'. 'It's all about money', dat
is de nieuwe slogan van ID&T. Laten we eens een voorbeeld nemen: niet zo lang
geleden stond er in de rubriek 'brieven van lezers' van de Thunder een stukje
over een ontevreden gabber die er van baalde dat 'TMF Hakkuuh' niet meer werd
uitgezonden. Tja, da's TMF. Een commerciële tyfuszender die er voor de gillende
Backstreet Boys kinderen is en niet voor de gabbers (die inmiddels door de media
zwart werden afgebeeld). Het programma was het best bekeken programma van TMF.
Zo goed zelfs dat de uitzending van maandagavond op donderdagmiddag herhaald
werd. Het was gewoon leuk om te kijken naar de feesten waar je zelf naar toe
bent geweest. Het programma werd een stuk minder toen ID&T per aflevering van
'Hakkuuh' (60 min.) een half uur zendtijd kocht. Dat ene half uurtje zag je voor
het grootste deel alleen nog maar dj's in beeld, in plaats van de bezoekers. De
reportages werden rommelig en wat ons betreft was het programma 'Hakkuuh' naar
de klote dankzij ID&T, die uiteraard weer geld zag in Hilversum. Alsof dat niet
genoeg was kwamen er zielige pleuris 'presentators' in beeld die zichzelf
'gabbers' noemde. Zoals Gabber Piet, die altijd maar deed alsof hij teveel
geslikt had en een Cornellis Smit uit Breda die elke keer als hij op een feest
rond liep met een cameraploeg een benauwde indruk maakte alsof hij elk moment
kon sterven. Op een gegeven moment stopte TMF met de opnames van het programma
en ging zich richten op reportages van Mysteryland feesten (waar altijd een
radio 538-tent aanwezig was en bekend is dat TMF en radio 538 aan elkaar 'vast
geplakt' zitten). In de Thunder Magazine werd toen gereageerd door een
redactielid met de uitspraak 'It's all about money...'. Tuurlijk, en dat zegt
een zwabber daar op de redactie in een blad van ID&T, terwijl ID&T juist diegene
is die alleen maar voor het grote geld gaat. Waar halen ze het lef vandaan!!
Ellendige randmongooltjes dat ze zijn.
Pffff. ..nog meer over ID&T?! Jazeker! Wat hierboven staat is slechts het begin.
We gaan verder. Thunderdome heeft als logo 'the Wizard': de tovenaar met z'n
lange baard die zijn handen in de lucht houdt. Vanaf het eerste Thunderdome
feest tot aan ongeveer Mysteryland Indoor in '97, zag je het Thunderdome logo
('the Wizard') altijd op poster, flyers, kleding, cd's etc. staan met daaronder
of erin 'ID&T' staan. Je zou bijna denken dat die tovenaar de naam ID&T draagt.
Tegenwoordig heeft ID&T Events BV een eigen logo. Heel origineel verzonnen:
ID&T. That's it. De letters staan schuin en zijn voorzien van een mooie zilvere
kleur. Kijk maar eens goed naar de oude flyers van vroeger en de flyers van nu.
Alsof ID&T Events BV niks meer met Thunderdome te maken heeft. Sterker nog,
alsof het zich helemaal wil afscheiden van het hele hardcoregebeuren. Dan hebben
we het alleen nog maar over een simpel logo.
Toen ID&T een eigen luxieus logo had gekregen en zo'n beetje (bijna) de hele
hardcorescene lam heeft gelegd door weinig feesten te organiseren en te stoppen
met het uitbrengen van Thunderdome cd's, kwam ID&T naar buiten met een nieuw
feest: 'Innercity'. Naam klinkt leuk, organisatie klinkt wel leuk, de locatie is
perfect (de RAI in Amsterdam), Innercity logo ziet er erg mooi uit. We zijn
gewend van ID&T dat ze hardcore feesten organiseren, maar what the f*ck moet dit
voorstellen? Een trancefeest???? Hoe komt ID&T bij het idee om voor een
homofiele trancescene zo'n groot feest te geven?! Heel simpel: geld! Trance,
club, techno, hardhouse, noem 't maar op; dat is de nieuwe muziektrend van
vandaag. Discotheken draaien zich suf aan dat soort troep, op de radio hoor je
het ene trance/clubnummer na de ander. In de muziekwinkels vind je bakken vol
verzamelaars met dat soort herrie. Maar dat ID&T zo'n soort feest zou geven had
niemand verwacht! En wat een aandacht ze eraan besteed hebben! Probeer maar eens
een vergunning te krijgen voor een feest in de RAI. Dat krijgt niemand voor
elkaar! Maar ja, ID&T wel hé . Even alle bestuursleden van de gemeente Amsterdam
klaar pijpen, daarna de eigenaar van de RAI flink van achter pakken, afrekenen
en laat de voorbereidingen maar beginnen! (Ja ja Duncan, wie had 't ooit
gedacht...). De beste dj's ter wereld werden naar Nederland gehaald en het
duurste geluidsapparatuur en de sterkste laserkanonnen van Europa werden
gehuurd, MTV werd erbij gehaald, een uitgebreide kledinglijn werd op touw gezet
(met kledingstukken voorzien van het Innercity logo), een eigen internetsite
kwam online, duizenden flyers en posters werden er verspreid. Er werd zelfs een
heel nieuw blad uitgegeven: 'SLAM!'-magazine, met de lekkere dames van het
promotie team. Toe maar, zoiets heeft ID&T nog nooit gedaan rondom een hardcore
evenement. Voor outsiders van de hardcorescene was ID&T in hun ogen een 'nieuwe'
organisatie dat zich helemaal stortte op de trancerage. Er waren inmiddels cd's
verschenen van dj Jean, uitgebracht door ID&T, terwijl nieuwe hardcorecd's
nergens meer te bekennen waren. De stilte rondom ID&T op hardcore gebied was dus
duidelijk: ze waren te druk bezig met de voorbereidingen van een groot trance,
club en weet ik veel wat allemaal kutfeest. Op de flyers waren tientallen dj's
te vinden van over de hele wereld, bijvoorbeeld topper 'Carl Cox'. Verder waren
er vele verschillende area's te vinden met verschillende muziekstijlen...maar
geen hardcore, terror, oldskool of newstyle. Niet eens iets in die richting;
gewoon helemaal niets!
Jammer dan, dit keer geen hardcore feest van ID&T. Dat mag niet deren, laat ze
maar de schurft krijgen met die teringfeesten van ze! Gelukkig waren er hier en
daar in Nederland weer nieuwe goede organisaties uit de grond gekomen,
bijvoorbeeld Dutch Rave uit Utrecht en JDR Entertainment uit Den Haag. Dat zijn
organisaties die simpel, klein, gezellig en goedkoop een feest neerzetten. Wat
mij betreft mogen er meer van dit soort organisaties komen. Lekker klein,
underground en beregezellig! Just like the old times! Van dit soort feesten
moeten we 't in de toekomst hebben. Zo nu en dan een groot feest van Symbiont,
