Het was zo koud. Stond ik daar, op nu al ietwat knellende schoenen en in een lange jurk gehesen, te bibberen en klappertandden van de kou. Er stond al een grote rij bij de ingang, maar ik had het idee dat het daar sneller ging als het ene deurtje waar drie mensen stonden te wachten tot hun naam was opgezocht op de gastenlijst. Met de andere twee die er stonden, raakte ik al snel aan de praat. Uiteraard was, zoals op elk feest, mijn "steeffie.com-promotiezintuig" gaan werken. Ze kenden de site, ik verbaas me af en toe hoe bekend steeffie.com al is bij het publiek. Ze vonden het leuk Daisy in levende lijve ontmoet te hebben (hahaha) en hoopten Steeffie ook nog tegen het lijf te lopen deze avond. Het gesprek werd hierbij beëindigd en ik mocht een stap binnen het gebouw zetten. Hier werd ik vriendelijk begroet en werd er voor de derde keer naar mijn naam gevraagd. Deze keer werd er meteen op de lijst gekeken en werd er gevraagd waar mijn "plus 1" was. Ik legde uit dat Pauwerik later kwam en zijn (echte)naam werd netjes genoteerd. Mijn tasje werd geopend, er werd een blik in geworpen en ik mocht doorlopen naar boven. Bovenaan stond een knappe jongeman met een bosje papieren armbandjes voor de gasten. Voorzichtig deed hij het bandje bij me om, alsof er breekbaar op mijn voorhoofd geschreven stond. We hebben nog even staan kletsen over de camera die ik bij me had en over mijn leuke weekendbesteding, mijn hobby. De volgende gasten kwamen er aan, dus liep ik verder om mijn jas op te hangen en de meest verafschuwde munten die er bestaan te halen. Deze zijn namelijk van metaal en vliegen bij het minste geringste de automaat al uit. Die automaten worden dan de hele nacht door gebruikt als scheldmuur, een soort klaagmuur.
Het was inmiddels al iets van half tien en de eerste geluiden kwamen door de speakers zetten door niemand minder dan DJ Astrid. Ik kan haar alleen nog herrinneren van Impulz Outdoor waar ze heerlijk met een grote smile op haar face, al dansend, van haar eigen muziek zat te genieten. Zo ook deze keer, alleen zat het tempo van toen er nu absoluut niet in. Ze was duidelijk aan het opbouwen. Tja, de zaal was ook maar voor iets minder dan de helft gevuld. Dit veranderde heel snel, de mensen stroomden binnen. Iedereen had zich voorgenomen om vóór de jaarwisseling te komen, want er was sprake van grote wachtrijen als je pas na twaalven zou komen. Dit bleek achteraf een onjuist vermoeden te zijn. Astrid had aan het eind van haar set het chill-achtige omgetoverd voor een wat zwaardere beat, zodat het opbouwen tot zijn einde was gekomen.
Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van DJ Jean, deze heer heeft het (bij mij)de laatste tijd niet ver geschopt bij het rijtje goede DJ's. Astrid mocht afstand doen van haar plekje en plaatsmaken voor Jean. Vol bewondering luisterde ik naar zijn aftrap! Het publiek juichtte en denderde op en neer. Dit kwam doordat Jean er ontzettend op los beukte! Hij draaide dus zwaar boven verwachting.