Rige Entertainment, Shadowlands of TnT (bekend om de Mysteryland feesten).
Hellraiser en Digital Overdose (kortom ISP, of is 't nou WSP? Whatever), zijn in
handen van wederom ID&T Events BV. Na Innercity, wat volgens ID&T een groot
succes was, kwam ID&T met nieuwe trancecd's waaronder eigen cd's van o.a. dj
Tiësto; die homo die na z'n optreden in de RAI als een klein kindje in de armen
van zijn holmaat in tranen uitbarstte. Aaah, zijn dat nou de bikkelharde trance
dj's? Lekker stevig draaien in een grote hal een met mooie lichtshow en een
enorme menigte, om daarna voor de cameraploeg van RTL4 spontaan gaan janken en
dan ook nog eens het lef hebben om te zeggen dat de gabberscene kinderachtig en
dood is. Hallo meneertje Tiesto, onze dj's die 10x sneller en harder draaien als
jij beginnen niet te janken hoor! En gaan zeker niet voor de camera aanwijzen
wie jou elke avond in je kont neukt. Kanker toch op, verwijft pleurismietje! Hij
moet gewoon zijn smoel houden over welke muziekstijl of scene dan ook. Ga de
R&B-scene maar even afkraken, omdat er bijvoorbeeld in de clips nauwelijks
blanken te vinden zijn (dan is hij natuurlijk meteen een racist). Hij moet deze
scene respecteren net zoals wij die trancemeuk met rust laten en er geen zielige
verhaaltjes over vertellen in de gabbermagazines, radioprogramma's,
internetsites etc. Sterker nog, in de Thunder en de Thunderdome.com website
werden er kaartjes (trancefeesten) weggegeven door middel van een prijsvraag.
Een paar edities lang heeft de Thunder aandacht geschonken aan Innercity en
Shockers door middel van hele pagina's reclame en zogenaamde 'Newsflashes' met
de nieuwste ontwikkelingen rondom het feest. ID&T geeft al jarenlang
hardcorefeesten en is groot geworden dankzij ONS! Thundermagazine heeft helemaal
geen woord gewijd aan de uitspraken van dj Tiesto of ik ben wel heel erg
dyslectisch aan het worden. Als er iemand van de media ook maar iets verkeerds
heeft gezegd over gabbers (of wat er mee te maken heeft), staat de Thunder er
weer vol van. Over wat voor een 'klootzakken' het wel niet zijn om zoiets te
zeggen over iets waar ze totaal geen verstand van hebben. Dat kutblad mag van
mij echt binnen de kortste keren falliet gaan. Een stel meeloopsukkels zijn het
daar op de redactie. Ze willen echt overkomen als DE hardcorespecialisten van
Nederland.
Dit zijn gewoon feiten waar ID&T niet om heen kan. Neem nou bijvoorbeeld het
mislukte feest 'Shockers' in de Sporthallen Zuid. Dat was altijd een van de
weinige echte hardcoretempels van Nederland. Gaan die commerciële huichelaars er
een tweede soort van Innercity-feest geven met als smoes tegenover
telleurgestelde gabbers 'De gemeente en de eigenaar van de Sporthallen Zuid
geven geen vergunning af voor een hardcore feest.' Moeten wij dat soms geloven?
Die ambtenaartjes weten echt niet het verschil tussen hardcore en trance hoor.
Of ze moeten van die trendy kinderen hebben, waar ze het een en ander van leren.
Even nog wat ouwe koeien uit de sloot halen: Hellraiser is van ID&T (nu
overgenomen door Shadowlands). Dat is wel duidelijk. Maar daar hebben we niks
van kunnen lezen in Thunder- of Strobemagazine. Wat heeft ID&T nu opeens te
zoeken in de Sporthallen Zuid met zo'n kutfeest als Shockers? We zijn daar
Hellraiser's gewend! Waarom lukt het ISP wel om er feesten te geven en ID&T
niet? Ze spreken elkaar voordurend tegen. Met name de crew van Thunder Magazine
en onze enige echte top-feest-fokker Sander Groet zijn er kampioen in. De een
zegt dit, terwijl de ander weer dat zegt. En toch werken ze beiden voor dezelfde
organisatie: I.D.&T. Events BV...
ER IS MEER! En alweer pakken wij even de Thunder er bij van een paar maanden
geleden. In het midden van het blad zie je een menigte op een groot feest met
grote letters er doorheen: 'HARCORE LEEFT!!!'. Ze willen dus zo'n beetje alles
op alles zetten om te bewijzen dat hardcore nog steeds aanwezig is (zie de
interviews met verschillende dj's). Ze kraken de ene af of schelden de ander
verrot omdat diegene negatief over de hardcorescene praatte. Ze staan A: wel toe
dat Tiësto de scene afkraakt (als dank namens ID&T mocht hij ook op Shockers
draaien en een eigen cd uitbrengen), en B: staan ze het toe dat onze popie-jopie
radiopresentator Jeroen van Inkel een zinloze uitspraak doet: 'De hardcore-scene
is nog dooier als Rotterdam en Den Haag bij elkaar'. En dat op de radiozender
'Veronica FM'. ID&T heeft er niet eens op gereageerd, laat staan die kuttekoppen
bij Thunder Magazine. O wacht, het is me al duidelijk, ID&T zit achter het grote
geld aan en organiseert samen met Veronica FM het feest 'Beach Power' in de
Statenhal te Den Haag. Even kijken op www.id-t.com, de officiële website van
ID&T Events BV. Daar kan je de websites vinden van feesten waar ID&T aan
meewerkt of die ze zelf beheren. In totaal 8 sites. De enigste 'gabber'-sites
zijn: thunderdome (www.thunderdome.com) en mysteryland (www.mysteryland.nl, is geen 100% gabberfeest). De rest van de sites zijn commerciële evenementen zoals
'Beach Power' van Veronica FM, SLAM! Magazine, Trance Energy, Shockers,
Innercity en een site over rolskates 'Wheels' : een tent waar je op waardeloze
muziekdeuntjes jezelf kan voortbewegen met acht wieltjes onder je poten. Dat is nou ID&T...
Kortom, ID&T laat de mensen vallen die hun groot heeft gemaakt. Ze zeggen zelf
'wij slaan een nieuwe weg in om met de generatie mee te gaan die toendertijd
naar onze gabberevenementen kwamen'. Ze gaan dus met de mensen mee, die ID&T
(vroeger) groot hebben gemaakt. Dus ID&T is een meelooporganisatie die de
'overlopers' volgt om toch nog wat centen te kunnen vangen. Voor ID&T zal
uiteindelijk het doek vallen! En dat gaat snel gebeuren......
Zoals je hierboven hebt kunnen lezen is ID&T gewoon een onbetrouwbaar evenementenbedrijf.
Maakt niets uit eigenlijk, maar laat ze dan lekker hun pleurismuil houden
over de 'ditjes en datjes' over de gabberscene die elke maand in de Thunder te lezen zijn, terwijl 'de baas' van Thundermagazine, Thunderdome, ID&T Events BV.
oftewel mr. Duncan Stutterheim negatieve uitspraken toestaat van o.a. dj Tiësto.

Djong djong hak hak djong djong. Onze verslaggever liet zijn zijn haar millimeteren, trok een voetbalshirt aan, stak oordopjes in een liet zich een nachtje gaan in het Antwerps Sportpaleis op het Global Hardcor Nation-evenement. En wat bleek? Gabbers zijn helemaal niet zo gevaarlijk als ze eruitzien.

Hij dus ook niet. Voor een gabber geen bier, maar Thundertaste. Geen jeans maar flashy trainingspakken. Geen dansvoer uit de hitparades, maar wel hardcore house zoals die onlang klonk op een gabberhoogdag in het Antwerpse Sportpaleis. We gonna take control over your body, mind and motherfucking soul.

Een van de deejays probeert de gabbers op de Global Hardcore Nation-happening op te zwepen. Het lukt hem aardig maar echt niet moeilijk is dat niet. De 14000 bezoekers op deze mega thunderdome-party zijn slechts met een doel afgezakt naar het Antwerpse sportpaleis: zich amuseren op de enige muziek soort die hen kan boeien, hardcore house. De leek die de hippe beats uit de hitparade al behoorlijk opwindend vindt, zal nooit een echte gabber worden. Toegeven, het is een hele klus om de nieuwe trends in de dansmuziek op de voet te blijven volgen, maar gabbers zweren al jaren bij Bonzai en Thunderdome, platenlabels die gespecialiseerd zijn in hardcore. Hun helden heten Darkraver, Rotterdam Terror Corps, Gizmo en Yves. Hardcore dendert voort tegen een tempo van soms 200 dreunen per minuut, zeg maar het effect van een machingeweer met tilt geslagen mechanisme.

De beats maken de kern uit hardcore. Wat daarvoor wordt gebouwd, is veeleer bijkomstig: monotone reptitieve synthesizerlaagjes en vaak infantiele slogans. De muziekfijnproever blijft op zijn honger zitten, maar hardcore werkt wel als dansmuziek. Tenminste, als men het zongenaamde hakken onder de knie heeft. Het is een manier van dansen die er op het eerste gezicht gemakkelijk uitziet, maar probeer u als 35-jarige maar eens aan de wild uitslaande voet- en armbewingen te wagen die doen denken aan Joe Cocker die iets fouts heeft gegeten, of door zijn neus heeft gejaagd. Voor een avond gabberen kan de fysieke conditie maar beter aangescherpt zijn, want een thunderdome-party begint al om 19u en pas twaalf uur later doven de zaallichten en wordt de indrukwekkende laser-en lichtshow stilgelegd. En in die tijd wordt er - in tegenstelling tot de doorsnee fuif, waar de helft van het volk aan de toog pinten pakt - gedanst en nog eens gedanst.

Het alcoholverbruik op een hardcoreparty is te verwaarlozen, want de gabbers beperkin zich tot het nuttigen van cola en vooral oppeppende energiedrankjes die luistern naar ronkende merknamen als Thundertaste, Red Bull, Dark Dor of Virus. een blikje heeft ongeveer hetzelfde effect als een kan sterke koffie. Dat is voor onvermoeibare dansbeesten meegenomen, maar wie na drie blikjes onmiddellijk zijn bed opzoekt, doet gegarandeerd de volgende zes uur geen oog meer dicht.

Zijn alle gabbers dan immorele, ontspoorde en stijf van de drugs staande hooligans, zoals sommige politici zeggen? Er is die avond een steekpartij, zonder ernstige gevolgen overigens. Dat is niet goed te praten, maar we hebben het dan over welgeteld een incident voor een marathonfeest van 14000 jonge gasten (gemiddelde leeftijd: 17jaar). En die zeventig processen-verbaal wegens drugsbezit? Als de ordediensten bijd egrote festivals even streng controleren, zal wellicht een veelvoud van dit aantal worden geklist, al gaat het dan vooral over jointjes en niet over pillen. Het geluiniveau op de dansvloer was draaglijk en ook buiten de muren van het Sportpaleis binnen aanvaardbare normen. De organisatoren hebben duidelijk geleerd uit de vorige edities.

Het gabber-uniform
Op de thunderdome-avond wordt een ding me duidelijk: gabber zijn is vooral een levenswijze. Wie er bij wil horen als gabber, moet zich aan een antal regels houden. Met een jeans en polo aan maak je je onsterfelijk belachelijk. Het uniform van de gabber bestaat uit een grijze camouflagebroek of een trainingspak van pakweg Nike of Adidas, maar liever nog Australian als het echt geld mag kosten. Hoe flashy het er ook uitziet, de kleding een gabber is bovenal puur functioneel. Lekker los zittende om goed te kunnen bewegen en wie het te warm krijgt, bindt het vest gewoon rond het middel en danst in zijn blote bovenlijf. Voor de gabberteeven vergeef ons de uitdrukking, maar zo worden vrouwelijk gabbers nu eenmaal genoemd zijn korte rokjes taboe. Trainingsbroeken worden gecombineerd met kort mouwloze topjes, die bij voorkeur ook uit de catalogus een gekend sportmerk komt. Hun haren zijn vaak aan de zijkant opgeschoren en strak achterover gebonden in een staartje.

De jongens zijn kort opgeschoren of gewoon kaal, soms frivool met een staartje of een opvallend overgebleven stukje haar. Wie de juiste haarsnit heeft, kan daar bij de gabberkapper ter plaatse een mouw laten aan passen. Ook voor de obligate tatoeage of een piercing kan je op een thunderdome-party terecht. Hoe vervaarlijk de gabbers er ook uitzien, zelden heb ik me op een megamanifestatie meer op mijn gemak gevoeld.

Het gaat er opvallend vredelievend en beschaafd aan toe. Wanneer iemand in de drukke dansarena per ongeluk tegen je loopt, volgen automatisch verontschuldigingen. Geen bruut gedrum in de wachtrijen bij de toiletten of de bonnetjekassa, geen opstootjes van haantjes die boven hun theewater zijn.

Ze moedigen me aan in mijn poging tot hakken en doen niets liever dan voor de fotograaf poseren. Het groepsgevoel en het amusement, daar draait alles om, maar de buitenstaander die zich aan de regels houdt, wordt niet vijandig of wantrouwig bekeken. Jongen of meisje, Nederlander of Vlaming, het maakt weinig uit. Eigenlijk zijn gabbers geschoren lammetjes in wolvenvacht. Ze zijn jong en willen wat: het wij tegen de-rest-van-de-wereldgevoel tegen 200 dreunen per minuut.

Gabbers. Ze worden gezien als kale, in trainingspakken gehulde jongeren die zich uitsluitend bezighouden met drugs, racisme en keiharde muziek. Terwijl de gabber-rage in de Randstad zijn einde lijkt te naderen, vinden in Limburg nog elk weekend veel jongeren hun weg naar de dreunende beats. Een duik in de wereld van de Limburgse gabbers.

Twee schaars geklede danseressen klimmen in de ijzeren kooi boven de dj. Ze voeren een wilde, erotische dans uit. Een enkeling observeert het tweetal ongegeneerd van top tot teen. De rest negeert de danseressen volkomen. Als ze al ergens oog voor hebben, is het de dj op het podium. Hij verzorgt de enige act van vanavond. De beat. Gabbers leven voor de beat. Ze reizen er het hele land voor door. In Zuid-Nederland zijn er voor hen eigenlijk maar vier discotheken. Kadance in Tilburg, Peppermill in Heerlen, Carte Blanche in Weert en Topa in Geldrop. In die laatste verzamelen zich op zaterdagavond zes- tot zevenhonderd gabbers uit Brabant en Limburg. Dave (21) staat al ruim een jaar achter de bar in Topa. Hij weet uit ervaring dat gabbers bereid zijn ver te reizen. "Als bijvoorbeeld in de Energiehallen in Rotterdam een groot feest wordt gehouden, merken we dat meteen. Dan zijn er honderden bezoekers minder dan normaal."