Jean zou na iets minder dan een half uur een stop moeten maken voor de jaarwisseling. Ik ging ook een soort van "stop"maken. De al eerder genoemde "ietwat knellende schoenen" waren inmiddels een kwelling voor mijn voeten geworden. Gelukkig had ik hier rekening mee gehouden en had ik een reserve-outfit in de auto die in het bereik van één minuut van de HMH was geparkeerd. Het was al bijna zover dus ik moest opschieten. Jas halen, op zijn snelst naar de auto, omkleden, jas weer inleveren en iets voor twaalven bij je vrienden staan. Dit was mijn planning om tien voor twaalf. Zo bedacht, zo gedaan! Alleen deed de security moeilijk op de terugweg over mijn parfumflesje, die ik de eerste keer wél gewoon mee mocht nemen. Ik moest het maar in de auto gaan leggen. Inmiddels was het al één minuut voor twaalf en ik begon best chagerijnig te worden. Ik kan er niets aan doen dat hij zijn oud&nieuw niet thuis is. Maargoed, van mij mocht ie het flesje houden ik ging naar binnen! Ik rende de trap op en al hijgend rende ik naar de garderobe, die mijn haakje nog vrijhad en mijn nummer nog wist. Ik had haar verteld dat ik ff snel ging omkleden. Ik gooide mijn jas naar haar toe en rende het balkon op waar ik nog nét mee kon doen. Al hijgend:
TWEEEEEEH! EEEEEEEEEEEEN! YYYEEEEEEEAAAAHHH! Nou nou, gezellig al die onbekenden om je heen. Happy Newyear to me. Na een paar minuten was ik op de plaats waar ik had willen zijn. Ondertussen werd er wat vuurwerk ontladen en PPK met Resurection gedraaid. Kon je elkaar tenminste even verstaan. Tijd voor een reisje te maken door het gebouw. In de gang waren weer diverse stands waar je lichtstaafjes, zonnebrillen en andere party-attributen kon bekijken en eventueel kopen. Iets verder zag ik een sushi-bar. Hier heb ik van Sam met stokjes leren eten, het personeel achter de stand trouwens ook.(!) De pizza-slices waren deze keer ook weer erg in trek. Wat mij opviel, is dat velen teleurgesteld waren over hetgeen de "Planet-Internet"-internet ruimte deze keer afgesloten was voor publiek. De vip was hetzelfde als bij Qlimax; een soort sky-box waarvan je op de zaal kon kijken vanuit de lekker zittende bios-stoelen. Nog steeds niet mijn ideale vip. Vanuit hier zag ik een partypics-corner. Netjes in de rij wachten tot er een polaroid van je word genomen, waarna je er lekker mee gaat wapperen (wat absoluut niet goed is voor de foto.) Wat erg leuk was om vanuit hier te zien, waren de diverse podia en als ik naar boven keek zag ik weer de kubus met de grote "Q" erop. Ook de tribunes waren goed gevuld. En niet te vergeten de geluidskwaliteit was uitermate top! Maar door mijn rondgewandel heb ik Yves de Ruiter gedeeltelijk moeten missen, ik heb zijn draaivaardigheid dus niet kunnen beoordelen.
Marco V was aan de beurt. Ik vond hem een beetje tegenvallen, dus ging ik helemaal op de bovenste tribune zitten. Even bijkomen van het rondgeloop. Opeens draait hij zijn eigen nummer: "God" (de tune van Innercity) Velen zaten de tekst mee te 'zingen' met de armen omhoog:
"Do you believe in a God that statisfied, do you believe in a God that opens eyes, do you believe in a God that tells you lies, or do you believe in Me?
Do you believe in a God that brings you down, do you believe in a God that wears a crown, do you believe in a God that makes you bow, or do you believe in Me?"
Mooi moment, iedereen blij en iedereen stampen.
Later werd hij afgelost door Johan Gielen die Qnetterend begon en er ook nog een "aanstekermoment" heeft uitgesleept bij het publiek. Dit is niet de eerste keer. Later vond ik hem wat afzakken en was al snel het moment dat Piet Berevoets (beter bekend als Rank 1) zijn laatste draai aan het feest mocht geven. Piet Berevoets. Al laat ik mijn fantasie nog zover gaan, ik kan de naam niet koppelen aan het DJ-gebeuren. Zo'n superhollandse naam voor een DJ, krijgt van mij de originaliteitsprijs!
Dit is de eerste oud&nieuw voor mij zonder champagne, vuurwerk afsteken en bekijken hoe de wereld vergaat en de oliebollen en appelflappen. De eerste keer dat ik het cruciale moment, tussen vier muren heb beleefd. De échte oud&nieuw-spirit was bij mij ver te zoeken. Ik heb mij voorgenomen om volgend jaar het uitgaan uit te stellen tot na twaalven, misschien helpt dat.
De sfeer was totaal anders als dat ik gewend ben van Q-dance feesten. En dan bedoel ik niet de sfeer als je bij je vrienden in de buurt staat, maar over het algemeen. Als ik zie wat er normaal op zo'n feest komt, zijn dat meestal mensen die bekend zijn met het soort feesten. Deze keer was het een hoog aangeschreven Oud&Nieuw feest. Hierdoor zijn veel mensen, die op zaterdagavond normaal naar een plaatselijke discotheek gaan, met troepen uitgerukt om (in hun ogen) iets speciaals mee te maken! Ik zag daardoor veel mensen blij en volledig los gaan! Mensen die voor het eerst een pilletje namen, voor het eerst aangeschoten waren en misschien wel hun eerste kus hebben gehad. Voor diegenen een topavond en een topfeest! Ik geniet altijd van de sfeer op een feest, maar ik heb me voorgenomen dit jaar meer van mijn goede vrienden te gaan genieten.
Qontact. With special thanQs to: Wouter van Q-dance! Kuzzzie van Daisy