Vanavond is Shadowlands-night. De hoofdact is de met veel bombarie aangekondigde Shadowlands-terrorist: een kleine man in trainingspak die zich even na twaalven op de dansvloer installeert, een fakkel ontsteekt, de menigte voor hem opzweept en vervolgens om de paar minuten "Gabber, Motherfuckin' gabber" door zijn microfoon buldert. Tango&Cash en DJ Vince verzorgen de minimaal 180 beats per minuut (bpm). De zeldzame momenten dat de beat verstomt, gebruiken de gabbers om zich op te laden. Geconcentreerd staren ze voor zich uit, onzichtbaar aftellend tot het moment dat de monotone dreun hen opnieuw meevoert. Overal wordt gedanst.

Gabbers gebruiken de hele wereld als dansvloer. Gabberdansen is boksen met jezelf, maar dan zonder het voetenwerk: alleen een sprinter kan de beats per minute met zijn benen bijhouden. "Ik heb gemerkt dat mensen het tot 360/370 bpm's kunnen volhouden. Dan houdt het gewoon op. Dat vind ik zonde", zegt dj Dano hierover in het toonaangevende blad Strobe ('House and techno magazine for Holland'). Dit tijdschrift geeft een aardig kijkje in de gabber-keuken. Artikelen over feesten, nieuwe cd's en opmerkelijke onderwerpen als "het eerste gabberhuwelijk van Nederland" worden afgewisseld met ingezonden brieven van "melige gabberinnen" die jongens zoeken voor een weekendje hakkuh.

Op de herentoiletten van Topa staan jongens van hooguit vijftien jaar speed te snuiven. Ze willen niet wachten tot een hokje vrij komt. Een ander slikt haastig een xtc-pil en loopt weer de zaal in. Wat de Topa op zaterdag is, is de Carte Blanche in Weert elke zondag. Het personeel controleert er streng op drugs. De wc is duidelijk anders dan die van Topa. De hokjes zijn voorzien van een groot kijkgat, zodat iemand met een beetje lengte gewoon naar binnen kan kijken. Een gesprek is niet mogelijk, want onmiddellijk komt een barse, grijze medewerker binnen. "Pissen en dan weg. Jullie weten het, he: niet blijven hangen."

Bedrijfleidster Anita (28) gaat prat op de strakke regel van haar discotheek: geen pillen en zelfs geen soft-drugs. Al vertelt ze even later dat ze nog nooit xtc-pillen had gezien, "totdat we hier begonnen met gabberavonden". Mede door het strenge drugsbeleid is de sfeer in Carte Blanche gemoedelijk, meent Anita. "Voor veel bezoekers is dit de afsluiting van het weekend. Ze komen niet eens om te dansen, maar om iedereen nog even te zien en bij te kletsen over de afgelopen dagen." Anita benadrukt dat het publiek een gemengd karakter heeft: "Hier komen niet alleen kaalkoppen, maar ook gewone mensen." Volgens Anita is iedere bezoeker van de zondagavond een gabber. Cristian (22) uit Helmond beaamt dit. "Vroeger was ik ook kaal, nu heb ik een staartje. Maar ik ben nog steeds gabber. Het gaat toch om de muziek." Niet helemaal, vindt Marcel (18). Hij heeft een kale kop, draagt een Aussi en Nike's. "Alleen als je er zoals ik uitziet, ben je een echte."

De gabberwereld is verdeeld. Het zijn de -vooral jonge- gasten die zich precies aan de ongeschreven dresscode houden en zich als enige echte gabbers opwerpen. Ze benadrukken de rol die vriendschap binnen hun groep speelt. De rest zegt dat het om de muziek gaat, en om niks anders. Ze denken dat de kale gabbers vooral graag bij een groep willen horen. De vrouwelijke gabbers, die hun haar strak naar achter binden en de zijkanten van hun hoofd kaalscheren, worden rave-teven genoemd. En dat is niet eerlijk, vindt Cecile (17): "Wij doen toch precies hetzelfde als de jongens. We dansen hetzelfde, hebben dezelfde kleren en scheren ons hoofd ook kaal."

Wat alle liefhebbers van gabber gemeen hebben, is hun voorkeur voor de beat. Die lijkt geen begin en geen einde te hebben, al zijn ingewijden het daar niet mee eens. Dj Sickmob, in het dagelijks leven gewoon Joost: "Tijdens een feest probeer ik met de muziek een verhaal te vertellen. Er zit een opbouw in: ik bouw op en breek af." Die opbouw kan Cristian gestolen worden. Het gaat maar om een ding, vindt hij: "Die beat. Dat is het mooiste dat er is. Mooier kan niet."

Met een onderbroek vol pillen bezoeken duizenden gabbers ieder weekeinde een rave. Ze dansen op de snelste vorm van house. "Ik ging even te hard." Gabberparty's met aan horror gerelateerde namen als Hellraiser, Re-Animator en Hellbound trekken elk weekeinde duizenden jongeren: de gabbers. Op industrieterreinen, in sporthallen en stadions zijn de gabbers onder elkaar.

Hoe afgelegener, hoe beter. De trendy jongere gaat naar de grote stad. De gabber reist door Nederland. Gabberhouse is de extreem snelle house-variant - 180 tot 220 beats per minute (bpm) - met een zware bas en weinig zang (samples).

In een voormalige tennishal op het industrieterrein Havenbuurt in Zaandam opent gabberclub Mysteryworld elke zaterdagavond haar deuren. Ondanks de summiere informatie op de affiches (een afbeelding van een bijl met daaronder de tekst 'Hakkuh Zaandam) zijn enkele honderden gabbers naar Zaandam gereisd. De hal is behangen met camouflagenetten, op een scherm worden bijlen draaitafels geprojecteerd, twee oude banken vormen de chill out-ruimte. In de gang is een snackbar met eikenhouten meubilair en videospelkasten. Een meisje verkoopt waaiers (tegen de hitte, de hal is overigens ijskoud), spenen (tegen malende kaken) en fluorescerende hangers met hakkuh.

Eigenlijk is de tennishal nog te gezellig voor de gabbers. "Het moet qua aankleding niet te gezellig worden, want daarvan houden gabbers niet. We proberen een club te maken met de ambiance van een hal", aldus Duncan Stutterheim (25), directeur van party organisator ID&T (de D uit ID&T). Sinds 1992 organiseert Stutterheim gabberfeesten voor 10.000 tot 20.000 jongeren. Voor zijn volgende megafeest, Mysteryland beach edition in augustus dit jaar, wordt nu al geadverteerd. "We kondigen de feesten ruim van tevoren aan, zodat ze kunnen sparen. De entree van zestig gulden is toch al snel drie zaterdagmiddagenwerk", aldus Stutterheim. Inmiddels bedient ID&T een groot deel van de gabbermarkt met verzamel-cd's, kleding, een energy-drink (Thundertaste) en een tijdschrift Thunder Magazine.

Jongerenculturen kenmerken zich door overeenkomsten in kleding, dans, muziek en taal. De gabbercultuur scoort op alle kenmerken hoog. Zowel de gabber als het gabberinnetje (de vrouwelijke gabber) draagt een Australian-trainingspak, zwarte vliegeniersjas en Nike Air Max. Alhoewel enkele gabbers hun haar weer laten groeien (de bovenkant), blijft het merendeel van de gabbers trouw aan het kaalgeschoren hoofd. De gabberinnetjes dragen hun haar in een hoge staart, waarbij de onderkant is weggeschoren. Het dansen - het hakkuh - is het zich met kleine pasjes en stijf naar voren gebogen bovenlichaam door de zaal bewegen.

Wanneer Steve Sweet (29), alias dj Dark Raver, achter de draaitafels in de Zaandamse hal plaatsneemt, kijkt het publiek ademloos toe. Bij de eerste dreun uit de speakers klinkt gejuich en applaus. Na een bezoek aan gabberclub Parkzicht te Rotterdam besloot de Antilliaanse Sweet voortaan gabberhouse te draaien. "De feeling die ik in Parkzicht kreeg, was zo geweldig. Het publiek ging echt uit zijn dak, de dj kreeg waardering." De voormalig hiphop- en swingbeat-dj bedient zich nog wel van (bij hiphop veel gebruikte) mix en scratchtechnieken. "Ik wil de mensen laten zien dat je echt aan het werk bent, zodat het schoon klinkt. Dat ze niet denken dat je zomaar wat plaatjes opzet", aldus Sweet. De dj is anno 1997 echter - gezien de verdiensten en het aanzien - allang niet meer de barman die af en toe een plaatje opzet.

De constante harde beat verklaart volgens Sweet de populariteit van gabberhouse. "Nederlanders houden van makkelijke muziek. Rechttoe rechtaan. Dat merk ik ook als ik breakbeat draai - zonder bass - dan staan ze meteen stil. Ze weten niet hoe ze erop moeten dansen."David (21, werkloos) zegt blij te zijn dat de gabbermuziek vooral Nederlanders aantrekt. "Hebben we eindelijk iets voor onszelf. Groepjes Marokkanen zie je hier gelukkig niet." Vooral het idee dat Marokkanen in groepsverband schijnen uit te gaan, stoort hem. Gabbers houden niet van groepjes. Iedereen is elkaars gabber (lees: vriend). "Gabbers hebben een sterk wij-gevoel", aldus Stutterheim.

Gabbers zijn graag onder elkaar en - onder invloed van speed en xtc - spraakzaam en amicaal. De drugs worden binnengesmokkeld. "In je onderbroek", vertelt een jongen ongevraagd, "daar mag de beveiliging niet fouileren. Dat mag alleen de politie." In de hal zijn ballonnen met het legale lachgas te koop. Gabbers geven de ballon door aan wie wil, want daar zijn het gabbers voor. De hardcore gabberhouse is zo snel, dat je je afvraagt of het dansen nuchter vol te houden is. Sweet: "Ik wil bewijzen dat het niet allemaal snel hoeft en draai ook oude platen van voor 1992. Als het langzaam is, houden ze het - ook zonder speed - langer vol." Bijkomend voordeel van de langzamere trend tot 160 bpm is, dat er ook meer meisjes op afkomen.

Bij de EHBO kunnen de gabbers even bekomen van alle overvloed. Een uitgetelde gabber krijgt een glaasje water van zijn vriendin. "Ik ging even te hard", zegt een jongen die de EHBO binnenstapt. De gabbers worden door Nico en Jolande van Stichting EHBO House Team moederlijk toegesproken. Een gabber komt binnen om zijn ogen te druppelen en een gabberinnetje verkoel haar gezicht met een keukendoek. Wie zich echt niet lekker voelt, kan op een van de bedden in de aangrenzende, ijskoude kamer gaan liggen.

Bij het verlaten van Mysteryworld, wordt alweer een flyer voor het volgende feest in de hand gedrukt. Diezelfde avond nog.

Er gaan pendelbusjes vanaf Mysteryworld, drukt de gever zijn collega op het hart. Zeg ze dat

DJ Bass-D, born on the 29th of March 1973, has loved music all of his life and at the age of 14 he played at his first club. From there on, playing in several clubs, he entered the DMC Dutch DJ Championships in 1991 and reached 3th place in the finals


In 1992 he won the championships and became the 1992 Dutch DJ Champion at the age of 19. He met King Matthew, who was the host of a radio show. They became friends and teamed up and Bass-D & King Matthew was born!

In 1993 Bloody Cow Records & Bad Vibes Records were interested in their own productions and they signed Bass-D & King Matthew for some record releases. The guys produced so much music and didn?t want to wait too long for everything to be released, so they started their first label: Inferno Records. Later on they also started a few more sublabels and were still producing a lot for other labels as well, such as Terror Traxx, Master Maximum, Megarave (together with DJ Distortion & MC Raw as co-producers for Rotterdam Terror Corps) & ID&T. Hits like: Hold me now, Like A Dream, Raveworld, In The Mix, Stick ?em Up, We?re Gonna Blow Your Mind and a lot more came out of their studio and soon they played all over the world on every big party you can imagine. They played in Australia, Russia, Switzerland, Scotland, England, France, Spain, Italy, the U.S.A. & more on parties like Thunderdome, Hellraiser, Nightmare, Megarave, Mystery Land, Ghosttown, Raveworld, Shadowlands, Digital Overdose and were even residents at the famous Temple Of Rebirth.

Then, as if they weren?t busy enough, they decided to throw their own parties, parties where only the best of the best was given to the audience??.. they wanted the best of hardcore??? the MASTERS OF HARDCORE??? In 1996 the idea was born and soon after that, the first party took place at the Hemkade - Zaandam. The party was almost sold out and a new era in hardcore house music began. In a few years, hardcore became less populair, but Masters Of Hardcore stood their ground and Bass-D & King Matthew also started The Masters Of Hardcore label and the world famous cd-series. As the popularity of hardcore grew once again, Masters Of Hardcore was Number One in every hardcore way. Bass-D & King Matthew teamed up with artists like: Buzz Fuzz, Paul Elstak, Lady Dana, The Masochist, J.D.A. & DJ Outblast, who became one of the biggest hardcore DJ?s ever a few years later.

In this period, they were still bringing you hits like: The Masterplan, Something Evil, Get Retarded, It?s Alright & Survivors Of Hardcore and played on parties like Mindcontroller, Defqon 1, HouseQlassics, Qlimax, Hellbound and of course Masters Of Hardcore. As things developed, King Matthew decided to do more with organising parties (by then the guys also did parties like Mindcontroller, Thrillseeka, Bass Generation & more) and Bass-D?s heart, like always, stayed with the music. Bass-D & King Matthew still play together on a lot of big parties, but nowadays DJ Bass-D can also be seen solo, playing hardcore, early rave and even found a new love in house music: Jumpstyle. Already playing on parties like Decibel, Defqon 1, Qrimetime, Q-Base & Pussy Lounge, he also hosts the Hardhouse Generation radio show together with The Darkraver, DJ Gizmo & DJ Norman. Every Wednesday night on www.fresh.fm , they play all the harder styles of house music. They even won the award for best Dutch dance-show in 2005. The 4 of them also team up lots of times, to rock the crowd as The Royal Rumble, with lots of booze, fun & of course, Quality music.

Dano won 4 awards for best Hardcore DJ. He made different Remixes for well know artist like Fear Factory, "Name of my DJ" and "I wanna be a hippy" which gave him a gold record for 25.000 copies sold in Germany only.

DJ Dano begint zijn loopbaan bij een radiopiraat. Voor het Nieuws van de Dag, de stadspagina van de Telegraaf, schrijft hij artikelen over jongeren. Als hij voor de krant een stuk moet schrijven over de houseclub Roxy wordt hij direct gegrepen door het housevirus. Dano gaat zelf ook house draaien en wordt snel een van de bekendste Amsterdamse dj's met optredens in Europa en Australië.

DJ Dano houdt van experimenteren. In zijn producties probeert hij grenzen te verleggen door het aantal beats per minuut extreem te verhogen, zelfs tot het ondansbare aantal van 9000 bpm. Hij produceert gabberplaten op de labels Mokum en Fukem (een sublabel Mokum). Samen met Buzz Fuzz, Gizmo en The Prophet vormt hij The Dreamteam: vier verschillende dj's met ieder een verschillende stijl die als collectief draaien op feesten. In dezelfde periode wordt danceorganisatie ID&T opgericht en The Dreamteam draait op door ID&T georganiseerde raves als Thunderdome, Earthquake en Mysteryland. Naast eigen platen en tientallen bijdragen op compilatiealbums, maakt Dano remixen voor onder andere Fierce Ruling Diva, The Prophet, Charly Lownoise & Mental Theo, A Blunted Vision, Buzz Fuzz, Chosen Few en Kool Killers.

Charly Lownoise & Mental Theo Chosen Few Fierce Ruling Diva DJ Gizmo The Prophet Buzz Fuzz
1996 - 1997

Samen met dichters Serge van Duinhoven en Olaf Zwetsloot en rapper Def P van Osdorp Posse vormt Dano de Sprooksprekers, die de verbintenis tussen rap en poëzie willen benadrukken. Van dit collectief komt ook de cd (+boekje) Eindhalte Fantoomstad uit. De Sprooksprekers verzorgen optredens tijdens onder meer Crossing Border en Lowlands 1996. DJ Dano draait succesvol op grote feesten en festivals, maar moet tijdens Lowlands 1997 na enkele platen al het veld ruimen als het festivalpubliek in de Alphatent in opstand komt. DJ Dano verzorgt een van de remixen op het remixalbum Remanufacture (1997) van de Amerikaanse band Fear Factory.

Als gabber en hardcore over hun eerste hoogtepunt heen zijn doet Dano het enkele jaren rustig aan. De dj stapt over op techno.

Op 20 augustus 2004viert DJ Dano zijn 20jarig jubileum met een feest op Q-Beach in Bloemendaal met ook optredens van Ben Liebrand, dj Per, Jeroen Flamman en The Dreamteam. De oude gabbersound kent een revival. Bij Sony verschijnt een vierdelige compilatieserie waarbij elk lid van The Dreamteam een mix-cd voor zijn rekening neemt. De tweede uitgave van History Of Hardcore - The Dreamteam Editions bevat mixen van dj Dano. Samen met Joery de Groot brengt hij onder de namen Satcom en Solar #7 trance uit.

De dj wordt genoemd op de pagina's van de Nederlandse roddelbladen als bekend wordt dat hij in het huwelijk gaat treden met Priscilla Brard, de dochter van Luv-zangeres Patty Brard. Dano treedt intensief op en staat in de zomer op o.a. Summerdance Open Air Festival, Exprez, Aftersun, Impulz, Hellraiser, Sensation en Mystery Land. Samen met Eva (ex-Raffish) schrijft hij het titelnummer voor de documentaire God Is My DJ over Duncan Stutterheim van ID&T.

De documentaire God Is My DJ (Carin Goeijers, 2006), het verhaal over het succes van ID&T, is het begin van de samenwerking tussen Dano en Jeroen Goeijers. Dano schrijft de titelsong van de film en Goeijers verzorgt het sound design. Samen schrijven ze vervolgens muziek voor computerspelletjes en theater waarbij ze klassieke muziek vermengen met hardcore. Beide producers maken ook remixen voor DJ's en producers uit binnen- en buitenland. In mei 2007 starten ze het project Earl's Court waarvan in het voorjaar van 2008 het eerste album 22 Nevern Place verschijnt. Op de cd staat een mix van dance, alternatieve pop en triphop met gastvocalen van Eva Simons en Jitse.Op 8 augustus 2009 viert DJ Dano in Paradiso zijn 25jarig jubileumfeest. Naast een DJ-set doet hij op die avond ook een optreden met Earl's Court.

In 2010 he will start to produce hardcore again.

Together with System 3 he will start his first
Hardcore project after a few years.

rokz is een icoon in de vaderlandse hardcore- en terrorscene. Elke vezel in zijn lijf ademt liefde voor het harde werk

Zijn inspanningen voor 'zijn' scene hebben ervoor gezorgd dat hij nog altijd als een boegbeeld geldt voor gabbers en terroristen die niets moeten hebben van commercie en hitjesdraaiers en al helemaal niet van de 'normen en waarden' die door de gristenen worden opgelegd. Voor Drokz telt maar 1 ding en dat is het hart op de juiste plek hebben als het om het gevoel gaat dat op de dansvloer vrijkomt wanneer je met je maten staat te heien op de zoveelste plaat op 180 bpm of sneller.

Bekendheid kreeg Drokz als MC van Thunderdome waarbij hij met z'n raspende stemgeluid met een volume waar Pavarotti jaloers op zou zijn voor de perfecte duistere sfeer zorgde die nodig was. Sowieso viel hij op in vergelijking tot de andere MC's door schijt te hebben aan Engelse teksten maar zijn gappies gewoon in het Nederlands toe te brullen.In de tijd dat TMF het hardcoreprogramma Hakkeehhh! had was hij regelmatig te zien met The Mouth op locatie waar hij Nederland een kijkje achter de schermen gaf. Maar de echte Drokz zag je niet op tv. Die stond te rossen in de Tunnel of Terror met zijn maatje Akira of hij broedde in de studio op nieuwe duivelse produkties die dan bijvoorbeeld uitkwamen op zijn eigen Cunt Records.

En wanneer hij z'n dagelijkse gang naar z'n werk had gemaakt had hij ook nog wel even tijd voor z'n ff ouwehoeren column in Thunder Magazine waarin hij regelmatig een tirade gaf tegen gasten die zijn scene verziekten. Tegenwoordig hoor je Drokz wel eens verzuchten dat hij wat ouder wordt en het allemaal een beetje rustiger aan doet (sowieso met het snoepgoed waar zijn naam vandaan komt) en hij is een voorbeeld voor velen daarin. Maar de artiest Drokz is still alive and kicking en spuwt bliksem uit z'n ogen wanneer hij achter de draaitafels staat.

ince their first e.p. "The Three Amiga's" Neophyte has created a blueprint for the hardcore sound. Only few hardcore artists come close to the amount of hits, these three men have had; none will be able to match it.


Strangely their enormous discography is not the most well known fact about these guys. Their ability to create a hardcore party atmosphere exceeds everything. No other live act has a reputation as big as Neophyte in driving crowds totally mad. No other live act is as exclusive as the unique experience Neophyte delivers.

In 2005, the frantic adventures these guys have survived over the years have been released on DVD: "13 Jaar Terreur - De Eerste Egotrip Op DVD". A massive 70(!) track megamix of their biggest hits followed soon.

In 2006, after hundreds of studio hours, they released their new album, with a typical (only Neophyte can make up) title "Rech Toe Rech Taan". A double album filled with brand new tracks and remakes of old Neophyte slammers and exclusive remixes for and by these 'enfants terribles' of the hardcore scene, today.

In the end you can have nothing but respect for these guys. They truly represent the lifestyle it is al about: 'HARDCORE'

"DO I HAVE TO SAY MORE?!"

The year 2006 is the year in which Dutch hardcore icon and one of the highest acclaimed and respected DJ's around, Panic, has been professionally involved in music for 15 years.


There literarily hasn’t been a hardcore club, venue, festival or event where this man didn’t put down his record case to demonstrate his highly skilled turntable techniques! To celebrate this monumental happening, Mid-Town Records and Panic proudly present this slamming two-disc compilation.

Panic, born in 1975 as Dennis Copier, was hardly 16 when he stood for the first time behind two turntables at a dance-party, back in 1991 at the Big Balloon in Barendrecht. Dennis: “It was good, but when they started playing Top 40 music, I took off…” Shortly afterwards in 1992, he was asked to play at Pompeï, a small youth-club in the south of Rotterdam with a capacity of only 250 people. “Of course, I thought that was cool so I went along for a laugh. They were already playing early hardcore tunes but it was all that vague shit.

I quickly changed that by playing known and more accessible tracks. It worked, as the numbers in attendance increased from 4 to 200 within a month!”. The following year, Dennis started working at Mid-Town Records as a sales person in one of the stores; a perfect place to keep track of all the new records and for meeting the big players in the scene.

One day, Dennis decided to get in touch with his role model and soon-to-be mentor, Paul Elstak, about doing a set at Pompeï. Paul came and immediately noticed the skills of this young DJ. Dennis: “He thought I had talent and a few weeks later, he asked me if I was interested in being part of a DJ-team together with himself and DJ Lars”. The Forze DJ Team was born. “I was totally surprised and thought it was fantastic as well as a great opportunity, as I really admired him.” Being a part of the Forze DJ Team resulted in the fact that Dennis appeared at

Terrordome in January 1994 as an 18-year old DJ-rookie. “Terrordome was the first big event I played at. I was so nervous before my set because it excited me very much. Imagine yourself standing behind the decks in a monstrous hall for the very first time… the buzz that it gave me was incredible”. During the following years, he toured all over Europe, United States and Japan together with Paul Elstak and Lars.

In the meantime, Dennis also spent numerous hours in the studio with Paul. One of the biggest tracks that came out of the studio during this period was the instant hit “May the Forze be with you”, next to numerous happy hardcore tracks. “It was a great and particularly busy period”, Dennis says. “Our names were plastered all over flyers, leaflets and posters, and there wasn’t anybody who didn’t want to book us” The Forze DJ Team split up in 1998. “We out-grew each other, everyone went off to do his own thing”.

Dennis was becoming increasingly close to DJ Neophyte (Jeroen Streunding), who he met at the events they both played. Since 1996 they have been producing under their guise ‘Hard Creation’, resulting in the classic release and mega floor-filler ‘I will have that Power’, back in 1999. Dennis: “Jeroen and I really hit it off both professionally in the studio as well as personally, we became very close friends over the years”.

Next to his Panic and Hard Creation guises, he started playing and producing hardstyle in the late nineties under a new alias: Balistic. For his jump orientated projects he started off the brand new project Da Goodfellaz (with Kelly van Soest) of which the first release is to be found exclusively on this compilation. Dennis currently spends a lot of time in the studio with Jeroen and Kelly to take his projects to a higher level with every new release.

Besides his productions and remixes for various labels, Dennis is also responsible for compiling and mixing high profile compilations such as A Nightmare in Rotterdam, Hardcore to tha Bone, Decibel, Hard Bass, Project Hardcore and the History of Rotterdam Hardcore series. In collaboration with Jeroen “Neophyte” Streunding, he manages respected record labels such as Rotterdam Records, Neophyte Records, Forze Records, Terror Traxx, Seismic Records and Tremble Tracks.

His DJ schedule is nicely tight ‘n full every single weekend with performances in The Netherlands, Switzerland, Spain, Italy, Australia and the USA. Having performed at events like Decibel, A Nightmare in Rotterdam, Mystery Land, Impulz, Global Hardcore Nation, Megarave, Shadowlands, Speedrazor, Digital Overdose, Masters of Hardcore, Project Hardcore and many many more and after visiting so many countries all over the globe, there simply isn’t a playground this sympathetic DJ is not familiar with!

Start the Panic!!!!

J Paul Elstak (Den Haag, 14 januari 1966) is een hardcore dj, producer en labeleigenaar. Hij verwierf landelijke bekendheid door zijn happy hardcorehits uit 1995 en 1996. Al op jonge leeftijd had Paul een grote liefde voor muziek.


Dit had hij niet van een vreemde. Zijn opa Nedley Elstak was een bekende jazzmuzikant en Pauls vader speelde in een bandje dat voornamelijk optrad als rock and roll coverband. Van het geld dat hij als tiener verdiende met tomaten plukken en hamburgers bakken bij McDonalds, kocht hij elke week vele platen. Door veel te oefenen achter de draaitafels begon hij het platen mixen steeds beter te beheersen. Dit resulteerde in enkele optredens in clubhuizen. In 1987 krijgt z'n carrière een flinke impuls als hij wordt aangenomen als dj in de populaire Rotterdamse discotheek Blue Tiek Inn. Hij werkt er samen met de housepionier Peter Slaghuis die hem de fijne kneepjes van het vak leert. Housemuziek begint steeds populairder te worden en Paul maakt naam als dj.


De eerste successen
In 1991 scoort hij met de groep Holy Noise een toptienhit met het nummer James Brown is still alive, een reactie op het nummer James Brown is Dead van L.A. Style. Langzamerhand komt er een substroming van de housemuziek op: hardcore house. Deze stroming kenmerkt zich door keiharde beats. Paul voelt zich thuis in deze stroming en wordt als een van de hardcorepioniers gezien.

Paul, inmiddels verhuisd naar Rotterdam, richt in 1992 het eerste hardcorelabel ter wereld op: Rotterdam Records. Niet snel na de oprichting wordt er op het label de single Poing van Rotterdam Termination Source uitgebracht. Het wordt een grote hit (nummer 2 in de Nederlandse top 40). Het muzikale brein achter Poing, Maurice Steenbergen, zou later overigens als creative director verantwoordelijk zijn voor de happy hardcore videoclips van Paul.


De opleving van de hardcore en happy hardcore
Begin jaren '90 komen er steeds meer hardcorefeesten en het aantal hardcore liefhebbers (ofwel gabbers) neemt snel toe. Paul is een van de belangrijkste dj's in de hardcorescene, naast o.a DJ Rob, DJ Ruffneck en DJ Dano. Hij treedt op in binnen- en buitenland, hoewel de hardcorescene vooral populair is in Nederland.

Eind 1994 komt er uit de hardcore een nieuwe stroming voort: happy hardcore. Deze muziek, met snelle vrolijke melodielijnen en zang is, in tegenstelling tot hardcore house, radiovriendelijk en toegankelijk voor het grote publiek. In de jaren 1995,1996 en 1997 volgt er een ware explosie aan happy hardcore muziek, die het in de hitparades erg goed doet, en daardoor commercieel erg interessant is. Ook de hardcorescene groeit in deze dagen tot zijn hoogtepunt, omdat veel jongeren door de happy hardcore in contact komen met de hardcore scene. Ook DJ Paul Elstak besluit zich in de happy hardcore te storten. Ondertussen maakt hij ook nog hardcore muziek en blijft hij optreden als hardcore dj.

In maart 1995 brengt hij in samenwerking met Koen Groeneveld, Addy van der Zwan en Jan Voermans (dit trio is samen bekend als de Klubbheads) de single Life Is Like A Dance uit. Het nummer blijkt aan te slaan en wordt een dikke top 10 hit. Ook andere acts, zoals Charly Lownoise en Mental Theo en later de Party Animals scoren goed met hun happy hardcore. Het wordt duidelijk dat er een enorme markt voor happy hardcore muziek is.

Paul besluit het groot aan te pakken en wil een groep formeren met een zangeres, rapper en danseressen. Een rapper is snel gevonden, dit wordt MC Irvin, een bekende MC op hardcore feesten. De zangeres wordt Shaydie, een studente en parttime verkoopster in een kledingzaak. Ze wordt aanvankelijk door Paul vrouw Diana als danseres bij de groep gehaald, maar al snel wordt ze, volgens de producers vanwege haar fabuleuze voorkomen, doorgeschoven als zangeres, en dus het boegbeeld in de videoclips en tijdens optredens. Paul had z'n happy hardcore groep compleet. De opvolger van het nummer Life Is Like A Dance wordt Luv U More, een cover van de Engelse band Sunscreen. Het nummer wordt een doorslaand succes en eindigt op de 2e plaats in de Nederlandse top 40. Net toen Luv U More uitgebracht werd, vond de oprichting (op 1 juni 1995) plaats van de eerste Nederlandse muziekzender TMF. Dit betekende dat Nederlandse videoclips in plaats van 1 keer per week bij de top40, nu elke dag meerdere keren op tv kwamen. Paul kon deze aandacht natuurlijk goed gebruiken en hij zei dat z'n succes versterkt werd door TMF.

Er volgden vele optredens in discotheken in het land. Discotheken wilden graag de nieuwe succesvolle groep boeken. Paul heeft ook een succesvolle kledinglijn genaamd Forze Design. Het logo is een beertje met een pistool. Na het succes van Luv U More komt in september 1995 Rainbow in the Sky uit, goed voor een nummer 3 notering, gevolgd door Don't Leave Me Alone, dat een nummer 2 positie behaald. Het succes zet zich voort als in april 1996 de single The Promised Land de 3e stek in de Nederlandse top 40 bereikt. Hiervan is de videoclip, die maar liefst 8 minuten duurt, de duurste clip ooit gemaakt door een Nederlandse artiest. Het budget van 500.000 gulden wordt mede gefinancierd door sponsor Pepsi. Paul brengt het album May The Forze Be With You uit met al zijn grote happy hardcorehits plus wat nummers die niet op single verschenen, zoals Musica Rave en 4 Steps in Hardcore. Op tientallen verzamelcd's verschijnen Pauls hits.

In de hardcore scene wordt Pauls commerciieele uitstapje niet door iedereen gewaardeerd, sommigen vinden dat hij de hardcorescene verraden zou hebben door commercieel te gaan. Anderen echter wijzen er op dat Paul ook hardcore is blijven produceren en draaien en gunnen hem zijn succes. DJ Paul is na de hit The Promised Land niet meer zo succesvol als voorheen. De zangereswissel van de door velen geliefde Shaydie door de aanzienlijk minder charismatische Lindsay is daar een belangrijke reden van. De nieuwe single Rave On wordt nog wel een top 10 hit, maar de opvolgers Unity en Get This Place worden geen grote hits meer. Paul stapt uit het happy hardcore avontuur en besluit zich weer te gaan richten op het produceren van hardcore.
Het heden

Nadat de hardcorescene enkele jaren in een dal zat, begint de populariteit weer toe te nemen in 2002. Paul had in 2001 een nieuw platenlabel opgericht: Offensive Records. Vanaf 2001 heeft Paul elk jaar een nieuw album uitgebracht. Paul kreeg van sommigen stevige kritiek te verduren op z'n nieuwe platen. Volgens hen zijn de nummers te simpel in elkaar gezet en lijken ze teveel op elkaar. Voorstanders roemen echter het hoge partygehalte van de platen.

Vanaf 2003 vond er naast een hardcore opleving ook een happy hardcore opleving plaats. Voornamelijk doordat de muziekzenders TMF (Bounzz) en The Box weer oude happy hardcore video's (waaronder die van DJ Paul) gingen uitzenden. Er verschenen veel verzamelcd's (en een dvd) met oude happy hardcore, en de muziek werd soms weer in discotheken gedraaid. Paul maakte eind 2003 een clip van het hardcore nummer Hardcore State Of Mind. Dit nummer werd veelvuldig gedraaid op The Box. DJ Paul Elstak treedt de laatste jaren weer regelmatig als hardcore dj op in en binnen- en soms buitenland.


Albums met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/100
Dj Paul's Megamix - 1995
May The Forze Be With You - 1995
Dj Paul's Megamix 2 - 1996
Dj Paul's Megamix 3 - 1996
May The Forze Be With You 2 - 1996



Singles met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40
Life is like a dance / Play the game - 1995
Luv u more - 1995
Rainbow in the sky - 1995
Don't leave me alone - 1995
The promised land - 1996
Rave on - 1996
Unity - 1996
Get this place - 1997
Brohymn - 1997
If the kids are united - 1997
Lords of the hardschool - 1997
Fuck you up - 1999

DJ Vince started DJ’ing in 1992. After making several mix tapes and practicing a lot together with DJ Ernesto at home he started DJ’ing in Carmen (Someren-NL) and in Carte Blanche (Weert-NL). During this time he met a lot of famous DJ’s like The Darkraver, Gizmo, Buzz Fuzz, Paul, etc..


They all noticed the skills of DJ Vince and it didn’t take long until Paul asked Vince to perform at ‘A Nightmare in Rotterdam’.

In the meantime the founder of ‘Shadowlands’ Roland Joosten came in contact with DJ Vince and asked him to form the ‘Shadowlands DJ Team’ together with DJ’s Tango & Cash. Since then Vince performed at every ‘Shadowlands Rave’.

After a few years DJ Vince also started producing, one of his first tracks was “Intelligent Hardcore” which he produced together with The Darkraver. Another one was “The Shadowlands Anthem” which he produced together with DJ J. D.A. Since then ‘Shadowlands Terrorists’ was born. The formation of the Shadowlands Terrorists changed a few times during it’s existence but most of the tracks were produced by DJ Vince & DJ Zany. Nowadays Shadowlands Terrorists still exist in the formation of DJ Vince & DJ JDA & MC Syco.

DJ Vince is known for his mixing and scratching skills, his DJ-sets are always energetic, therefore he played at major events like Masters of Hardcore, Qlimax, Mindcontroller, Thunderdome, Hellraiser, Shadowlands Rave, Megarave, DefQon, HouseQlassics, etc. Vince performs a lot in The Netherlands, Italy, Germany, Belgium, Italy and Switserland. Other Countries in which he has performed are USA, Austria and France.

DJ Sceletor - Inside Reflections 2006 (Vetheid Nummer)


{dienst bestaat niet meer: googlevideo}

{dienst bestaat niet meer: googlevideo}

{dienst bestaat niet meer: googlevideo}

{dienst bestaat niet meer: googlevideo}